Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wartka akcja, świetni bohaterowie ciekawe pomysły, czego chcieć więcej?

Wartka akcja, świetni bohaterowie ciekawe pomysły, czego chcieć więcej?

Bardzo dobry zbiór, dosyć przekrojowo ukazujący twórczość samotnika z Providence

Bardzo dobry zbiór, dosyć przekrojowo ukazujący twórczość samotnika z Providence

Darzę tą książkę olbrzymim sentymentem, stąd taka ocena. Była to pierwsza książka fantasy jaką przeczytałem w życiu, miałem wtedy jakieś 10-11 lat i wywarła na mnie olbrzymie wrażenie. Stąd chyba wynika mój całkowity brak obiektywizmu w stosunku do Conana/Howarda;)

Darzę tą książkę olbrzymim sentymentem, stąd taka ocena. Była to pierwsza książka fantasy jaką przeczytałem w życiu, miałem wtedy jakieś 10-11 lat i wywarła na mnie olbrzymie wrażenie. Stąd chyba wynika mój całkowity brak obiektywizmu w stosunku do Conana/Howarda;)

Jednym słowem KLASYKA! To wciąż jedyny autor horrorów którego czytając odczuwam realnie niepokój, żeby mnie przestraszyć trzeba jednak coś więcej niż książka;)

Jednym słowem KLASYKA! To wciąż jedyny autor horrorów którego czytając odczuwam realnie niepokój, żeby mnie przestraszyć trzeba jednak coś więcej niż książka;)

Jedna z najlepszych antologii wydanych przez Fabrykę Słów. Prawie wszystkie opowiadania trzymają równy, wysoki poziom, plus trzy perełki: nagrodzona Zajdlem "Wilcza Zamieć" Grzędowicza, "Szkarłatna fala" Kossakowskiej oraz moje ulubione "Olaf i buty Gintera" bliżej mi nieznanego Jerzego Rosia

Jedna z najlepszych antologii wydanych przez Fabrykę Słów. Prawie wszystkie opowiadania trzymają równy, wysoki poziom, plus trzy perełki: nagrodzona Zajdlem "Wilcza Zamieć" Grzędowicza, "Szkarłatna fala" Kossakowskiej oraz moje ulubione "Olaf i buty Gintera" bliżej mi nieznanego Jerzego Rosia

Trzy tomy opowiadań "niewędrowyczowskich" to najlepsze co wyszło spod pióra Pilipiuka. Bardzo dobre pomysły, czasem trochę gorsza ich realizacja ale w zdecydowanej większości przypadków efektem jest bardzo dobre opowiadanie i taka też jest moja ocena.

Trzy tomy opowiadań "niewędrowyczowskich" to najlepsze co wyszło spod pióra Pilipiuka. Bardzo dobre pomysły, czasem trochę gorsza ich realizacja ale w zdecydowanej większości przypadków efektem jest bardzo dobre opowiadanie i taka też jest moja ocena.

W panującym obecnie zalewie tandetnej "wampirycznej" literatury, cykl Pani Kozak, jawi się jako kawał naprawdę porządnego czytadła. Konkretna, rozrywkowa literatura której jedyną wadą są opisy przeżyć wewnętrznych Vespera(główny bohater) w których jawi się raczej jako niewiedząca czego chce od życia nastolatka, a nie wampirzy wojownik, ale jest ich na tyle mało, że łatwo przymknąć na to oko;)

W panującym obecnie zalewie tandetnej "wampirycznej" literatury, cykl Pani Kozak, jawi się jako kawał naprawdę porządnego czytadła. Konkretna, rozrywkowa literatura której jedyną wadą są opisy przeżyć wewnętrznych Vespera(główny bohater) w których jawi się raczej jako niewiedząca czego chce od życia nastolatka, a nie wampirzy wojownik, ale jest ich na tyle mało, że łatwo...

Pierwszy rozdział najlepszej IMHO epickiej sagi fantasy ostatnich lat, jestem na jej półmetku i wciąż nie mogę nadziwić się bogactwu wyobraźni Eriksona. Często spotykałem się z opinią, że pierwszy kontakt z pisarzem to prawdziwe wyzwanie, nie do końca się z tym zgadzam, nie jest to zdecydowanie książka dla ludzi którzy lubią mieć wszystko podane przez autora na tacy, tutaj na początku nie wiemy prawie nic i nikt nie śpieszy do nas z wyjaśnieniami w prost, ale częste na niektórych forach zdania, iż powodowało to szybkie przerwanie lektury świadczy moim zdaniem źle wyłącznie o takich ludziach, a nie o autorze. Wystarczy trochę skupienia, kojarzenia faktów i wsparcia się zawartym na początku Dramatis Personae, a "wejście" w świat Malazańskiej Księgi Poległych przebiegnie zupełnie bezproblemowo;) Potem pozostanie rozkoszowanie się cudownym wykreowanym światem o niespotykanej u innych autorów oryginalności, genialnymi bohaterami i świetną, wielowątkową(to jedna z cech pisarstwa Eriksona) fabułą. Polecam ,polecam i jeszcze raz polecam!

Pierwszy rozdział najlepszej IMHO epickiej sagi fantasy ostatnich lat, jestem na jej półmetku i wciąż nie mogę nadziwić się bogactwu wyobraźni Eriksona. Często spotykałem się z opinią, że pierwszy kontakt z pisarzem to prawdziwe wyzwanie, nie do końca się z tym zgadzam, nie jest to zdecydowanie książka dla ludzi którzy lubią mieć wszystko podane przez autora na tacy, tutaj...

Cały cykl nowel o losach Bauchelaina i Korbala Broacha odbiega znacznie jakością od głównego cyklu, ale jako urozmaicenie nadaje się świetnie, inna sprawa, że nie polecam go do zapoznania się z twórczością autora, bo spowoduje to wyrobienie sobie o nim całkowicie błędnego zdania

Cały cykl nowel o losach Bauchelaina i Korbala Broacha odbiega znacznie jakością od głównego cyklu, ale jako urozmaicenie nadaje się świetnie, inna sprawa, że nie polecam go do zapoznania się z twórczością autora, bo spowoduje to wyrobienie sobie o nim całkowicie błędnego zdania

Jedna z najlepszych części, najlepszego cyklu fantasy

Jedna z najlepszych części, najlepszego cyklu fantasy