Nocny kotek

Książka dla dzieci i dla wszystkich kochających koty. Wielki format. Okładka twarda.
Bardzo dobry gatunek papieru. Cudowne ilustracje.

Treść jest wewnętrznie bogata ,choć opowiedziana krótkimi słowami.
Obrazy w książce, nie obrazki ,gdyż tylko tak można o nich powiedzieć, są nad wyraz realistyczne.
Przedstawiają niesamowite ilości szczegółów, a ich piękno trudno wyrazić słowami.
Są jak fotografie. Jeszcze lepiej, na miarę Wyspiańskiego ,, Śpiący Staś’’ , ,, Śpiący Mietek’’, czy ,,Dziewczynka z wazonem’’ i inne. Tego pokroju są te dzieła.
Jestem zafascynowana nimi. Dzieciom podobają się , lecz chyba nie są w stanie docenić rangi tych rycin.
Należy jeszcze zaznaczyć ,że obrazy są bardziej wertykalne i przedstawiają niewielkie fragmenty, tego co mamy obejrzeć w danej chwili. Dzięki temu obraz jest szczegółowy , bardziej tajemniczy do odkrywania ze szczyptą jakby magii. Trzeba dość długo się przyglądać by wyczuć ich klimat i wkroczyć do świata wyobraźni.

Treść dotyczy subtelnego świata dziecka i matki wiolonczelistki. Chłopiec podobnie jak mama może jeszcze nie gra na żadnym instrumencie ,ale za to rysuje i ładnie śpiewa. Jest bardzo wrażliwy i w dodatku empatyczny.
Mama ma wystąpić na charytatywnym koncercie na rzecz psów i kotów ze schroniska. Azyl dla bezdomnych zwierząt zbiera pieniądze na jedzenie i lekarstwa dla swoich podopiecznych.
Antoś maluje rysunek pantery w darze na loterię fantową. Orientuje się jednak w porę, że to jest za mało ,żeby przyczynić się do poprawy bytności czworonogów.
Postanawia podarować wszystkie co do jednego ze swoich pięknych pluszaków. Nie zostawia sobie zupełnie nic.

Rysunek jego zostaje wyróżniony w schronisku i powieszony w boksie dla kotów. Mały tęsknym wzrokiem patrzy na kotki i bardzo podoba mu się Walenty - niebieski brytyjski z pomarańczowymi oczami.
Zainteresowanie jest wzajemnie obopólne.

Jest po koncercie i po loterii fantowej. Wszyscy wracają do swoich domów. Antoś dotkliwie przeżywa pustkę w swoim pokoju. Mama lituje się nad nim i wynajduje swojego pluszowego starego kotka Pawełka z dziecinnych lat. Szary kiciuś nie ma już oczu, mocno powycierany, zabawka ma ponad trzydzieści lat. Przeleżał na pawlaczu pomiędzy zakurzonymi walizkami.
Antoś postanawia zaopiekować się szarym kotkiem tak ,żeby przyprawić mu oczy z kolczyków mamy i wyczyścić go.
Mama muzyczka ma wrażliwe serducho i wie, że to wszystko może nie wystarczyć dziecku.

Jaką niespodziankę przygotowała mama synkowi?
Czy będzie z niej zadowolony?
Jak od tej pory synek będzie spędzał czas ?

O tym wszystkim dowiecie się z lektury. Obejrzycie te malowane cuda. Na końcu książki znajdziecie nuty do utworu ,, Nocny kotek''. Niestety my akurat z tego nie skorzystamy. Ale wszyscy grający na instrumentach na pewno tak.
Przepiękna książka. Polecamy całą rodziną. Na pewno przeczytamy wcześniej wydaną książkę autorki ,, Teatr po sąsiedzku’’ . Już dziś zacznę jej szukać.

Przeczytajcie , nie pożałujecie!

Książka dla dzieci i dla wszystkich kochających koty. Wielki format. Okładka twarda.
Bardzo dobry gatunek papieru. Cudowne ilustracje.

