Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Współpraca reklamowa

∞/5

𝐒𝐞𝐜𝐫𝐞𝐭𝐬 𝐨𝐟 𝐃𝐚𝐫𝐤𝐧𝐞𝐬𝐬 to piękna historia, która w mojej opinii jest dziełem sztuki. Jest to pierwsza książka, w której odnalazłam swój dom. Nigdy nie sądziłam, że literki na papierze, mogą sprawić, że poczuję się bezpiecznie i komfortowo, ale 𝐀𝐧𝐠𝐞𝐥𝐢𝐤𝐚 𝐊𝐨ł𝐨𝐝𝐳𝐢𝐞𝐣 ma niesamowitą umiejętność robienia rzeczy niemożliwych.

𝐋𝐚𝐮𝐫𝐞𝐭𝐭𝐞 𝐀𝐧𝐝𝐞𝐫𝐬 uczęszcza do Golden Lakes School. Jest uznawana za złotą dziewczynę. Ma wysokie wyniki w nauce i trenuje siatkówkę w szkolnej drużynie. Z pozoru wydaje się uprzejma, nauczyciele ją uwielbiają a każda matka chciałaby takiej partnerki dla swojego syna. Na codzień nosi maskę idealności jednak prawda jest zgoła inna. Autorka zbudowała Laurette w niesamowity sposób. Na przestrzeni całej książki czytelnik poznaje kolejne warstwy tej dziewczyny, a i tak ma się wrażenie, że to nie wszystko. Laurette jest jedną wielką tajemnicą a to sprawia, że jest bardzo interesująca. Dorasta w rodzinie pełnej krzyków i zdrad. Jej matka się na niej wyżywa i próbuje zrobić z niej robota, a nie człowieka. Przez wszystkie nieprzychylne komentarze rodzicielki, Laurette zmaga się z niską samooceną i zaburzeniami odżywiania. Nikt nigdy jej nie pokazał, że może czuć się prawdziwie piękna i być szczerze kochaną. Zakochałam się w jej postaci. W jej zachowaniu oraz problemach odnalazłam odbicie niektórych moich rozterek, mogę się z nią utożsamić. Jest skomplikowaną bohaterką, ale właśnie to sprawia, że jest wyjątkowa. Całkowicie skradła moje serce.

𝐀𝐬𝐭𝐨𝐧 𝐑𝐢𝐜𝐡𝐦𝐨𝐧𝐝 jest jednym z 𝐊𝐫𝐨́𝐥𝐨́𝐰 𝐂𝐢𝐞𝐦𝐧𝐨𝐬́𝐜𝐢. Takim mianem został okrzyknięty razem ze swoimi dwoma przyjaciółmi, 𝐄𝐥𝐢𝐚𝐬𝐞𝐦 oraz 𝐂𝐚𝐬𝐬𝐢𝐚𝐧𝐞𝐦. Słyną ze swojej brutalności. Aston również nie miał łatwo. Stracił siostrę, swoje oczko w głowie, osobę, która chociaż odrobinę hamowała jego bardzo wybuchowy charakter. Kiedy więc przypadkowo znajduje się w posiadaniu nagiego zdjęcia Laurette, nie zastanawia się długo nad szantażem. Stawia jej warunek - ona zgadza się na udawanie jego dziewczyny, a on powstrzymuje dalsze rozsyłanie niewygodnego dla dziewczyny zdjęcia. Laurette praktycznie nie ma wyboru, gdyż to zdjęcie zrujnowałoby jej nieskazitelną reputację. Żaden z nich nie spodziewa się więzi, która się między nimi utworzy. Aston jest najzwyczajniej w świecie dupkiem. O ironio, to sprawia, że pałam do niego sympatią. Dlaczego? Bo się z tym nie kryje. Jest sobą, w każdym calu. Uwielbiam jego postać, a szczególnie momenty czułości z Laurette. Oboje są doprawdy wyjątkowi i niesamowici.

Relacja między Astonem a Laurette to ten rodzaj miłości, o którym można tylko śnić. Oboje mają swoje grzeszki za uszami i to właśnie sprawia, że mogą sobie zaufać. Już na początku ich układu można wyczuć między nimi wyjątkową chemię. Emocje, które mi towarzyszyły przy czytaniu tej historii, są zwyczajnie nie do opisania. Angelika pisze w taki sposób, który wstrząsa czytelnikiem do głębi. Uwielbiam to, jak więź między Astonem i Laurette się rozwinęła. Nie stało się to nagle. Wszystko rozwinęło się w naturalny sposób. Stopniowo otwierali się przed sobą i budowali swoje zaufanie. Ta dwójka zniszczonych nastolatków desperacko potrzebowała siebie nawzajem. Ich historia jest wyjątkowa, piękna, ale też wstrząsająca.

