Uległość

książka w porządku, jednak nie trzymająca w napięciu; trochę ,,political fiction" jednak nie paradoksalnie niby aktualności tematyki nie skłania zbytnio do refleksji

książka w porządku, jednak nie trzymająca w napięciu; trochę ,,political fiction" jednak nie paradoksalnie niby aktualności tematyki nie skłania zbytnio do refleksji

Ta wydana w 2015 roku powieść jest prawdopodobnie najgłośniejszą pozycją autora. Wtedy futurologia, dziś już alternatywna rzeczywistość, ale czy na pewno?

Dyskomfort czytelnika jest duży, nie tylko w związku z wydarzeniami na kartach „Uległości” i możliwymi interpretacjami samego tytułu. Sposób i dokładność niektórych opisów narracji przyprawiają o dreszcze.

Ale przecież nie zawsze warto to, co się opłaca i nie zawsze opłaca się to, co warto… czy więc warto sięgnąć po tę powieść Houellebecqa? Nawet jeśli się nie opłaca?

Ta wydana w 2015 roku powieść jest prawdopodobnie najgłośniejszą pozycją autora. Wtedy futurologia, dziś już alternatywna rzeczywistość, ale czy na pewno?

Dyskomfort czytelnika jest duży, nie tylko w związku z wydarzeniami na kartach „Uległości” i możliwymi interpretacjami samego tytułu. Sposób i dokładność niektórych opisów narracji przyprawiają o dreszcze.

Ale przecież...

Książka z dużym potencjałem, ciekawym tematem, ale zdecydowanie niewykorzystanym w pełni, a może nawet powiedziałabym, że zmarnowanym. Bohater odstręczający, nieszczęśliwy przegryw, szukający winnych swoich przegranych na zewnątrz - ale z drugiej strony jako była fanka dekadentyzmu wciąż podoba mi się ten aspekt w tej książce, a może i dobrze, że bohater wzbudza emocje, zwłaszcza, że podzielam zainteresowanie literaturą okołoHuysmansową. Niestety przekaz dość prosty, zbyt wiele rzeczy podanych na tacy, najciekawszy dla mnie jest różny wymiar uległości - kobiecej, wierzących, cywilizacji Zachodniej, oportunistów (w tym bohatera),przeciętnych jednostek... W każdym razie miałam zdecydowanie większe oczekiwania wobec tej książki, mam wrażenie, że zbieg okoliczności zapewnił jej rozgłos, na który nie zasługuje.

Książka z dużym potencjałem, ciekawym tematem, ale zdecydowanie niewykorzystanym w pełni, a może nawet powiedziałabym, że zmarnowanym. Bohater odstręczający, nieszczęśliwy przegryw, szukający winnych swoich przegranych na zewnątrz - ale z drugiej strony jako była fanka dekadentyzmu wciąż podoba mi się ten aspekt w tej książce, a może i dobrze, że bohater wzbudza emocje,...

Dałabym 10 gwiazdek gdyby tylko książka nie skończyła się tak wcześnie. Miałam wrażenie, że akcja się rozwija, rozwija, aż tu nagle strasznie przyśpieszyła i... koniec. Jakże ciekawy, bo wreszcie i główny bohater ulega. Książka ciekawa, skłaniająca do refleksji.

Dałabym 10 gwiazdek gdyby tylko książka nie skończyła się tak wcześnie. Miałam wrażenie, że akcja się rozwija, rozwija, aż tu nagle strasznie przyśpieszyła i... koniec. Jakże ciekawy, bo wreszcie i główny bohater ulega. Książka ciekawa, skłaniająca do refleksji.

Mocna

Mocna

Momentami bardzo się dłużyła. Temat świetny, jednak potencjał nie został do końca wykorzystany.

Momentami bardzo się dłużyła. Temat świetny, jednak potencjał nie został do końca wykorzystany.

Michel Houellebecq umieścił akcję książki kilka lat w przyszłości (2022) w stosunku do czasu jej opublikowania (2015). Autor kreśli w niej wizję wyborów prezydenckich: aby zablokować Front Narodowy, lewica łączy się z Bractwem Muzułmańskim. Jest to sojusz tak skuteczny, że kandydat tego drugiego ugrupowania, Mohammed Ben Abbes, zostaje prezydentem słodkiej Francji. Kiedy Houllebecq ją pisał, nie wiedział, że w dniu premiery nastąpi islamistyczny zamach na „Charlie Hebdo”, w którym zginie jego przyjaciel.
Czytałam parę opinii, wedle których tytułowa uległość to uległość kobiet wobec mężczyzn. Rzeczywiście, tak na pierwszy rzut oka może się wydawać, szczególnie w opisach seksu, które są zresztą dość rzygliwe. Uważam jednak, że to opinia absolutnie nietrafiona. Chodzi raczej o uległość typowego francuskiego intelektualisty – humanisty wobec reżimu. Tak, reżimu, bowiem finansowanie Sorbony, na której pracuje bohater, François, przejmuje Arabia Saudyjska. A sam François… żeby poznać jego dość nędzne życie, warto sięgnąć po książkę. Czy ateista i sceptyk, badacz twórczość Huysmansa może zmienić opcję? A jeśli opcja jest w zasadzie ta sama: easy good life plus uległe (a jednak) kobiece ciało? Czy to możliwe?
Houllebecq nazwał kiedyś islam „najgłupszą religią świata”, za co wytoczono mu proces. Nie wiem, czy ma rację, ale nawet przyjmując słuszność tej oceny, co innego jawi się jako jeszcze głupsze: bezgraniczna uległość postępowych intelektualistów wobec tej religii. O tej uległości jest książka.

