Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Czasami potrzebujemy odpocząć w samotności, żeby w ciszy poukładać własne myśli."

Dwanaście lat różnicy to dla Tobiasa zbyt dużo. Mieć tak młodą kobietę to zakrawa na skandal. Ale co zrobić gdy zamiast zdrowego rozsądku pojawia się miłość?

Veronica już wiele wycierpiała w swoim młodym życiu. Wie, że nie zawsze jest sprawiedliwie, otaczają ją okrucieństwo i krzywda. Ale w tym całym chaosie pojawia się on, jedyny mężczyzna, który jako pierwszy sprawił że chciała żyć po swojemu.

Tobias jedyne co sobie powtarza to "ona nie jest dla ciebie, jest dwanaście lat młodsza." Ale co z powtarzania, kiedy przy niej się uśmiecha, czuje że żyje? Tylko ona tak na niego działa, tylko ona pokazuje mu że życie jest piękne.

Z pozoru mało dobrana para, a jednak tak wiele ich łączy. Oboje po przejściach, zatraceni w swoich życiach. Veronica powinna czuć wobec Tobiasa tylko wdzięczność, jednak uczucia to coś, czego nie da się kontrolować.

Żyję cyklem Idealnie nieidealni odkąd przeczytałam pierwszy tom. Z zapartym tchem oczekuję kolejnych tomów, kolejnych historii bohaterów. Przyciąganie jakie było między Veronicą i Tobiasem czułam już wcześniej. Aż elektryzowało wszystko wokół, dając do świadomości że są dla siebie stworzeni.

Nikogo nie zdziwi, że byłam zachwycona ich historią, pożerałam strona za stroną, każde słowo. Ich miłość pokazuje, że różnica wieku czy bolesne doświadczenia są niczym wobec tak potężnego uczucia.

Jak zwykle mojego serce pękało i już teraz boję się co się z nim stanie na ostatnim tomie...

"Czasami potrzebujemy odpocząć w samotności, żeby w ciszy poukładać własne myśli."

Dwanaście lat różnicy to dla Tobiasa zbyt dużo. Mieć tak młodą kobietę to zakrawa na skandal. Ale co zrobić gdy zamiast zdrowego rozsądku pojawia się miłość?

Veronica już wiele wycierpiała w swoim młodym życiu. Wie, że nie zawsze jest sprawiedliwie, otaczają ją okrucieństwo i krzywda. Ale w...

"Lubił książki, ogólnie mówiąc, dlatego, że można im było zaufać. Książkę można przeczytać tysiąc razy, na tysiąc sposobów, ale słowa na jej stronach nigdy się nie zmienią. W przeciwieństwie do ludzi książki nie mogą się tobą rozczarować. Nie mogą cię porzucić; nie mogą cię zawieść. "

Rzadko kiedy sięgam po debiuty. Z reguły sięgam o starsze tytuły, ale że trafiła się okazja wzięcia udziału w BT to stwierdziłam czemu by nie. I tu przeżyłam szok.

Szesnastoletnia Koffi pracuje wraz z mamą w Nocnym Zoo. Opiekują się rzadkimi stworzeniami, aby spłacić długi jaki jej rodzina zaciągnęła u właściciela Nocnego Zoo. Pragnie być wolna.
Jednak podczas jednego wieczoru nie wszystko idzie po jej myśli i cały jej plan bierze w łeb.

Ekon pragnie jak jego brat oraz zmarły ojciec wstąpić w szeregi Synów Sześciu. W dniu przystąpienia do rytuału przejścia wydarza się pożar w Nocnym Zoo, spotkanie z Shetanim oraz dziewczyną, która potrafi porozumiewać się z bestią.

Nieoczekiwanie dwójka nastolatków łączy siły i udaje się do Wielkiej Dżungli w poszukiwaniu Shetaniego, niebezpieczne potwora terroryzującego miasto.

Na początku ciężko mi było się wgryźć w historię. Było dużo różnych informacji, nie były zbytnio opisane postacie rytuały etc. Jednak jakoś od 100 str żyłam przygodą Koffi oraz Ekona.
Jednak jako fanka mitologii musiałam się zapoznać i z tą pozycją. Ogromnie facynujące były dla mnie przygody, jakie mieli główne postacie, niespodzianki jakie szykowała dla nich Wielka Dżungla.

Ogromnie podobało mi się jak bardzo do siebie pasują, jak się uzupełniają. W dziczy gdzie mogli liczyć tylko na siebie zapłonęło uczucie, którego chyba żadne z nich by się nie spodziewało.

Nie chcę dawać żadnych spojlerów, ale od początku podejrzewałam historię Shetaniego.

"Lubił książki, ogólnie mówiąc, dlatego, że można im było zaufać. Książkę można przeczytać tysiąc razy, na tysiąc sposobów, ale słowa na jej stronach nigdy się nie zmienią. W przeciwieństwie do ludzi książki nie mogą się tobą rozczarować. Nie mogą cię porzucić; nie mogą cię zawieść. "

Rzadko kiedy sięgam po debiuty. Z reguły sięgam o starsze tytuły, ale że trafiła się...

"Kocham cię[...]. Jeśli Twoje życie jest w niebezpieczeństwie, to zrobię wszystko, żeby cię od niego uchronić. To się robi dla osób, które się kocha."

Ostatnia część losów Damiena i Katy.
Całą serię czytałam kilkukrotnie, ale za każdym razem odkładałam ją jak najdłużej. Nie chciałam żegnać się z bohaterami, tym światem.

Zawsze mam wrażenie, że to koniec jakiejś ery.
Seria Obsydian towarzyszy mi od 2015 roku. To w tamtym czasie zakochałam się w twórczości Jennifer L. Armentrout.
Historia miłości Katy i Damona jest dla mnie idealna.
Wiadomo ideałów nie ma, jednak to jak razem pokonywali wszystkie przeciwności, uczyli się ufać sobie nawzajem, chronili. Nie wspomnę ile razy puls przyspieszał mi na widok słów Damiena, ile razy serce bolało mnie jak trafiali na przeszkodę z pierwszego punktu widzenia nie do pokonania.

Po prawie 7 latach nieustannie wracam do tej serii myślami. Czasem lubię usiąść i przeczytać losowe momenty.
Wszyscy ci bohaterowie po części stali się moją rodziną, czymś do czego lubię wracać gdy mam gorszy okres.

Opposition to idealne zwieńczenie serii Lux. Nie było szczęśliwe dla każdego, jednak jakby objąć całość to skończyło się świetnie.

Ale wiecie coś się kończy, coś zaczyna.

"Kocham cię[...]. Jeśli Twoje życie jest w niebezpieczeństwie, to zrobię wszystko, żeby cię od niego uchronić. To się robi dla osób, które się kocha."

Ostatnia część losów Damiena i Katy.
Całą serię czytałam kilkukrotnie, ale za każdym razem odkładałam ją jak najdłużej. Nie chciałam żegnać się z bohaterami, tym światem.

Zawsze mam wrażenie, że to koniec jakiejś ery....