Jak się czujesz, wkładając ulubioną sukienkę? Na co wtedy liczysz? Za czym tęsknisz? Być może za tym samym, co klientki pracowni krawieckiej Leonarda Kittaya.

Najlepsze materiały i doskonałe wykonanie to znaki firmowe niewielkiego zakładu mieszczącego się w kamienicy na Staromiejskiej. Ale to miejsce wyróżnia się czymś jeszcze. Czymś, czego nie da się kupić nigdzie indziej.

Dzięki niemu spełniają się najskrytsze marzenia.

Wyhaftowane kryją się w zamówionych sukienkach. Aby się ziściły, marzycielce wolno polecić pracownię wyłącznie jednej kobiecie. Być może w tym właśnie tkwi przyczyna kłopotów finansowych właściciela?

On, w przeciwieństwie do swoich klientek, nie wierzy w magiczną moc kreacji. Choć daje nadzieję innym, podchodzi do stworzonej przez siebie legendy z dystansem. Dlaczego? Przyczyną jest niespełniona miłość. Leonard pogodził się z losem, lecz nigdy nie przestał kochać.

Niebawem do jego drzwi zapuka Dagna, dziennikarka lokalnej gazety, zwabiona opowieściami przyjaciółki. Uważa, że krawiec jest pospolitym oszustem, który żeruje na kobiecej naiwności i postanawia napisać o tym artykuł. Żeby jednak zrobić to rzetelnie, musi zebrać jak najwięcej informacji. Najlepszym sposobem na wysondowanie tematu wydaje się zamówienie sukienki…

Jakie jest marzenie Dagny? Co się wydarzy po publikacji tekstu? Czy zwykła sukienka potrafi odmienić życie? Czy zawsze na dobre?

„Szczęście na miarę” to historia, która kładzie się ciepłem na sercu. Opowiada o życiowych wyborach, pragnieniach i tęsknotach. Lecz przede wszystkim o miłości, która potrafi trwać – mimo wszystko.

Agata Kołakowska (ur. 1984) – wrocławianka z urodzenia i zamiłowania. Autorka szesnastu powieści obyczajowych.

Jak zostać recenzentem książki?

Dla użytkowników serwisu lubimyczytać.pl mamy do rozdania 15 egzemplarzy najnowszej powieści Agaty Kołakowskiej, zatytułowanej „Szczęście na miarę”.

Wystarczy przesłać na adres: miraolejarska@proszynskimedia.pl link do swojego profilu w serwisie lubimyczytać.pl i krótkie uzasadnienie, dlaczego to właśnie wy powinniście zostać pierwszymi recenzentami „Szczęścia na miarę” (w tytule maila wpisując: Recenzja - Szczęście na miarę).

Macie czas do piątku 22 stycznia 2021 roku.

Z nadesłanych zgłoszeń wydawnictwo Prószyński i S-ka wybierze piętnaście osób. Egzemplarze książki zostaną wysłane po przesłaniu zwrotnym mailem danych adresowych. Liczymy na to, że po jej lekturze umieścicie swoje opinie w serwisie.

Powodzenia! Czekamy na zgłoszenia.

Książka jest już dostępna w przedsprzedaży.

Przeczytaj fragment książki „Szczęście na miarę”

Małgorzata, wówczas młoda nauczycielka polskiego, niedużo mogła pomóc, jednak w prawie nic w życiu nie wierzyła tak jak w talent Leonarda. Zdolności jednak nie wystarczały. Miał mało klientek, dlatego nieustannie zastanawiali się, jak je przyciągnąć.

– Musisz czymś się wyróżnić – powiedziała pewnego dnia. – Sprawić, że przyjdą akurat do ciebie!

– Nie wystarczy porządne szycie? – Podrapał się po głowie.

– Powinno, ale sam wiesz, że to tak nie działa. Najpierw w ogóle muszą się o tobie dowiedzieć. Trzeba też pamiętać, że kobieta, kupując sukienkę, kupuje coś jeszcze – podkreśliła Małgorzata.

– Co takiego?

– Nadzieję. Choćby na udany wieczór albo na zwrócenie uwagi obiektu swoich uczuć. Taki zakup to ufność w realizację planów i skrytych marzeń.

Uniósł brwi.

– Chyba przesadzasz…

– Wcale nie! – Objęła go. – Chodzi o to, żeby poczuć się lepiej. Sam opowiadałeś, że jako dziecko lubiłeś patrzeć na swoją mamę w sukienkach.

– Ale nie sądziłem, że mierząc je, ona sobie coś roi!

– Może nie zawsze. Ale czasami na pewno – roześmiała się.

– Pomyśl o tym. – Pocałowała go w policzek.

Tak też zrobił, bo zawsze do wszystkiego podchodził poważnie. Gdy kilka dni później Małgorzata przyszła do pracowni, wykrawał akurat wąskie paski materiału.

– Po co ci one? – zainteresowała się. – Szyjesz kostiumy dla myszy? – Obrzuciła kontrolnym spojrzeniem podłogę. Gryzonie były bolączką obskurnego lokalu. Leonard chwycił materiał w dwa palce.

– Na tym będziemy wyszywać.

– Ale co?

– Te wasze nadzieje! Życzenia! Co tam w sobie nosicie. A potem zaszyję je w sukienkach. To będzie taki sekret pomiędzy nimi, mną i klientką.

Małgorzata aż usiadła z wrażenia. Leonard zawsze miał doskonałe pomysły, ale tym razem przeszedł sam siebie. Idea była niezwykła, a przez to intrygująca i tajemnicza.

– Genialne! To sprawi, że twoje sukienki staną się wyjątkowe. Każda kobieta zechce mieć własną.

– Na to liczę. – Uśmiechnął się zadowolony. – A ty? Co ty byś wyszyła dla siebie?

Małgorzata wyjęła z jego dłoni tkaninę i cofnęła się kilka kroków.