Raymond Gibson, to bohater, o którym najchętniej w ogóle bym nie wspominała, ale autorce należą się pokłony za to, jak go wykreowała. Jest okrutny, wręcz obrzydliwy. Wykreowanie tak złego czarnego charakteru jest nie lada wyzwaniem, ale, jak widać, dla Angeliki naprawdę nie ma rzeczy niemożliwych. Ta dziewczyna ma niesamowity warsztat pisarski.

Chciałabym również wspomnieć o przyjaźni Astona, Eliasa i Cassiana. Za każdym razem, gdy o nich czytam (a tę pozycję czytałam już dobre kilka razy) całkowicie się wzruszam. Są oni względem siebie stuprocentowo lojalni. Wspierają się w każdej, nawet najbardziej głupiej decyzji. Różnią się od siebie, mają inne charaktery, ale razem tworzą całość i tylko w tej całości potrafią funkcjonować.

W 𝐒𝐞𝐜𝐫𝐞𝐭𝐬 𝐨𝐟 𝐃𝐚𝐫𝐤𝐧𝐞𝐬𝐬 Angelika porusza bardzo trudne tematy, takie jak zaburzenia odżywiania, gwałt, znęcanie się nad innymi ale także problemy rodzinne czy problemy z panowaniem nad agresją. Muszę przyznać, że poradziła sobie z nimi niesamowicie dobrze. Nie znajdziecie w tej historii bagatelizowania czy romantyzowania toksycznych zachowań. Warto jednak pamiętać, że ta pozycja zawiera w sobie elementy dark romansu, które nie są moralne a autorka w żaden sposób do tego rodzaju zachowań nie zachęca.

Jeśli po przeczytaniu ostrzeżenia, czujecie się gotowi na poznanie historii Astona i Ettie, nie wahajcie się! To dzieło sztuki, które sprawi, że nie będziecie się mogli pozbierać. Ogromnie polecam!

Współpraca reklamowa

∞/5

𝐒𝐞𝐜𝐫𝐞𝐭𝐬 𝐨𝐟 𝐃𝐚𝐫𝐤𝐧𝐞𝐬𝐬 to piękna historia, która w mojej opinii jest dziełem sztuki. Jest to pierwsza książka, w której odnalazłam swój dom. Nigdy nie sądziłam, że literki na papierze, mogą sprawić, że poczuję się bezpiecznie i komfortowo, ale 𝐀𝐧𝐠𝐞𝐥𝐢𝐤𝐚 𝐊𝐨ł𝐨𝐝𝐳𝐢𝐞𝐣 ma ...

Rozwiń

Zwiń

[współpraca reklamowa z wydawnictwem editio.red]

𝐒𝐩𝐞̨𝐭𝐚𝐧𝐢 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐳𝐧𝐚𝐜𝐳𝐞𝐧𝐢𝐞𝐦 to debiut literacki Zuzanny Dominik. Do takich książek zwykle podchodzę z dystansem, ponieważ debiuty mają to do siebie, że mogą naprawdę zaskoczyć zarówno pozytywnie jak i negatywnie. Książka opowiada o najstarszym bracie z rodziny Thomasów, Archerze. Po śmierci swojego ojca, musi on przejąć pieczę nad rodzinnym ranczem. Samotnie wychowuje trójkę córek po tym, jak jego żona zmarła przy porodzie najmłodszej z nich. Można się tylko domyślać, jak ciężko mu jest, ale nie poddaje się. Brooklyn McAllister pochodzi z Detroit i lubuje się w luksusach. Jej rodzice prowadzą firmę skupującą nieruchomości i tak się składa, że już od wielu lat próbują wykupić ziemię, na której znajduje się ranczo Thomasów. Brooke zostaje tam oddelegowana, by przekonać Archera do sprzedaży swojej posiadłości. Spodziewa się zastać starszego pana z piwnym brzuszkiem a tymczasem spotyka przystojnego mężczyznę. To komplikuje całą sprawę. Niespodziewanie kobieta zdaje sobie sprawę z tego, jak przyjemne życie toczy się w Barrington Hills i decyduje się tam zostać trochę dłużej. Między Brooklyn a Archerem rozwija się relacja, która przeraża ich obu.