Treść jest wewnętrznie bogata ,choć opowiedziana krótkimi słowami.
Obrazy w książce, nie obrazki ,gdyż tylko tak można o nich powiedzieć, są nad wyraz realistyczne.
Przedstawiają niesamowite ilości szczegółów, a ich piękno trudno wyrazić...

Na półkach polskich księgarni znajdziecie wiele doskonałych książek dla dzieci, ale takich, które zapierają dech w piersiach jest zaledwie kilka. Pozycji, które od pierwszej strony przyciągają czytelnika, zatrzymują go i otaczają niezwykłym klimatem. Taki jest „Nocny kotek”, którego magnetyczną siłą są przepiękne, realistyczne ilustracje. I chociaż zwykle celebruję słowo pisane, tym razem jest ono zaledwie tłem do magicznej warstwy graficznej.

Gdy w niedzielny poranek, Antoś budzi się w łóżku pełnym ukochanych pluszaków, jest bardzo podekscytowany. Wie, że nadszedł dzień festynu letniego w schronisku dla zwierząt, podczas którego odbędzie się loteria fantowa. Organizatorzy zbierają pieniądze na karmę i lekarstwa, a chłopiec bardzo chce wesprzeć ten cel. Rysuje więc panterę, lecz szybko dochodzi do wniosku, że to nie wystarczy. Podejmuje decyzję, że odda na loterię także swoje ukochane pluszaki. Jego mama jest zdziwiona, ale Antoś upiera się i rzeczywiście, zabawki chłopca sprzedają się od razu. Wsparcia zbiórce udziela też jego mama, grając na wiolonczeli koncert.

W schronisku Antoś poznaje pięknego, srebrnego kota Walentego. Chłopiec głaszcze go i nuci mu cicho melodię pt. „Nocny kotek”, która ewidentnie przypada zwierzakowi do gustu.

Loteria fantowa kończy się wielkim sukcesem, ale po powrocie do domu, Antoś ma problem z zaśnięciem. Jego łóżko bez ukochanych przytulanek jest takie nieprzytulne. Wtedy mama daje mu swojego, ponad trzydziestoletniego pluszowego kotka. A następnego dnia, dołącza do niego kolejny. Jak myślicie, który?

Piękna jest ta opowieść, w którą zatapiamy się całym sercem dzięki realistycznym, pełnym detali ilustracjom. Daje ciepłe poczucie troski i bezpieczeństwa. Skłania do rozmowy o losie zwierząt, żyjących w schroniskach i sposobach, w jaki możemy je wesprzeć. Mówi o poświeceniu przedmiotów, które są dla nas ważne i delikatnie dotyka tematu podarowania zabawkom drugiego życia.

Dodatkowym smaczkiem są umieszczone na końcu opowieści nuty z melodią pt. „Nocny kotek”, którą Antoś śpiewał Walentemu.

Polecam gorąco!

Na półkach polskich księgarni znajdziecie wiele doskonałych książek dla dzieci, ale takich, które zapierają dech w piersiach jest zaledwie kilka. Pozycji, które od pierwszej strony przyciągają czytelnika, zatrzymują go i otaczają niezwykłym klimatem. Taki jest „Nocny kotek”, którego magnetyczną siłą są przepiękne, realistyczne ilustracje. I chociaż zwykle celebruję słowo...

Czasami niepozorne, małe gesty znaczą więcej niż wielkie słowa i uczynki. Często to dzieci z ich czystym sercem i niespaczonym konwenansami oraz nadmierną kalkulacją umysłem mogą uczyć dorosłych czym jest empatia, szczerość i bezinteresowność.

Subtelność, delikatność i intymność, to tylko kilka z cech jakie charakteryzują przepiękną opowieść o małym Antosiu z wielkim otwartym sercem. „Nocny kotek” Sonji Danowski to historia niezwykłej miłości płynącej wprost ze szczerego dziecięcego serca. Otulona spokojem, nostalgiczna i wyjątkowa w każdym słowie i misternie zmalowanym obrazie.

