O prawicy i lewicy

Wcześniejsze komentarze opisały chyba wszystko. Kolejna świetna książka wybitnego historyka. Książka opisuje, to co opanowane przez lewactwo szkolnictwo i poprawność polityczną nie wspomni. Wszystko przez to, że w 1989 roku nie stworzono nowego państwa prawdziwej Polski i jej kontynuacji. Po 1989 roku zmienili nazwę i mamy kontynuacje PRL-u sądów, milicji, wojska, szkolnictwa itd. Książka wypełnia i porządkuje, to co jest specjalnie nieuporządkowane. Książka zachęca do dalszego czytania i sięgania do źródeł.

Wcześniejsze komentarze opisały chyba wszystko. Kolejna świetna książka wybitnego historyka. Książka opisuje, to co opanowane przez lewactwo szkolnictwo i poprawność polityczną nie wspomni. Wszystko przez to, że w 1989 roku nie stworzono nowego państwa prawdziwej Polski i jej kontynuacji. Po 1989 roku zmienili nazwę i mamy kontynuacje PRL-u sądów, milicji, wojska,...

Dzieło Pana Chodakiewicza może być uważane za podręcznik myśli konserwatywnej. Książka podzielona jest na trzy części. Na teorię, historię i praktykę. Opisuje podstawowe zasady konserwatyzmu jak rodzina, wiara, własność. Minusem jest to, że Pan Chodakiewicz błędnie utożsamia myśl konserwatywną z kapitalizmem i wolnym rynkiem. W książce opisane są również dzieje prawicy jak i lewicy. Autor uważa, że lewica przeprowadziła trzy wielkie krwawe rewolucje: Francuską, Komunistyczną, Nazistowską. Mamy też opis polskiej endecji i jej stosunek do żydów (to chyba zajmuje najwięcej stron w książce!!!). Całość zamyka temat związany z tym jak powrócić do rządów prawicy. Według Chodakiewicza należy doprowadzić do odrodzenia elit, połączyć siły wszystkich prawicowych ugrupować (co jest raczej niemożliwe) oraz stworzyć z nich jedną wielką partię która będzie mogła przeciwstawić się lewicy.

Dzieło Pana Chodakiewicza może być uważane za podręcznik myśli konserwatywnej. Książka podzielona jest na trzy części. Na teorię, historię i praktykę. Opisuje podstawowe zasady konserwatyzmu jak rodzina, wiara, własność. Minusem jest to, że Pan Chodakiewicz błędnie utożsamia myśl konserwatywną z kapitalizmem i wolnym rynkiem. W książce opisane są również dzieje prawicy jak...

Książka próbuje uchodzić za podstawę wiedzy o świecie dla osoby, która ma tworzyć przyszłą elitę działania narodu polskiego. Czy spełnia tę rolę? Mnie się wydaje, że jest jedynie pewnego rodzaju drogowskazem, wskazaniem ścieżki, po której należy dążyć szukając dalszej wiedzy.

Książka próbuje uchodzić za podstawę wiedzy o świecie dla osoby, która ma tworzyć przyszłą elitę działania narodu polskiego. Czy spełnia tę rolę? Mnie się wydaje, że jest jedynie pewnego rodzaju drogowskazem, wskazaniem ścieżki, po której należy dążyć szukając dalszej wiedzy.

Autor postawił sobie za cel, z jeden strony wyjaśnienie podstawowych różnic między lewicą a prawicą, z drugiej nakreślenie rysu historycznego tych dwóch orientacji, od ich początków sytuujących się w czasie rewolucji francuskiej po wczesne lata dziewięćdziesiąte XX wieku. Mamy tu zatem opis najważniejszych nurtów prawicowych; monarchizmu, konserwatyzmu i chrześcijańskiego nacjonalizmu, oraz lewicowych; komunizmu i socjaldemokracji (które M. Chodakiewicz określa także mianem lewicy rewolucyjnej i ewolucyjnej) a także narodowego socjalizmu, który ku zgrozie lewicowców, autor stawia po stronie lewicy. Ten aspekt książki z pewnością może być uznany za najbardziej kontrowersyjny. Nazizm , jeszcze do niedawna w powszechnej opinii i przekazie medialnym utożsamiany był jednoznacznie z prawicą, nieliczne głosy określały go jako ideologię trudną do sklasyfikowania na klasycznej osi lewica – prawica. Marek J. Chodakiewicz dowodzi w swojej pracy, powołując się na kolektywistyczny i pozbawiony chrześcijańskiej duchowości charakter nazizmu, że ideologii tej znacznie bliżej do lewicy niż prawicy. Druga część książki to historia polskiej prawicy i lewicy, koncentrująca się przede wszystkim na dwudziestoleciu międzywojennym i PRLu. „O prawicy i lewicy” jest bardziej esejem niż suchą i obiektywną pozycja naukową (choć nie brakuje tu przypisów i odniesień do źródeł). Autor nie kryje swoich sympatii, opisując historię dwóch ideologii zachowuje rzetelność, nie powstrzymując się od własnych ocen i komentarzy. Nie jest to dla mnie minus ponieważ znam poglądy M.J Chodakiewicza i w większości się z nimi zgadzam, trzeba jednak zaznaczyć, że jest to pozycja raczej dla osób o konserwatywnym podejściu do życia i polityki.

