Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[#patronat] [#współpracapatronacka] Ostatnio staram się nadrabiać książki i przyznam szczerze, że chwilami czytanie i pisanie zwyczajnie mnie przerasta. W powieści “Przywiązanie dusz” autorstwa Patrycji Prusak, znajdujemy kawał dobrej lektury. Z pewnością się powtórzę, ale widzę taki progres pisarski u tej autorki, że aż chwilami byłam w szoku. Z ciekawości, w trakcie lektury “Przywiązanie dusz” zajrzałam do pierwszego tomu z cyklu, i wiecie co? W tak krótkim czasie widzę tak ogromny przeskok (na plus oczywiście),że jestem pod ogromnym wrażeniem, jak wiele pracy włożyła autorka w swój warsztat pisarski. No, ale wracając do fabuły książki… “Jezioro jest niespokojne. Zbieg z Otchłani przebudził nieumarłych, dosięgają już brzegu…” Zaczynając powieść jesteśmy od razu rzuceni w wir wydarzeń. Znów kroczymy ścieżką Morriam, która dzięki pomocy swojego byłego mentora Rutiela zdołała uciec z pułapki. Teraz wraz z grupą towarzyszy była Królowa Otchłani podąża przez krainę, by dotrzeć do zamku Carraig Ghear. Jest jednak coś, co przeprawę może zmienić w katastrofę. Pewien sekret skrywany głęboko w zakamarkach duszy, iskra, która zanika, bo pochłania ją mrok. Tak, zdecydowanie w tym tomie dzieje się naprawdę sporo i chociaż losy Morriam, są w ogromnej mierze ciekawe, tak moją uwagę przykuła jedna z bohaterek – Freya, wieszczka, czy też jasnowidząca. Może to dlatego, że po prostu lubię wiedźmy? A może dlatego, ze postać ta, w moim odczuciu, została naprawdę nieźle napisana. W tej części całego cyklu podobała mi się bardzo wygrana relacja pomiędzy Morriam a Rutielem i wkradającą się pomiędzy nich, Juliet. Świat, a także wydarzenia, jakie następują w powieści są nie tak mroczne jak poprzednio, ale wciąż pojawiają się sceny, które trzymają w napięciu. I tutaj ważna informacja dla czytelników, że zawarte w powieści sceny nie są odpowiednie dla osób zmagających się z depresją. Mam bardzo dobre wrażenia po lekturze tej powieści i przyznam szczerze, że bardzo ciekawi mnie jak to wszystko się zakończy. Bardzo dziękuję autorce za zaufanie i wybranie mnie na patronkę książki i jednocześnie ogromnie przepraszam, że musiała tyle czekać na recenzję swojej powieści.