Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubicie czytać książki z motywami mitologicznymi? Albo nawet w całości oparte na starożytnych podaniach? Ja bardzo lubię, starożytność to zawsze była moja ulubiona epoka. Dlatego też sięgnęłam po „Eneidę” autorstwa Marilù Oliva . Przedstawia ona historię Eneasza i jego podróży w trochę inny sposób, skupia się bowiem na kobiecym spojrzeniu na tego bohatera. Książka ta wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Dlatego też, pierwszy raz chyba, łatwiej będzie mi wypunktować plusy i minusy, niż się rozpisywać. Plusy: - Książka przedstawia dzieje Eneasza w bardziej przystępny sposób. Opisana jest wprawdzie stylizowanym językiem, ale nie aż tak jak oryginał. Dzięki temu łatwiej przyswoić nam tę historię. Bądźmy szczerzy, oryginalna „Eneida” jest napisana bardzo trudnym językiem. - Skłania do głębszego zapoznania się z dziejami Trojanina, bóstwami rzymskimi i wydarzeniami z tamtego okresu. Książki historyczne takie jak te, sprawiają, że szukam i sprawdzam informacje na tematy poruszane w nich. Zwłaszcza, że lata szkolne mam już dawno za sobą. Lubię wiedzieć o czym czytam. - Oryginalna perspektywa. Powieść skupia się na Dydonie, a nie na herosie. Pokazuje wydarzenia z perspektywy kobiet. Dzięki temu, możemy poznać tę historię z innej strony. Podobały mi się zwłaszcza ironiczne komentarze Dydony na temat koloryzowania opowieści Eneasza i podkreślania przez niego swojego wyjątkowego udziału w nich. - Książka jest przepięknie wydana. Okładka przykuwa oko, cieszą też zdobienia w środku i cudna mapa. - Dla tych, co pogubią się w mnogości postaci, na końcu książki przygotowany jest słowniczek postaci, co bardzo ułatwia czytanie. - Książkę, czyta się szybko i przyjemnie. Minusy: - Historia przedstawiona jest z perspektywy kobiet, ale brakuje mi w niej jakiejś szerszej psychologii postaci. Miałam wrażenie, że jest to streszczenie poematu, brakowało mi głębszego opisania uczuć i przemyśleń Dydony. Kompletnie nie czułam jej strachu, niepewności, czy radości. - Fortel z zamianą ról bohaterów był dla mnie bardzo naiwny, a wytłumaczenie go załodze wręcz głupie. Wiem, że w Eneidzie wszystko opiera się na wierze w bóstwa i autorka pewnie chciała się trzymać konwencji, ale tutaj miałam wrażenie, że zrobiono z ludzi idiotów, którzy ślepo wszystko połknęli. - Brakowało mi jakiegoś zaskoczenia, czy niepewności co do zakończenia. Wiem, że musiało być zgodne z oryginałem, ale tu wszystko sprowadzało się do Fatum i przepowiedni, nie było większego pola do manewru. Można to było jakoś ciekawie rozwiązać - Co się też wiąże z poprzednim punktem, zakończenie było nagłe i jakby naprędce napisane. Tak jakby trzeba było na szybko zakończyć historię. Jak widać plusy i minusy się równoważą, więc decyzję o przeczytaniu zostawiam Wam. Jeśli lubicie mitologię, to powinno się Wam spodobać :)