Zacznijmy od pozytywów. Autorka ma bardzo przyjemne pióro. Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron, po prostu nie mogłam się oderwać. Uwielbiam ten małomiasteczkowy klimat. Pomysł na fabułę jest naprawdę bardzo ciekawy. Bohaterowie są interesujący. Na pierwszy rzut oka są od siebie całkowicie różni, ale przecież mówi się, że przeciwieństwa się przyciągają. Brooklyn sprawiła, że Archer w końcu znów szczerze się uśmiechał, po raz pierwszy od śmierci żony. Zabrakło mi jednak rozwinięcia tej historii, dodania wątków pobocznych. Według mnie akcja zbyt mocno skupia się tylko i wyłącznie na głównych bohaterach. Brakuje mi czegoś, co dodałoby więcej klimatu i akcji tej historii, jak na przykład rozwinięcie wątku znęcania się nad jedną z córek Archera w szkole. Uważam również, że kategoria wiekowa jest zawyżona. Wiedząc, że książka jest dla pełnoletnich czytelników, liczyłam na coś mocniejszego i gorętszego. Mimo tych minusów, bardzo polecam tę pozycję. Poznajemy perspektywę wdowca, który samotnie wychowuje trójkę dziewczynek. Nie jest to często spotykany motyw, a autorka świetnie sobie z nim radzi. Szkoda, że ta książka jest tak krótka. Na pewno sięgnę po drugi tom i naprawdę nie mogę się go doczekać.

Autorce gratuluję ciekawego debiutu i z niecierpliwością czekam na kolejne historie😍

[współpraca reklamowa z wydawnictwem editio.red]

𝐒𝐩𝐞̨𝐭𝐚𝐧𝐢 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐳𝐧𝐚𝐜𝐳𝐞𝐧𝐢𝐞𝐦 to debiut literacki Zuzanny Dominik. Do takich książek zwykle podchodzę z dystansem, ponieważ debiuty mają to do siebie, że mogą naprawdę zaskoczyć zarówno pozytywnie jak i negatywnie. Książka opowiada o najstarszym ...

Rozwiń

Zwiń

𝐏𝐫𝐚𝐜𝐭𝐢𝐜𝐞 𝐌𝐚𝐤𝐞𝐬 𝐏𝐞𝐫𝐟𝐞𝐜𝐭 to moja pierwsza styczność z piórem tej autorki, ale już teraz wiem, że na pewno nie ostatnia. Książka opowiada o Annie Walker, która jest uważana za najmilszą i najserdeczniejszą osobę w Rzymie w stanie Kentucky, oraz o Willu Griffinie, który cieszy się reputacją najseksowniejszego ochroniarza i największego kobieciarza. Mężczyzna ma za zadanie chronić przyszłą bratową Annie, Amelię, której historię można poznać w książce 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈𝐧 𝐑𝐨𝐦𝐞.

Najmłodsza z rodzeństwa Walkerów zawsze była uważana za aniołka. Wszyscy w Rzymie mówią na nią “Aniołek Annie”, a jej zdaje się to nie przeszkadzać. Taka była od zawsze. Nieustannie przedkłada potrzeby innych ponad swoje. Jej siostry oraz brat są dla niej najważniejsi i codziennie dbała o to, by nie czuli się źle, zapominając w tym wszystkim o sobie. Nienawidzi randkować, uważa, że nie potrafi tego robić. Willowi natomiast do aniołka bardzo daleko. Nie kryje się z tym, że kobiety stanowią dla niego tylko rozrywkę. Dorastał w dysfunkcyjnej rodzinie, gdzie zdrady oraz kłótnie były na porządku dziennym, przez co uważa, że nie jest w stanie się ustatkować. Z pozoru ta dwójka w ogóle do siebie nie pasuje. Przecież Will jest jak ten stereotypowy niegrzeczny chłopiec a Annie nad głową świeci się aureola. Amelia podstępem sprawia, że jej ochroniarz zostaje trenerem randkowania Annie. Od tej pory Will i mała Walker zaczynają ze sobą spędzać mnóstwo czasu. Rozwija się między nimi nić porozumienia, a Annie ze zdziwieniem zauważa, że nie boi się rozmawiać z tym mężczyzną, mimo tego, że jest zabójczo przystojny. Tylko przy Willu czuje się tak bezpiecznie. Tylko przy nim może pokazywać swoje prawdziwe „ja”. Autorka poprowadziła ich relację w świetny oraz naturalny sposób. Rozwija się między nimi przyjaźń, stopniowo zaczynają sobie ufać. Nic nie dzieje się nagle.

