Pamiętam jak czytając pierwszą książkę o Dreszczu byłem zajarany, że opowieści o superbohaterach zostały przeniesione na polskie realia. Potem autor porzucił ten projekt po drugiej części i o to 10 lat czekania i w końcu się doczekałem. Nowy “Dreszcz” pojawił się na mieście! To Polska odpowiedź na amerykańskich superbohaterów. Pytanie: czy dalej bawi tak samo?
Fabuła składa się z 4 opowiadań powiązanych ze sobą. Dziwnym zabiegiem jest, że pierwsze zostało bezsensownie podzielone na trzy części. Niestety czuć duży zjazd fabularny względem poprzednich części. Autor ma ciekawy pomysł, ale problem jest z jego rozwinięciem, albo zakończeniem. Pomijam tu pierwsze opowiadanie, które jest po prostu przekombinowane i słabe. Ale gdy się przez nie przebrnie to już każde kolejne podnosi poziom. Widać tu mocną inspiracje filmami o herosach. Ćwiek znany jest z tego, że obśmiewa wszystko i wszystkich, więc osoby, które łatwo się obrażają lub nie mają poczucia humoru nie powinny sięgać po serię o przygodach Dreszcza. Ja jestem już chyba za stary na takie żarty, albo są one po prostu zbyt słabe. Na palcach jednej ręki mogę policzyć ile razy się śmiałem.
Dreszcz nic się nie zmienił. Dalej jest zakochany w rock&rollu i kebabach. Nienawidzi wszystkich tak samo: katolików, discopolowców, staruszek itp. Nie przeszkadza mu to jednak w pomaganiu innym. Jego wierny kompan Alojz za to odgrywa dużo większą rolę niż zawsze. Dodajmy do tego, że posługuje się jedynie gwarą śląską jako supermocą. Przewijają się też inne postacie znane nam z uniwersum, ale mają tylko gościnne występy epizodyczne.
Cieszy to, że autor zostawił w zakończeniu pole do kontynuacji przygód herosów że śląską, ale zakończył to wszystko strasznie nijako.
Ogólnie czuje, że książka została trochę napisana na siłę. Lepiej było poczekać i dopracować motywy niż wydawać książkę w takim formacie. Niby są to dalsze losy Dreszcza, ale on sam nie jest w zbyt dobrej formie.

Co wspólnego ma szef kartelu narkotykowego, Ozzy Osbourne i Dreszcz? Czy uda się herosom oszukać czas? Co może pójść nie tak na musicalu o Dreszczu? Która Matka Boska jest najładniejsza? Na te i wiele innych pytań Alojz odpowie wam z miłą chęcią. Niech zabrzmi rock&roll!

Pamiętam jak czytając pierwszą książkę o Dreszczu byłem zajarany, że opowieści o superbohaterach zostały przeniesione na polskie realia. Potem autor porzucił ten projekt po drugiej części i o to 10 lat czekania i w końcu się doczekałem. Nowy “Dreszcz” pojawił się na mieście! To Polska odpowiedź na amerykańskich superbohaterów. Pytanie: czy dalej bawi tak samo?
Fabuła...

W trzecim i póki co ostatnim tomie o Dreszczu wiele się dzieje. Tym razem w fabułę zaangażowany został nie tylko Rysiek pogrążony w żałobie i Alojz próbujący go poskładać do kupy, ale też i boss kolumbijskiego kartelu narkotykowego. I to jaki boss! Facet brawurowo ucieka z więzienia (jest scena z helikopterem) i na domiar złego porywa samego Księcia Ciemności Ozzy'ego Osbourne'a!

Dużo się tutaj dzieje, początek jest naprawdę mocnym akcyjniakiem doprawionym absurdalnym humorem. Jest wręcz idealnie, dlatego ciężko jest mi się pożegnać z tym uniwersum. Sam autor uważa, że seria o Dreszczu to najgłupsze książki jakie napisał, ale ja potrzebuję tego typu literatury jak powietrza! Bawi mnie czarny humor i fekalne żarciki. Ćwiek mistrzowsko wyciąga absurdy popkultury i polskości i przekuwa to w humor może i prosty, ale jakże akuratny.