Michel Houellebecq umieścił akcję książki kilka lat w przyszłości (2022) w stosunku do czasu jej opublikowania (2015). Autor kreśli w niej wizję wyborów prezydenckich: aby zablokować Front Narodowy, lewica łączy się z Bractwem Muzułmańskim. Jest to sojusz tak skuteczny, że kandydat tego drugiego ugrupowania, Mohammed Ben Abbes, zostaje prezydentem słodkiej Francji. Kiedy...

Moje pierwsze zetknięcie z M. Houellebecqiem i wydaje mi się, że całkiem udane.
Nie będę się rozpisywał, bo o sprawach poruszonych w tej książce raczej należy rozmawiać niż pisać w krótkiej opinii.
Ale przyczepię się do kilku spraw. Główny bohater jest dosyć szary. Sam w sumie nie ma żadnych pogłębionych poglądów i nudzi, wydaje się nijaki, zaś sceny seksu w tej książce są po prostu nieprzyjemne. Polecam je pomijać (nic nie stracicie).
Generalnie nie jest to pozycja wybitna i już rozmowy oraz myśli, jakie ona wywołuje, są dużo bardziej zajmujące. Niemniej jednak, warta uwagi.

Moje pierwsze zetknięcie z M. Houellebecqiem i wydaje mi się, że całkiem udane.
Nie będę się rozpisywał, bo o sprawach poruszonych w tej książce raczej należy rozmawiać niż pisać w krótkiej opinii.
Ale przyczepię się do kilku spraw. Główny bohater jest dosyć szary. Sam w sumie nie ma żadnych pogłębionych poglądów i nudzi, wydaje się nijaki, zaś sceny seksu w tej książce są...

Houellebecq jako wykładowca literatury okazał się na tyle przekonujący, że zapisałam sobie nazwiska kilku francuskich klasyków, z którymi koniecznie chcę się zapoznać.

Lubię jego styl. Czasami udaje mi się odszukać skrzętnie ukryte perełki, które zatrzymują mnie na chwilę. Tym razem zachwycił mnie celnością - „Męska rozmowa. Dziwne zjawisko w pół drogi między pederastią a pojedynkiem”.

W „Uległości” sporo jest tej męskości. Jakże mogłoby być inaczej kiedy zderzamy się z wizją Francji, w której do władzy doszli Islamiści. Niewiele pozostaje miejsca na kobiety, chyba że w tej uległej formie.

Ma coś w sobie Houellebecq, że nie czuć u niego nienawiści ani wulgarności. Jest wiarygodny i uczciwy. Bez oglądania się na innych. Pamiętam, że gdzieś przeczytałam jego wypowiedź - nie podoba się? I bardzo dobrze.

Lubię taki bunt w świecie, który jest jakiś taki przymus dostosowywania się. Trzeba mieć odwagę by robić swoje. I jest to przynajmniej prawdziwe.

Houellebecq jako wykładowca literatury okazał się na tyle przekonujący, że zapisałam sobie nazwiska kilku francuskich klasyków, z którymi koniecznie chcę się zapoznać.

Lubię jego styl. Czasami udaje mi się odszukać skrzętnie ukryte perełki, które zatrzymują mnie na chwilę. Tym razem zachwycił mnie celnością - „Męska rozmowa. Dziwne zjawisko w pół drogi między pederastią a...

Houellebecq jak zwykle pokazuje w swoich tekstach uległość kobiet wobec mężczyzn, jak zwykle szokuje i czyżby tym razem przewiduje przyszłość, która czyha na francuzów. Alternatywna rzeczywistość czy niedaleka przyszłość? Jest pewne jedno Houellebecq jest mistrzem i nie porzuca swojego charakterystycznego stylu opisywania świata.

Houellebecq jak zwykle pokazuje w swoich tekstach uległość kobiet wobec mężczyzn, jak zwykle szokuje i czyżby tym razem przewiduje przyszłość, która czyha na francuzów. Alternatywna rzeczywistość czy niedaleka przyszłość? Jest pewne jedno Houellebecq jest mistrzem i nie porzuca swojego charakterystycznego stylu opisywania świata.