Autor postawił sobie za cel, z jeden strony wyjaśnienie podstawowych różnic między lewicą a prawicą, z drugiej nakreślenie rysu historycznego tych dwóch orientacji, od ich początków sytuujących się w czasie rewolucji francuskiej po wczesne lata dziewięćdziesiąte XX wieku. Mamy tu zatem opis najważniejszych nurtów prawicowych; monarchizmu, konserwatyzmu i chrześcijańskiego...

Świetna książka, prezentująca genezę zarówno prawicy oraz lewicy. Autor wyjaśnia jakie cele kierują i przyświecają obu stronnictwom politycznym, a także z pozycji prawicowca stara się ukazać prawdziwe, niemoralne oblicze lewicy. Pozycja cenna, zmusza do rozważań i dalszych poszukiwań w literaturze.

Świetna książka, prezentująca genezę zarówno prawicy oraz lewicy. Autor wyjaśnia jakie cele kierują i przyświecają obu stronnictwom politycznym, a także z pozycji prawicowca stara się ukazać prawdziwe, niemoralne oblicze lewicy. Pozycja cenna, zmusza do rozważań i dalszych poszukiwań w literaturze.

Autor, jak sam podkreśla, jest człowiekiem z polskim sercem i amerykańskim mózgiem.

Potwierdza to książka. Pomimo naukowej tematyki jest pisana bez leksykalnego gorsetu spotykane w polskich książkach z dziedzin nauk społecznych. Barwny język powoduje, że to dobrze przyswajalna pozycja zawierająca wiele faktów i ważnych spostrzeżeń.

Polecam.

Autor, jak sam podkreśla, jest człowiekiem z polskim sercem i amerykańskim mózgiem.

Potwierdza to książka. Pomimo naukowej tematyki jest pisana bez leksykalnego gorsetu spotykane w polskich książkach z dziedzin nauk społecznych. Barwny język powoduje, że to dobrze przyswajalna pozycja zawierająca wiele faktów i ważnych spostrzeżeń.

Polecam.

W dziedzinie pojęć politycznych, kategorii myślowych i ideowych opisujących życie zbiorowe oraz scenę polityczną panuje zamęt. Dawne określenia lewicy i prawicy czy związane z nimi programy polityczne oraz społeczne zmieniły się nie do poznania, a nieraz pomieszały tak, że nie są już podobne do swojej tradycji. Dzisiejsza lewica ma niewiele wspólnego z dawnymi programami reform społecznych i organicznej modernizacji, a w naszym, polskim przypadku także z programem niepodległościowym (PPS). Zamiast tego ma program rządów marginesów społecznych, mniejszości narodowych i seksualnych, „unowocześnienia”, ale tylko obyczajowego według zestawu LGBT. Lewica ma charakter postkomunistyczny, jeśli można w ten sposób w ogóle nazwać coś, co wywodzi się z totalitarnego komunizmu.
Prawica zaś, od czasów faszyzmu i nazizmu niesłusznie z nimi utożsamiana, została zepchnięta do roli niebezpiecznego przeciwnika, choć wyznaje raczej tradycyjne wartości, konserwatywne i republikańskie.

Pojęcia te postanowił uporządkować i opisać – przynajmniej historycznie – Marek Chodakiewicz, historyk młodszego pokolenia pracujący w USA. Autor przedstawia dzieje, programy i przemiany lewicy oraz prawicy na Zachodzie od czasów Oświecenia. Najwięcej uwagi poświęca sporom i walkom w XX wieku; w tym uwzględnia zwłaszcza polskie uwikłanie w komunizm w PRL i również po 1989 roku. Lewica przepuszczona przez tryby komunizmu straciła swe wcześniejsze wartości, a dzisiaj jest postkomunizmem lub eurokomunizmem. Lewicowy w istocie przełom w Polsce w 1989 roku to powstanie właśnie takiego układu oligarchicznego. Porozumieli się niedawni PRL-owscy prosowieccy komuniści z socjalistyczną opozycją z końca Rzeczpospolitej Ludowej przeciwko możliwości powstania układu niekomunistycznego z prawicą i jej programem odbudowy państwa na gruncie wspólnoty narodowej, ciągłości polskiej tradycji, wolności jednostkowej i wiary religijnej. Dziś światowy podział na lewicę i prawicę jest już nieco inny, ale jeszcze głębszy i to nie tylko polityczny, lecz również światopoglądowy, kulturowy i cywilizacyjny.
Właściwie Ameryki tu nie odkrywamy, ale dobrze, że całość stanowi zwartą kompozycję bez niepotrzebnego rozwijania wątków pobocznych.

W dziedzinie pojęć politycznych, kategorii myślowych i ideowych opisujących życie zbiorowe oraz scenę polityczną panuje zamęt. Dawne określenia lewicy i prawicy czy związane z nimi programy polityczne oraz społeczne zmieniły się nie do poznania, a nieraz pomieszały tak, że nie są już podobne do swojej tradycji. Dzisiejsza lewica ma niewiele wspólnego z dawnymi programami...