Książki o Dreszczu to seria, która bezpowrotnie wyprostuje Wam kilka zwojów mózgowych, ale też i taka która stanie się comfort readem w ciężkich chwilach. Grono bohaterów jakich stworzył zasługuje moim zdaniem na swoje własne action figure, albo nawet i Funko. Jejku, zebrałabym wszystkie!

Chciałabym, aby kiedyś doszło do spotkania Ryśka z Kubusiem Wędrowyczem. Przecież to byłaby popijawa, która przejdzie do historii popijaw i bitw pijackich! Serię polecam każdemu, kto nie tylko słucha starego rocka, ale na pewno tym, który mają spory dystans do wszystkiego i potrafią śmiać się nawet na pogrzebie. Po cichu natomiast liczę, że Rysiek jeszcze powróci.

W trzecim i póki co ostatnim tomie o Dreszczu wiele się dzieje. Tym razem w fabułę zaangażowany został nie tylko Rysiek pogrążony w żałobie i Alojz próbujący go poskładać do kupy, ale też i boss kolumbijskiego kartelu narkotykowego. I to jaki boss! Facet brawurowo ucieka z więzienia (jest scena z helikopterem) i na domiar złego porywa samego Księcia Ciemności Ozzy'ego...

Po przeczytaniu 3 tomów przygód Dreszcza postanowiłem napisać ogólną opinie, w wstępie pierwszego tomu Jakub Ćwiek tak naprawdę zamyka usta na krytykę książki, tłumacząc to tym, że czytamy książkę na własną odpowiedzialność i zgadzasz się na wszelkie wulgaryzmy, niesmaczne żarty itd., w mojej subiektywnej opinii najlepsza częścią była pierwsza, gdzie było to zabawne coś świeżego, jako mieszkaniec Katowic też umiałem sobie wszystko bardziej zobrazować, ciężko mi było polubić tytułowego Dreszcza, osobiście bardzo polubiłem Alojza, we wszystkich tomach jest sporo czarnego humoru, chyba nawet ciemniejszego niż sam Zawisza, niestety teksty Dreszcza często są cringowe, zapewne ukazała się tutaj stand-upowa dusza Ćwieka, ciągle teksty Dreszcza do grubego Alojza o jego tuszy, na początku były zabawne ale później robi się to nudne, fabuła ostatniej części była najbardziej chaotyczna, posklejana tak strasznie jak Ekuden, jak dla mnie była to najgorsza część Dreszcza, Ćwiek zostawił sobie otwartą furtkę do kontynuacji, ale czy to dobra decyzja zapewne czas pokaże, na koniec myślę, że najlepiej przy Dreszczu bawił się sam autor.

Po przeczytaniu 3 tomów przygód Dreszcza postanowiłem napisać ogólną opinie, w wstępie pierwszego tomu Jakub Ćwiek tak naprawdę zamyka usta na krytykę książki, tłumacząc to tym, że czytamy książkę na własną odpowiedzialność i zgadzasz się na wszelkie wulgaryzmy, niesmaczne żarty itd., w mojej subiektywnej opinii najlepsza częścią była pierwsza, gdzie było to zabawne coś...

Jestem zdecydowanie na nie.
Ogólnie nie jestem mega fanką tej serii ale sposób pisania Pana Jakuba Ćwieka bardzo lubię i staram się być na bieżąco z jego seriami (zwłaszcza z tymi które są w klimacie fantastyki).
Jednak, przy całej mojej sympatii do autora, ta książka to w moim odczuciu gniot. „Dreszcz 3” do zbiór historii które często nie mają większego sensu i tak naprawdę do niczego nie prowadzą. Autor chwali się znajomością klasyki muzycznej z gatunku cięższych brzmień i stara się wykorzystać każdy możliwy pomysł który w danej chwili wpadnie mu do głowy nie przejmując się czy wszystko to pasuje do siebie czy nie.
Przykro mi, że ta książka stała się moim rozczarowaniem.

Jestem zdecydowanie na nie.
Ogólnie nie jestem mega fanką tej serii ale sposób pisania Pana Jakuba Ćwieka bardzo lubię i staram się być na bieżąco z jego seriami (zwłaszcza z tymi które są w klimacie fantastyki).
Jednak, przy całej mojej sympatii do autora, ta książka to w moim odczuciu gniot. „Dreszcz 3” do zbiór historii które często nie mają większego sensu i tak...

