Jerzy Kossowski

Polski pisarz, tłumacz, dziennikarz, aktor, kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego, wiceprezes ZAIKS-u., Laureat Nagrody Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w 1968 roku.

Po zakończeniu służby wojskowej organizował życie teatralne w Polsce, pełniąc funkcje kierownicze różnych zespołów teatralnych oraz reżyserując i występując jako aktor m.in. w Teatrze Reduta i poznańskim Teatrze Nowym. Od roku 1914 roku prowadził działalność literacką i dziennikarską, jednak debiut książkowy miał dopiero w roku 1927.

Od roku 1936 Kossowski przebywał za granicą: osiedlił się w Brazylii, gdzie był przed wojną korespondentem pism warszawskich i PAT-a. Po wybuchu wojny w roku 1939 wyjechał jako kapitan rezerwy do Francji, gdzie został przydzielony do sztabu I Dywizji Grenadierów. Wzięty do niewoli przez Niemców w 1940, uciekł z obozu jeńców spod Strasburga i przedostał się w 1941 przez Hiszpanię do Portugalii, później zaś wrócił do Brazylii, gdzie pełnił funkcje sekretarza Poselstwa R.P. do roku1945. Od tego czasu Kossowski pracował w Rio de Janeiro jako pisarz i reżyser. W latach 50. i 60. pracował jako profesor Szkoły Dramatycznej Prefektury stolicy Brazylii.

Jerzy Kossowski zdobył sobie imię jako pisarz przed wojną w Polsce, gdzie, wydane głównie przez Gebethnera i Wolfa, ukazały się jego powieści Kłamca (1928),Ceglany dom (1929),Cyrk (1929),Powroty (1930),Śmierć w słońcu (1930, wzn. krajowe 1947, wzn. londyńskie 1957),Szyb S. nr 4 (1931),Biały folwark (1932),Rodzina Smuszków (1934) oraz dla młodzieży zbiór opowiadań Zielona kadra (1927, debiut książkowy, wzn. krajowe 1949, 1963) i esej faktograficzny Nafta... nafta... nafta... (1935),a także kilka mniejszych rzeczy. Zielona kadra była tłumaczona ha język francuski i ukazała się w dużym nakładzie w Paryżu w roku 1933, a Ceglany dom przełożony został na język szwedzki (1932). Niektóre z nowel Kossowskiego ukazały się w wersji włoskiej. Kossowski napisał również kilka sztuk teatralnych, które grane były w wielu miastach Polski: niektóre z nich także tłumaczono na języki obce.

Z zamierzonej trylogii Ta krew nie plami - o losach polskich emigrantów z Brazylii - ukazały się dwa tomy: Wici w Puszczy (Londyn 1954) i W Wogezach straszy nocami (1955). T. 1 opisuje przejścia trzech ochotników, którzy z chwilą wybuchu II wojny zostawiają swe brazylijskie osady i jadą do Francji, gdzie biorą udział w walkach I Dywizji Grenadierów. T. 2 to ich "dzieje we Francji i w niewol. Tom 3 miał przedstawić powrót dwóch spośród nich do Brazylii, trzeci bowiem ginie w bitwie pod Herbeville.