Ogromnym plusem w tej książce jest dla mnie również więź rodzeństwa Walkerów. Wspierają się jak mogą. Widać, że bardzo się kochają i troszczą się o siebie nawzajem.

W książce znajdziemy również małomiasteczkowy klimat, który uwielbiam. Nad związkiem Willa i Annie debatowało całe miasteczko, co bardzo kojarzy mi się z jednym z moich ulubionych seriali, czyli „Gilmore Girls”, gdzie debatowano nad relacją Lorelai i Luke’a.

Bardzo polecam tę pozycję. 𝐏𝐫𝐚𝐜𝐭𝐢𝐜𝐞 𝐌𝐚𝐤𝐞𝐬 𝐏𝐞𝐫𝐟𝐞𝐜𝐭 to słodki i komfortowy romans, przepełniony humorem. Momentami się śmiałam, a momentami także wzruszałam. Autorka pisze w lekki i przyjemny sposób, przez co bardzo szybko się czyta.

𝐏𝐫𝐚𝐜𝐭𝐢𝐜𝐞 𝐌𝐚𝐤𝐞𝐬 𝐏𝐞𝐫𝐟𝐞𝐜𝐭 to moja pierwsza styczność z piórem tej autorki, ale już teraz wiem, że na pewno nie ostatnia. Książka opowiada o Annie Walker, która jest uważana za najmilszą i najserdeczniejszą osobę w Rzymie w stanie Kentucky, oraz o Willu Griffinie, który cieszy się reputacją na...

Rozwiń

Zwiń

Stevie Shay, siostra sławnego koszykarza grającego dla drużyny z Chicago, rozpoczyna pracę jako stewardessa w samolocie hokejowej drużyny z tego właśnie miasta. Ani trochę nie wpasowuje się w ten zwyczajowy kanon piękna w przeciwieństwie do jej mamy, która jest zwyczajową pięknością z Południa. Ukrywa się za maską pewności siebie i wmawia sobie, że się akceptuje. Do czasu, aż na jej drodze nie staje Evan Zanders. Sławny EZ nie cieszy się zbyt dobrą reputacją. Media opisują go jako playboya, zadufanego w sobie dupka, który z każdego meczu wychodzi z inną dziewczyną. Jest gwiazdą NHL, na lodzie wymiata, nic więc dziwnego, że ma wielu fanów. Jego reputacja nigdy mu nie przeszkadzała. Od lat odgrywa teatrzyk ze swoim przyjacielem, Elim Maddisonem. Eli jest złotym chłopcem hokeja, a Zanders jest dupkiem, który na lodzie wdaje się w bójki a po meczach uprawia seks z kobietami, których imion nawet nie pamięta.

Na początku książki totalnie nie polubiłam się z Evanem. Sama uwierzyłam w jego dupkowatość, przez co całkowicie nie mogłam go znieść. Autorka celowo przedstawia go właśnie w taki sposób. Czytelnik łatwo może wczuć się we wszystko, co dzieje się w książce. Evan jest postacią, której przez pierwsze strony zwyczajnie nie da się lubić. Unosi się dumą, pokazuje nam tę maskę, tę osobę, którą wykreowały media. Jednak z każdą stroną pokazuje prawdziwego siebie. Pokazuje, jakim cudownym jest człowiekiem, jak bardzo kocha swoich bliskich. Widać, że za rodzinę Maddisonów oddałby wszystko, całe swoje życie. Jest dobroczynny, współtworzy fundację wspomagającą nieuprzywilejowane dzieci, by nigdy nie znalazły się w takiej sytuacji, w jakiej on się znajdował, gdy był młodszy. W swoim życiu przeszedł przez naprawdę sporo, do teraz zmaga się z wyrażaniem emocji i atakami paniki, nawet pomimo wielu lat terapii. Na pozór jest pewny siebie, ale w środku tak naprawdę się boi, dlatego mało komu daje poznać prawdziwego siebie.

