Garda, unik

Priorytety, którym podporządkowujemy pisanie naszej powieści, aby zapewnić sobie przychylność czytelnika i rynku to: temat i fabuła. I akcja, o czym w dalszej części antykursu. Dlatego jak ognia unikaj jakichkolwiek innych zabiegów – o aborcji bohatera i jego manekinizacji już wspomnieliśmy. Podobnie ma się rzecz z dialogami. Zapamiętaj to dobrze: kiedy tylko się da, wobec kwestii mówionych przyjmij pozycję obronną, unieś gardę, rób uniki. I tak do skutku, aż nie zostaniesz zapędzony w róg ringu. Wtedy możesz iść na pewne ustępstwa.

Zapewne wiele razy zdarzyło Ci się wystąpić w roli czytelnika, który przelatywał przez dialogi, jak nóż przez masło. Tak łatwo się je czytało. I, być może, masz już doświadczenie z równie łatwym pisaniem dialogów. Czerwone światło! Wszystkie prawa i zasady pisania mówią jedno: jeżeli coś się łatwo i przyjemnie czyta, przeważnie ciężko się pisze. A jeżeli po orce pisania dialogu nie miałeś ani jednego zakwasu – coś jest nie tak. Widzisz, z dialogami, jak z piciem szotów – jak trzaskasz jeden za drugim z początku czujesz przyjemne uderzenie do głowy, jesteś królem życia i w ogóle czujesz się niezniszczalny. Dopiero po czasie łapiesz się za głowę i przekrwionymi białkami patrzysz wstecz, mówiąc: co ja najlepszego uczyniłem?! Trzeba być ostrożnym. I znać umiar. Dlatego nie daj się zwieść na manowce, a najlepiej unikaj podstępnych terenów dialogowych.

Jeżeli już dojdziesz do miejsca, w którym chcesz wycisnąć z bohatera-manekina zdanie lub dwa, postaw na realizm. Rozejrzyj się, a w zasadzie to osłuchaj się. Czy ktoś z Twojego otoczenia mówi gładkimi zdaniami, stawia nacisk na akcent i zaczyna zdanie od: wpłynąłem na suchego przestwór oceanu? No właśnie. Stawiaj na realizm i mowę potoczną jak najdokładniej odwzorowaną. Zamiast: dzień dobry, ładnie dzisiaj słońce grzeje, nieprawdaż? (kto używa słowa nieprawdaż?!), spróbuj: siema, nieźle słońce dzisiaj, hehe, promykami n******a :-). Używaj trzykropków na potęgę. I rozbudowanych do kwadratu zdań, podczas wymiany informacji między bohaterami. Przykład:

1) Źle:

- Czy chcesz herbaty? – Spytał pan.

- Tak, poproszę. – Odpowiedziała pani.

2) Dobrze:

- Ej, chcesz ten, no, er greja? Słyszysz mnie? Pytam, czy chcesz herbaty? – Spytał pan. – Bo woda się gotuje.

- Wiesz co… W sumie, to piłam przed chwilą jedną… Ale tak se myślę, że może… Ale nie el greja. Chwila, daj mi pomyśleć… Tam w szufladzie, wiesz której? No, za kakao jest taka jedna nowa, wczoraj kupiłam, była na promocji to wzięłam dwie, wiesz, w lidelu. Malina albo truskawka, nie pamiętam, eee… Chyba… Truskawka, tak mi się zdaje. Zalej w moim kubku z dinozaurem. – Odpowiedziała pani.

Kolejne dialogowe triki i tipsy: dużo opisu. Możesz stosować tą sztuczkę zarówno, kiedy masz do czynienia z dwoma jak i więcej uczestnikami dialogu. Z racji ograniczonej ilości znaków artykułu ominę próbę demonstracji, ale do powyższego dobrego dialogu można dodać takie informacje, jak: spytał pan, patrząc na bulgoczącą w plastikowym czajniku marki Philips wodę, którą parę minut temu nalał prosto z kranu, a dokładnie to dwie minuty temu i woda zdążyła się już zagotować, bo to dobry czajnik był.

Kolejna sztuczka: używaj szablonów dialogowych instant. Przykładowo, jeżeli w Twojej powieści występuje kilka grup zawodowych, na przykład prawnicy albo magowie, każdy przedstawiciel niech wypowiada się według szablonu. Na przykład prawnik zacznie wypowiedź od formalnego zwrotu grzecznościowego, a potem formułki z kodeksu: szanowna pani, na mocy artykułu 43 Kodeksu Spółek Handlowych, a mag od słowa: azaliż i zagadki: azaliż, jaka jest prędkość jaskółki bez obciążenia? Możesz tego szablonu używać również dla wypowiedzi poszczególnych bohaterów.

Dzięki powyższym zabiegom czytelnik będzie wiedział, że dialogi są naprawdę zbędną, acz czasem konieczną częścią książki, które śmiało może przekartkować (dzięki temu szybciej będzie się czytało!) i skoncentruje się na tym, co go interesuje. Czyli na temacie, story i akcji. W życiu dość się już nasłuchał.

Na koniec mam dla Ciebie ostatnią, sekretną poradę. Gotowy?

Jeżeli po lekturze całości lub fragmentu książki uznasz, że wciąż za dużo w niej kwestii dialogowych, użyj metody skalpela. To bardzo proste, ale potężne narzędzie: zaznacz niechcianą partię dialogową, wytnij ją, a w puste miejsca wklej opis seksu i aktów przemocy. Badania wskazują, że nic tak nie podnosi czytelnictwa, jak świntuszenie i brutalność. A kto nie wierzy, niech zajrzy na półki bestselerów.