Barry Lopez był amerykańskim podróżnikiem, myślicielem i pisarzem, autorem „Arktycznych marzeń” i „O wilkach i ludziach”. W „Horyzoncie” zabiera nas ze sobą z Oregonu, prowadzi przez Arktykę, Galapagos i Afrykę Równikową aż po Australię i Antarktydę. We mgle i w deszczu, podczas mrozów i w upale uczy nas swojej filozofii podróżowania. Przy czym są to raczej wyprawy niż podróże – mają służyć nie tyle poznawaniu nowych miejsc i podziwianiu ładnych widoków, ile raczej poszerzaniu horyzontów, szukaniu nowych spojrzeń na świat i głębokiej refleksji.

„Horyzont” to zapis wypraw człowieka dojrzałego, otwartego na świat i skłonnego do przemyśleń. Barry Lopez bierze udział w wielu projektach badawczych, szukając prehistorycznych skamielin, fragmentów meteorytów czy śladów podróży wielkich odkrywców. Ma przy tym rzadki dar dostrzegania wyjątkowości nawet z pozoru zwykłych rzeczy: owoców, drzew, ziaren piasku i piór. Opowiada o malarstwie i muzyce, o gwiazdach i historii. Dużo tu wtrąceń i dygresji, dużo zachwytów nad pięknem świata, ale też obaw związanych z wycinką lasów, zmianą natlenienia i kwasowości oceanów i niszczeniem rdzennych kultur. Ekologia przeplata się z historią, z odkryciami archeologów i z kwestiami moralnymi i etycznymi. Każdą swoją podróżą Barry Lopez uczy nas sztuki uważności, ciekawości świata i troski o jego losy. Przy czym stara się nie rozpaczać nad tym, co utraciliśmy, ale raczej skupiać się na tym, co nadal można odkryć i ocalić.

„Horyzont” opisuje fascynujące miejsca i ważne wyprawy badawcze, dając czytelnikom okazję do głębokiej refleksji nad wieloma kwestiami, którym na co dzień zapewne nie poświęcamy zbyt wiele uwagi. Chyba to właśnie uwaga jest największą zaletą tej książki: uwaga, z jaką autor przygląda się każdemu miejscu i przedmiotowi, każdej opisywanej kulturze, każdemu napotkanemu problemowi. Warto sięgnąć po „Horyzont”, aby uczyć się tej sztuki uważności i otwartości na świat.

Agnieszka Kruk