Stevie natomiast stwarza pozory pewnej siebie. Ukrywa swoje kompleksy za maską pewności i humoru. W środku zmaga się z brakiem akceptacji ze strony matki czy znajomych z rodzinnych stron. Zawsze czuła się jak opcja, jedna z wielu. Nigdy nikt nie sprawił, że poczuła się wystarczająco dobra, aby była kogoś pierwszym wyborem. Jej ulubionym zajęciem jest kupowanie ubrań z drugiej ręki i udzielanie się w schronisku dla zwierząt. Mimo tego, że jest stewardessą od dobrych paru lat, nie lubi tak naprawdę latania. Nie czuje satysfakcji z tego, co robi w swoim życiu. Nie pomaga jej matka, która wyraźnie pokazuje, że to Ryan, brat bliźniak Stevie, jest tym lepszym dzieckiem.

Kocham sposób, w jaki rozwinęła się relacja pomiędzy Stevie a Zandersem. To dopasowanie było nieoczywiste, ale jednocześnie dosłownie idealne. Pasują do siebie jak nikt inny. Stevie przy Zandersie w końcu poczuła się wystarczająca, a sam hokeista pierwszy raz poczuł, że może warto pokazać komuś z zewnątrz prawdziwego siebie. Mają na siebie bardzo pozytywny wpływ. Stopniowo się przed sobą otwierają. Zee pomaga Vee walczyć z kompleksami i na każdym kroku pokazuje, że jest najpiękniejszą kobietą, z jaką kiedykolwiek miał okazję być. Stevie natomiast pokazuje swojemu hokeiście, że nie warto udawać kogoś, kim nie jest. Największym lękiem Zandersa było to, że jeśli przestanie być niegrzecznym chłopcem z Chicago, to fani przestaną go lubić a drużyna nie przedłuży z nim kontaktu. Nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, że to jego agent tak naprawdę pragnie tego teatrzyku. Z pomocą Stevie i Maddisona zaczyna powoli to wszystko rozumieć i zaczyna się otwierać. Ogromnym plusem jest to, że książka jest długa, więc proces budowania zaufania pomiędzy tą dwójką nie jest ani trochę przyspieszony. Wszystko rozwija się w naturalnym tempie, co sprawia, że czytelnik może się bardziej wczuć w historię.

Bardzo podoba mi się przyjaźń, która wytworzyła się pomiędzy Indy a Stevie. Znalazły nić porozumienia i udało im się zbudować bardzo fajną, wartościową relację, aczkolwiek trochę mi brakowało jakichś ich wspólnych wyjść czy babskich wieczorów.

Warto wspomnieć również o więzi rodzeństwa Shay. Stevie nigdy nie miała łatwo, ze względu na to, że jej matka zawsze próbowała zrobić z niej kogoś innego. Ryan zawsze był faworyzowany, jest złotym dzieckiem Shay’ów, ale nigdy tego nie odczuł. Traktuje Stevie z braterską miłością, jest bardzo opiekuńczy i troskliwy. Wszystkie relacje w tej książce są komfortowe i pięknie się o tym czytało.

Bardzo polecam tę pozycję. Czyta się ją z szerokim uśmiechem na twarzy, jest przepełniona humorem i komfortem. Mimo tego, że książka jest długa to czyta się ją bardzo szybko i nie czuć w ogóle tych przemijających stron.

Stevie Shay, siostra sławnego koszykarza grającego dla drużyny z Chicago, rozpoczyna pracę jako stewardessa w samolocie hokejowej drużyny z tego właśnie miasta. Ani trochę nie wpasowuje się w ten zwyczajowy kanon piękna w przeciwieństwie do jej mamy, która jest zwyczajową pięknością z Połu...

Rozwiń

Zwiń

Po przeczytaniu dylogii „Science” od Julki czułam, że bardziej muszę się zapoznać z jej twórczością, dlatego bez zawahania sięgnęłam po jej debiut i niestety, ale trochę się zawiodłam. Nie dziwi mnie to, bo w końcu to debiut, a one bywają lepsze i gorsze. Już w tej książce widać i czuć, jak świetne pióro ma Julia Popiel. Mało która osoba autorska potrafi tak świetnie zbudować napięcie między bohaterami. Mimo tego czułam, jakby ta książka była praktycznie o niczym. Jakbym przez cały czas czytała o tym samym. Fabuła opierała się właśnie głównie na tym napięciu między Avą i Carterem. Odniosłam wrażenie, że słabo poznajemy bohaterów. Brakuje mi rozwinięcia życia Cartera czy też rozwinięcia relacji Avy z jej przyjaciółkami, bo pojawiły się na początku, a potem zniknęły. Książka jest też bardzo krótka i widać, że na przestrzeni czasu Julka dopracowała swój warsztat pisarski i widoczna jest spora różnica. Nie odczułam, że relacja Avy i Cartera się jakoś sensownie rozwijała, ale mimo tego, czytając t tę książkę bawiłam się naprawdę dobrze i z chęcią sięgnę po drugą część. Jestem ogromnie ciekawa w jaki sposób autorka poprowadziła relację głównych bohaterów. Nie jest to literatura wysokich lotów zdecydowanie, ale naprawdę polecam, można bardzo miło spędzić przy niej czas.

