Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to najgorszy fanfik o sobie samych, jaki w życiu słyszałam. Książka miała być komedią erotyczną, ale ani to zabawne, ani erotyczne.
Linia fabularna nie istnieje, raz mamy teraźniejszość, raz chyba hipotetyczną przyszłość, choć i to nie jest pewne, gdyż bohaterowie książki próbują być pisarzami, więc równie dobrze mówienie o swoich mężach i żonach, (którzy przez resztę fabuły nie istnieją) może być fikcją literacką. Jednak w książce nie jest to w żaden sposób zaznaczone, przez co wydarzenia między rozdziałami nie są ze sobą zupełnie połączone.
Ruda i Mirek mają ze sobą sporadyczny kontakt przez socialmedia i "zakochują" się w sobie, chociaż nic ich nie łączy i rozmawiali ze sobą raz czy dwa w życiu. Są o siebie zazdrośni i potrafią robić innym "dramy", chociaż jednocześnie sypiają z innymi i to w ich mniemaniu jest okej. Bohaterowie poboczni są w fabule tylko po to, by konkretne wydarzenia mogły mieć miejsce, choć nic by się w fabule nie zmieniło, gdyby w rolach przyjaciół byli po prostu przypadkowi ludzie.
Ostatnie rozdział czy dwa są zupełnie oderwane od reszty fabuły i nie mają żadnego sensu, więc nie wiem co miały za zadanie wnieść i co autorzy mieli na myśli.

Bohaterowie oceniają, często negatywnie, innych autorów czy ich książki, jednocześnie pisząc jeszcze większy gniot, niż te przez nich wspominane jako "złe".
"Erotyka" w tym przypadku opiera się na dwóch czy trzech zbliżeń opisanych tak, jakby autorzy bali się używać języka związanego z tym, co chcieli przekazać.

Ten twór się po prostu nie klei, wątki przyczynowo-skutkowe nie istnieją, zwyczajnie nic w tym nie ma sensu.
Skończyłam całość tylko dlatego, że audiobook trwał tylko trzy godziny. Ale szczerze mówiąc, nawet tyle czasu poświęconego na słuchanie "Zerwij ze mnie majtki" to za dużo.
Zwyczajnie nie warto.

Jest to najgorszy fanfik o sobie samych, jaki w życiu słyszałam. Książka miała być komedią erotyczną, ale ani to zabawne, ani erotyczne.
Linia fabularna nie istnieje, raz mamy teraźniejszość, raz chyba hipotetyczną przyszłość, choć i to nie jest pewne, gdyż bohaterowie książki próbują być pisarzami, więc równie dobrze mówienie o swoich mężach i żonach, (którzy przez resztę...

Niestety nie jestem targetem tej książki. Sięgając po nią liczyłam, że do mnie trafi, bo sama koncepcja #nażyćsię wydała mi się interesująca. Jednak im dalej czytałam, tym bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że ta pozycja kierowana jest do kobiet starszych (35/40+), albo matek.

Książka bardzo mocno skierowana jest do tych kobiet, które zostały wychowane w przekonaniu, że z racji na swoją płeć są stworzone do zajmowania się ogniskiem domowym i to na ich barkach spoczywa sprzątanie, gotowanie i zajmowanie się dziećmi. I do nich, moim zdaniem, skierowana jest cała treść - by pokazać im, że nawet będąc żoną i matką mogą znaleźć chwilę, by nażyć się.
Jednak do kobiet młodych i/lub bezdzietnych raczej ona nie przemówi. Jeśli nie zostało się wychowanym w przekonaniu, że jeśli ja nie ogarnę domu, to nikt tego nie zrobi, to ta książka niewiele wniesie do życia.

Dla kobiet zaś dojrzałych, szczególnie tych zajmujących się dziećmi, ta książka może otworzyć oczy na to, że nie muszą być jedynie matką czy żoną, a mogą być sobą. I to jest okej.

Jednak największym, moim zdaniem, mankamentem tej książki, są wszechobecne listy. Lista rzeczy, które możesz zrobić, by nażyć się. Lista miejsc, w których możesz to zrobić. Lista uczuć. Lista czegoś. Lista, lista, lista. Połowa tej książki jest niestety wylistowana, a listy ciągną się niekiedy przez więcej niż jedną stronę, więc zanim czytelnik dokończy czytanie wyliczeń, to nie pamięta już, czego lista miała dotyczyć. A to już raczej nie powinno mieć miejsca.

Podsumowując, książka nie jest zła, ale jest skierowana do kobiet z pewnym stażem w życiu. I gdyby nie te listy, dałabym solidne 5/10. Natomiast przez ciągłe wymienianie kolejnych rzeczy, cech czy zachowań, maksymalnie mogę dać 3/10.

Niestety nie jestem targetem tej książki. Sięgając po nią liczyłam, że do mnie trafi, bo sama koncepcja #nażyćsię wydała mi się interesująca. Jednak im dalej czytałam, tym bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że ta pozycja kierowana jest do kobiet starszych (35/40+), albo matek.

Książka bardzo mocno skierowana jest do tych kobiet, które zostały wychowane w...

Ta książka to queerowe "Papierowe Miasta" z happy endem. Jest ciekawa, dobrze napisana, ale przez 3/4 książki miałam wrażenie, że już to czytałam. Tak czy inaczej polecam.

Ta książka to queerowe "Papierowe Miasta" z happy endem. Jest ciekawa, dobrze napisana, ale przez 3/4 książki miałam wrażenie, że już to czytałam. Tak czy inaczej polecam.