Autorka już w pierwszych chwilach drga na nutach czytelniczego wzruszenia płynących wprost z bezinteresownej postawy chłopca, który dobrowolnie oddaje swoje ukochane pluszaki na aukcję, by zgromadzić środki na funkcjonowanie schroniska dla bezdomnych zwierząt. Czułe struny szarpie również wspierająca, pełna zrozumienia i wsparcia postawa jego mamy, która nie tylko ofiarowuje mu swojego przyjaciela z dzieciństwa, by wypełnić pustkę po oddanych zabawkach, ale zaprasza do ich domu kogoś, kto pozostanie przyjacielem Antosia na wiele lat. Scena, gdy zlękniony o kociego przyjaciela Antoś oczekuje na niego późną wieczorową porą, mimo ogromnego zmęczenia, z pewnością niczym wieczorna rosa skropi nie jedną twarz…

Piękna i prosta historia oprawiona została prawdziwymi arcydziełami sztuki. Zachwycające, przepełnione szczegółami i niesamowicie realne ilustracje są niekwestionowanym atutem publikacji. Lecz należy mieć na uwadze, że nie stanowią one jedynie ozdoby, nie są wydmuszką, a doskonałym bytem silnie powiązanym z poruszającą i wartościową treścią. „Nocny kotek” to książka, w której trudno się nie zakochać i nie zatracić… Kunszt ilustratorki sprawia, że niemal czuć otaczające historię zapachy, słychać stłumione dźwięki wiolonczeli i pełen pasji dziecięcy śpiew i czuć miękkość zabawkowego pluszu i kociej sierści. Mrau…

Cudowna! W dodatku wspaniale wydana, z dbałością o każdy szczegół.

Czasami niepozorne, małe gesty znaczą więcej niż wielkie słowa i uczynki. Często to dzieci z ich czystym sercem i niespaczonym konwenansami oraz nadmierną kalkulacją umysłem mogą uczyć dorosłych czym jest empatia, szczerość i bezinteresowność.

Subtelność, delikatność i intymność, to tylko kilka z cech jakie charakteryzują przepiękną opowieść o małym Antosiu z wielkim...

Pamiętacie przepiękne, realistyczne i bardzo szczegółowe ilustracje z książki "Teatr po sąsiedzku"? Ich autorka - Sonja Danowski powraca do nas w nowej książce, w której czeka na czytelników kolejna porcja znakomitych akwareli oraz spokojne, pełne ciepła opowiadanie.

"Nocny kotek" to wzruszająca opowieść o chłopcu, który pewnego dnia postanawia rozstać się ze swoimi pluszakami. Podejmuje decyzje, by przekazać je na charytatywną loterię wspierającą schronisko dla kotów. To trudna, wręcz symboliczną decyzja. Czy razem z maskotkami Antoś żegna się z dzieciństwem? Czy będzie potrafił bez nich zasypiać?

Okazuje się, że mama ma dla Antka niespodziankę. Następnego dnia czeka na chłopca w domu szczególny gość. Jest puszysty, ma błyszczące oczy i cichutko mruczy. Zwłaszcza wtedy, gdy mama Antka gra na wiolonczeli.

"Nocny kotek" to książka, która tak jak "Teatr po sąsiedzku" przenosi nas do bezpiecznego czasu dzieciństwa i beztroski. Jest po brzegi wypełniona nostalgią i roztacza wokół nas atmosferę ukojenia.

Jest w książkach Sonji Danowski coś szczególnego. Swego rodzaju magia, która przyciąga mnie do książki jak ćmę ciepłe światło lampy. Czy Wy też jesteście oczarowani jej twórczością i tymi pięknymi ilustracjami?

Pamiętacie przepiękne, realistyczne i bardzo szczegółowe ilustracje z książki "Teatr po sąsiedzku"? Ich autorka - Sonja Danowski powraca do nas w nowej książce, w której czeka na czytelników kolejna porcja znakomitych akwareli oraz spokojne, pełne ciepła opowiadanie.

"Nocny kotek" to wzruszająca opowieść o chłopcu, który pewnego dnia postanawia rozstać się ze swoimi...