Po przeczytaniu dylogii „Science” od Julki czułam, że bardziej muszę się zapoznać z jej twórczością, dlatego bez zawahania sięgnęłam po jej debiut i niestety, ale trochę się zawiodłam. Nie dziwi mnie to, bo w końcu to debiut, a one bywają lepsze i gorsze. Już w tej książce widać i czuć, ja...

Rozwiń

Zwiń

Historia upierdliwego agenta i aroganckiego koszykarza skradła moje serduszko. Jest to moja pierwsza książka z reprezentacją LGBT, jaką czytałam i szczerze mówiąc, martwiłam się, że nie jest to mój typ książki. Jednak znając pióro Leny zdecydowałam się po nią sięgnąć i całkowicie się nie zawiodłam! Czytając tę książkę bawiłam się naprawdę świetnie, wzruszałam się, wkurzałam, płakałam i cieszyłam się razem z chłopakami. W „One Shot” bardzo łatwo można dostrzec, co brukowce, hejt, nienawiść i pogoń za pieniędzmi robi z życiem tych bardziej sławniejszych ludzi. Piękny romans i cudowna historia, która pokazuje, że prawdziwa miłość naprawdę wybacza błędy i odnajdzie się nawet po szesnastu latach.

Historia upierdliwego agenta i aroganckiego koszykarza skradła moje serduszko. Jest to moja pierwsza książka z reprezentacją LGBT, jaką czytałam i szczerze mówiąc, martwiłam się, że nie jest to mój typ książki. Jednak znając pióro Leny zdecydowałam się po nią sięgnąć i całkowicie się nie z...

Rozwiń

Zwiń

Jestem w tak ogromnej miłości do tej książki, że na ten moment jest mi naprawdę ciężko znaleźć jakiekolwiek słowa, by tę miłość wyrazić.

Historia Reeda i Briany od samego początku skradła moje serce. Autorka pisze w interesujący sposób, idealnie trzyma czytelnika w napięciu a te 🔥🔥 sceny? Coś niesamowitego. Wow. Po prostu wow. Przykro mi, że to już koniec tej historii, ale wiem, że jeszcze nie raz do Nich powrócę. „The Science of Affection” to naprawdę gorący romans a relacja śnieżynki i pana profesora jest pełna wzlotów i upadków. Idealnie pokazuje co może zrobić z człowiekiem nadmiar obowiązków i fajnie widać różnicę pomiędzy tym, jak my widzimy siebie, a jak inni patrzą na nas. Briana jest dowodem na to, że zdecydowanie musimy nauczyć się odpuszczać. Każdemu z Was życzę, byście na swojej drodze spotkali takiego Reeda, który pokocha Was tak samo mocno i udowodni Wam, że jesteście cholernie wartościowi. Druga część dylogii „Science” jest dla mnie nawet jeszcze lepsza niż pierwsza i totalnie trafia do mojej topki najlepszych książek przeczytanych w tym roku. Julka odwaliła naprawdę kawał dobrej roboty. Kocham i polecam z całego serducha, lecz pamiętajcie, by zapoznać się z ostrzeżeniem przed sięgnięciem po tę pozycję.

Jestem w tak ogromnej miłości do tej książki, że na ten moment jest mi naprawdę ciężko znaleźć jakiekolwiek słowa, by tę miłość wyrazić.

Historia Reeda i Briany od samego początku skradła moje serce. Autorka pisze w interesujący sposób, idealnie trzyma czytelnika w napięciu a te 🔥🔥 sceny...