Jako całość ma sens, ale poszczególne części składowe książki trochę nie mają tego czegoś, może to przez to że sam Ćwiek się bał czy do Dreszcza wrócić, ale jednak on sam później poczuł to coś, ale ja tego czegoś nie poczułam. Część w Meksyku świetna, kolejna gdzie pojawia się Krzysiek lekko podtrzymywała tępo, ale jakoś tak pomiędzy i końcówka totalnie mętna. Nie czułam tych piorunów i odejście Dreszcza na zasłużone wakacje tak jakoś nie pasowało mi do Dreszcza. I też brakowało mi wątku z córką Dreszcza, mogłoby być ciekawie wpleciony.

Jako całość ma sens, ale poszczególne części składowe książki trochę nie mają tego czegoś, może to przez to że sam Ćwiek się bał czy do Dreszcza wrócić, ale jednak on sam później poczuł to coś, ale ja tego czegoś nie poczułam. Część w Meksyku świetna, kolejna gdzie pojawia się Krzysiek lekko podtrzymywała tępo, ale jakoś tak pomiędzy i końcówka totalnie mętna. Nie czułam...

Zdecydowanie najgorsza z serii, widać, że autor początkowo nie miał na nią większego pomysłu. Tytułowy bohater przechodzi tu podobną drogę, co w poprzednich częściach, ale jednak nie będę ukrywać, że dobrze mi się to czytało. Tak jak sam autor wspominał, nie jest to jego najlepsza książka, ale miło było wrócić do bohaterów, których się lubi.

Zdecydowanie najgorsza z serii, widać, że autor początkowo nie miał na nią większego pomysłu. Tytułowy bohater przechodzi tu podobną drogę, co w poprzednich częściach, ale jednak nie będę ukrywać, że dobrze mi się to czytało. Tak jak sam autor wspominał, nie jest to jego najlepsza książka, ale miło było wrócić do bohaterów, których się lubi.

(audio)
Powielam opinię z poprzedniego tomu.
Nie jest to literatura wysokich lotów ale słuchało się bardzo przyjemnie. Duża dawka poczucia humoru, a dla miłośników muzyki rockowej dodatkowym atutem są częste i gęste cytaty z ciekawych kawałków rockowych i heavy-met. Polecam do odstresowania.

(audio)
Powielam opinię z poprzedniego tomu.
Nie jest to literatura wysokich lotów ale słuchało się bardzo przyjemnie. Duża dawka poczucia humoru, a dla miłośników muzyki rockowej dodatkowym atutem są częste i gęste cytaty z ciekawych kawałków rockowych i heavy-met. Polecam do odstresowania.

Jak dla mnie najlepsza część cyklu. Łzy ze śmiechu leciały ciurkiem, byłam też obiektem podejrzliwych spojrzeń w metrze podczas słuchania. Cóż, rżąc ze śmiechu pewnie wyglądałam niepokojąco ;)

Jak dla mnie najlepsza część cyklu. Łzy ze śmiechu leciały ciurkiem, byłam też obiektem podejrzliwych spojrzeń w metrze podczas słuchania. Cóż, rżąc ze śmiechu pewnie wyglądałam niepokojąco ;)

Dreszcz to dreszcz. Popie*****na historia w rytm dobrej rockowej muzyki. Czyta się błyskawicznie. Playlista na Spotify zaktualizowana o kolejny tom. I ten twist z Panem z wykałaczką😂 sztos.

Dreszcz to dreszcz. Popie*****na historia w rytm dobrej rockowej muzyki. Czyta się błyskawicznie. Playlista na Spotify zaktualizowana o kolejny tom. I ten twist z Panem z wykałaczką😂 sztos.

Według mnie najlepszy tom serii. Jeśli ktoś przeczytał lub tak jak ja przesłuchał poprzednie, polecam. Jeśli komuś już w poprzednich tomach nie pasowało poczucie humoru to polecam odpuścić.

Według mnie najlepszy tom serii. Jeśli ktoś przeczytał lub tak jak ja przesłuchał poprzednie, polecam. Jeśli komuś już w poprzednich tomach nie pasowało poczucie humoru to polecam odpuścić.