Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieści autorki biorę w ciemno już od pierwszego tomu. Uwielbiam. Styl, prowadzenie wątków, głębia postaci, wielość charakterów - wszystko to pięknie wyróżnia dzieła (myślę, że spokojnie mogę użyć tego słowa) autorki wśród morza słabych, poprawnych i banalnych historii.
Trzeci tom podobał mi się chyba mniej niż pierwszy i drugi - być może zabrakło mi więcej Saszy, którego pokochałam jak każda z tych naiwnych dziewczyn i chłopaków, którym łamał serce. Niemniej jednak jak od poprzednich tomów, tak i od tego codziennie nie mogłam się oderwać.
Autorka prowadzi nas zręcznie operując językiem po życiu kilku pobocznych wcześniej postaci, które teraz mamy okazję poznać lepiej. Najbardziej podoba mi się to, że w książce nie ma określonego celu, happy endu, wyraźnego antagonisty czy konfliktu, spektakularnej przemiany bohatera. Jest to po prostu opowiedziana nam historia postaci, które możemy traktować jak dobrych znajomych. W ich życiu - jak to w życiu - raz dzieje się niewiele, innym razem kryzys goni kryzys, ale niezależnie od tego jak jest, ich los jest nam bliski. Akceptujemy wady naszych przyjaciół i kibicujemy ich szczęściu, i tylko brakuje numeru do Saszy czy zaproszenia do grilla do Jeremiego, by poklepać bohaterów po plecach i podrzucić jakąś "dobrą radę".
Autorka ma wspaniałą umiejętność ożywiania postaci. Postaci, które nie są wyklarowane wizualnie, ale czuć, jakby się je znało od zawsze, przeżywało z nimi kryzysy i odkrywało trudną przeszłość z nadzieją, że będzie tylko lepiej.
Tak powstaje dobra literatura.

Powieści autorki biorę w ciemno już od pierwszego tomu. Uwielbiam. Styl, prowadzenie wątków, głębia postaci, wielość charakterów - wszystko to pięknie wyróżnia dzieła (myślę, że spokojnie mogę użyć tego słowa) autorki wśród morza słabych, poprawnych i banalnych historii.
Trzeci tom podobał mi się chyba mniej niż pierwszy i drugi - być może zabrakło mi więcej Saszy, którego...

Autorkę obserwuję na social media. Wiedząc, ile pracy kosztował ją research i jak dużo wysiłku włożyła w stworzenie książki, spodziewałam się po lekturze dużo więcej. Akcja ciągnęła się jak flaki z olejem, opisy były nudne, porównania - na siłę. Rozumiem zamysł - przedstawienie "slow life" w Szkocji, pięknych krajobrazów itd., ale... nie czułam tego. Nie czułam klimatu, otoczenia, jesiennej Szkocji - i bynajmniej nie dlatego, że książkę czytałam latem, a raczej przez nieumiejętne przekazanie swojego zamysłu przez autorkę. Dopiero pod koniec książka nabrała tempa, ale jakieś 80% można by ubrać w dużo mniejszą ilość słów tak, by nie zanudzić czytelnika. Największa wada książki to były jednak BŁĘDY - nie tylko stylistyczne i językowe, ale przede wszystkim powtórzenia, literówki i błędy interpunkcyjne. Błędy zdarzają się każdemu i jest to oczywiste, ale jednak w gotowym produkcie po redakcji i korekcie - nie powinno ich być w takiej ilości.

Autorkę obserwuję na social media. Wiedząc, ile pracy kosztował ją research i jak dużo wysiłku włożyła w stworzenie książki, spodziewałam się po lekturze dużo więcej. Akcja ciągnęła się jak flaki z olejem, opisy były nudne, porównania - na siłę. Rozumiem zamysł - przedstawienie "slow life" w Szkocji, pięknych krajobrazów itd., ale... nie czułam tego. Nie czułam klimatu,...

Tytułowy bohater, Nestor, to bogaty mechanik z dodatkowym źródłem dochodu, lubiący jednorazowy seks i dominację. Jego najnowsza "ofiara" - Hope - to brunetka, studentka, niezależna dziewczyna i córeczka tatusia. To z grubsza wszystko, co wiemy o głównych bohaterach; wystarczy jednak by wiedzieć, że nie będzie to prosta relacja. Czy Hope da się zdominować władczemu mężczyźnie? A może twardy szef ulegnie uporowi nowej znajomej?

"Prawo Nestora" to moja pierwsza styczność z twórczością autorki - choć szczerze mówiąc, sądziłam, że to debiut. Mylnie też zakładałam, że to kolejna powieść z gatunku "50 twarzy Greya" - co sugerowała okładka, grafiki w książce oraz opis. Tutaj jednak mile się zaskoczyłam - fabuła nie była skupiona jedynie wokół seksu, mimo że nie brakowało scen erotycznych, napięcia seksualnego pomiędzy bohaterami czy wulgaryzmów, charakterystycznych dla gatunku. Pomysł na książkę był jednak głębszy.

Właśnie, pomysł. Powieść miała duży potencjał, gdyby ten pomysł bardziej rozwinąć. Tymczasem czegoś mi zabrakło - bohaterom brakowało głębi i charakteru, fabule - większej spójności i rozwinięcia. Szczególnie "coś nie grało" w nagłej przemianie Nestora i tym, jak szybko biegła akcja. Czułam się, jakbym czytała pierwszy draft powieści - tym bardziej, że również korekta nieznacznie zawiodła; może książka nie roiła się od błędów, ale kłuły one momentami w oczy. Myślę, że można by zaproponować czytelnikowi dużo lepszą pozycję, gdyby jeszcze trochę ją dopracować - sam pomysł bazuje na znanych motywach, ma jednak w sobie dużo świeżości i zaskakuje.

Gdy już pogodzimy się z charakterem powieści, dostaniemy jednak lekką lekturę, objętościowo do połknięcia w jeden wieczór. Czyta się szybko, bez wysiłku, wciąga - w sam raz na wieczór przy lampce wina czy, jak w moim przypadku, chorowanie. Druga część książki jest zdecydowanie lepsza, fabuła się rozwija w niespodziewanym kierunku, a zakończenie jest pięknym wprowadzeniem do kolejnej części, sprawiając, że czytelnik z niecierpliwością będzie jej wyczekiwał. Ja również na pewno skuszę się na kolejną część :)

Tytułowy bohater, Nestor, to bogaty mechanik z dodatkowym źródłem dochodu, lubiący jednorazowy seks i dominację. Jego najnowsza "ofiara" - Hope - to brunetka, studentka, niezależna dziewczyna i córeczka tatusia. To z grubsza wszystko, co wiemy o głównych bohaterach; wystarczy jednak by wiedzieć, że nie będzie to prosta relacja. Czy Hope da się zdominować władczemu...