Rozwiń

Zwiń

[współpraca reklamowa z wydawnictwem BeYa]

Do tej książki podeszłam z większym sceptyzmem, niż do pierwszej części. Bałam się, że mi się nie spodoba i znów się zawiodę. W drugiej części jeszcze bardziej zagłębiamy się w toksyczność Lord Private High School. Ciężko mi znaleźć słowa, by opisać to, co się dzieje w tej szkole. Joyce postanawia stawić temu wszystkiemu czoła, ale oczywistym jest, że musi mieć do tego wspólnika. Do tego potrzebny jest jej Cole Hodder. Ich relacja rozwija się w niebezpiecznym, dla Joyce, kierunku. Otwierają przed sobą serca i głowy i zaczynają sobie ufać. Rozpoczyna się niebezpieczna walka z Lord i całym Feartown, które, jak się okazuje, w pełni zasługuje na swoją nazwę.

Joyce Torres z pozoru jest prostą postacią. Została zniszczona przez swoich rodziców i prywatną szkołę, do której musi uczęszczać. Jednak prawda wcale nie jest łatwa. Dziewczyna tak naprawdę nosi w sobie wiele bólu, cierpienie i wspomnień, o których chciałaby na zawsze zapomnieć. Codziennie toczy walkę z demonami przeszłości, z tym, co ją spotkało. Nie ułatwiają jej tego rodzice. Z punktu widzenia czytelnika również są oni bardzo ciekawymi postaciami. Skąd wzięła się u nich taka obojętność? Co ich wykreowało na tak okropne osoby? Czym się kierują w życiu? Szkoda, że te wątki nie zostały bardziej rozwinięte. Z chęcią poznałabym ich historię i dowiedziała się, co sprawiło, że są jacy są.

W przypadku Joyce wiadomo, że to jej rodzice są głównymi prowodyrami jej stanu. Skłócili ze sobą siostry, zabijając całkowicie siostrzaną więź. Relacja Alice i Joyce też jest bardzo interesująca i kryje za sobą wiele bólu, łez, krzyków i cierpienia.

Kolejną bardzo ciekawą postacią jest Savannah Morris. Dziewczyna jest najlepszą przyjaciółką Joyce i jest przy niej w każdym najgorszym momencie. Ich przyjaźń jest dla mnie wzorem prawdziwej przyjaźni. Sava wspiera Joy w walce z całym miastem, mimo tego, że nie do końca wie jaki jest jej plan. A Joyce jedyne czego chce dla przyjaciółki to tego, by była szczęśliwa i spełniała marzenia. Z pozoru bardzo się od siebie różnią, ale na przestrzeni książki poznajemy Savę trochę bardziej i widzimy, że ona również kryje w sobie wiele bólu.

Przejdźmy teraz do najciekawszego wątku tej książki, a mianowicie relacji 𝒮𝓊𝓃 i 𝒮𝓉𝑜𝓇𝓂𝒶. Cole Hodder jest dla mnie dość skomplikowaną i tajemniczą postacią przez co budzi moją ciekawość. Z biegiem czasu poznajemy jego cele i motywację. Dowiadujemy się, do czego była mu potrzebna Joyce i co chce wspólnie z nią osiągnąć. Podoba mi się sposób, w jaki autorka poprowadziła ich relację. Na początku miały ich łączyć tylko interesy, jednak ciężko je prowadzić bez zaufania. Jak już pojawiło się między nimi to tak bardzo potrzebne zaufanie, otwarli na siebie również swoje serca. A przynajmniej próbowali to zrobić, mniej, lub bardziej świadomie. Joyce długo się przed tym wszystkim wstrzymywała, ale w końcu sama zauważyła, że to właśnie 𝓭𝔃𝓲ę𝓴𝓲 niemu, stała się bardziej emocjonalną, uczuciową i otwartą osobą. Ich relacja rozwijała się stopniowo i naturalnie, a bycie świadkiem jak zaczynają sobie ufać i się przed sobą otwierać było naprawdę cudowne.

Ta część podobała mi się o wiele bardziej niż pierwsza. Wiele wątków otrzymało swoje wyjaśnienie i działo się po prostu więcej. Może pierwszej części nie polecam tak bardzo, ale warto przez nią przebrnąć by móc przeczytać drugą. ❤️

[współpraca reklamowa z wydawnictwem BeYa]

Do tej książki podeszłam z większym sceptyzmem, niż do pierwszej części. Bałam się, że mi się nie spodoba i znów się zawiodę. W drugiej części jeszcze bardziej zagłębiamy się w toksyczność Lord Private High School. Ciężko mi znaleźć słowa, by opi...

Rozwiń

Zwiń