Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieści autorki biorę w ciemno już od pierwszego tomu. Uwielbiam. Styl, prowadzenie wątków, głębia postaci, wielość charakterów - wszystko to pięknie wyróżnia dzieła (myślę, że spokojnie mogę użyć tego słowa) autorki wśród morza słabych, poprawnych i banalnych historii.
Trzeci tom podobał mi się chyba mniej niż pierwszy i drugi - być może zabrakło mi więcej Saszy, którego pokochałam jak każda z tych naiwnych dziewczyn i chłopaków, którym łamał serce. Niemniej jednak jak od poprzednich tomów, tak i od tego codziennie nie mogłam się oderwać.
Autorka prowadzi nas zręcznie operując językiem po życiu kilku pobocznych wcześniej postaci, które teraz mamy okazję poznać lepiej. Najbardziej podoba mi się to, że w książce nie ma określonego celu, happy endu, wyraźnego antagonisty czy konfliktu, spektakularnej przemiany bohatera. Jest to po prostu opowiedziana nam historia postaci, które możemy traktować jak dobrych znajomych. W ich życiu - jak to w życiu - raz dzieje się niewiele, innym razem kryzys goni kryzys, ale niezależnie od tego jak jest, ich los jest nam bliski. Akceptujemy wady naszych przyjaciół i kibicujemy ich szczęściu, i tylko brakuje numeru do Saszy czy zaproszenia do grilla do Jeremiego, by poklepać bohaterów po plecach i podrzucić jakąś "dobrą radę".
Autorka ma wspaniałą umiejętność ożywiania postaci. Postaci, które nie są wyklarowane wizualnie, ale czuć, jakby się je znało od zawsze, przeżywało z nimi kryzysy i odkrywało trudną przeszłość z nadzieją, że będzie tylko lepiej.
Tak powstaje dobra literatura.

Powieści autorki biorę w ciemno już od pierwszego tomu. Uwielbiam. Styl, prowadzenie wątków, głębia postaci, wielość charakterów - wszystko to pięknie wyróżnia dzieła (myślę, że spokojnie mogę użyć tego słowa) autorki wśród morza słabych, poprawnych i banalnych historii.
Trzeci tom podoba...

Rozwiń Zwiń

Autorkę obserwuję na social media. Wiedząc, ile pracy kosztował ją research i jak dużo wysiłku włożyła w stworzenie książki, spodziewałam się po lekturze dużo więcej. Akcja ciągnęła się jak flaki z olejem, opisy były nudne, porównania - na siłę. Rozumiem zamysł - przedstawienie "slow life" w Szkocji, pięknych krajobrazów itd., ale... nie czułam tego. Nie czułam klimatu, otoczenia, jesiennej Szkocji - i bynajmniej nie dlatego, że książkę czytałam latem, a raczej przez nieumiejętne przekazanie swojego zamysłu przez autorkę. Dopiero pod koniec książka nabrała tempa, ale jakieś 80% można by ubrać w dużo mniejszą ilość słów tak, by nie zanudzić czytelnika. Największa wada książki to były jednak BŁĘDY - nie tylko stylistyczne i językowe, ale przede wszystkim powtórzenia, literówki i błędy interpunkcyjne. Błędy zdarzają się każdemu i jest to oczywiste, ale jednak w gotowym produkcie po redakcji i korekcie - nie powinno ich być w takiej ilości.

Autorkę obserwuję na social media. Wiedząc, ile pracy kosztował ją research i jak dużo wysiłku włożyła w stworzenie książki, spodziewałam się po lekturze dużo więcej. Akcja ciągnęła się jak flaki z olejem, opisy były nudne, porównania - na siłę. Rozumiem zamysł - przedstawienie "slow ...

Rozwiń Zwiń