Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę czyta się bardzo szybko, akcja nawet wciąga, jednak jako całość nie zachwyca. Temat dość oklepany - mężczyzna oszukuje kobietę, która go kocha i wielbi. I choć wiem, co autorka miała na myśli, co chciała przekazać czytelnikowi - plątaninę ludzkich uczuć, motywy, jakimi ludzie kierują się podejmując decyzje, to, że nikogo nie można pochopnie oceniać - to jakoś mnie to nie przekonuje.

To moja pierwsza książka Nurowskiej - nie zachęciła mnie jednak, by sięgnąć po kolejne.

Książkę czyta się bardzo szybko, akcja nawet wciąga, jednak jako całość nie zachwyca. Temat dość oklepany - mężczyzna oszukuje kobietę, która go kocha i wielbi. I choć wiem, co autorka miała na myśli, co chciała przekazać czytelnikowi - plątaninę ludzkich uczuć, motywy, jakimi ludzie kierują się podejmując decyzje, to, że nikogo nie można pochopnie oceniać - to jakoś mnie...

Ta książka to duże zaskoczenie. To pierwsza pozycja tej autorki, po którą sięgnęłam. A sięgając po nią - i sugerując się opisem na okładce - byłam przekonana, że jest to kryminał. W związku z tym, w pierwszej kolejności należy poczynić zastrzeżenie, że osoba przygotowująca opis chyba jednak książki nie czytała. Kryminał to raczej nie jest. Chociaż zbrodnia rzeczywiście ma miejsce, nie jest jednak głównym wątkiem, a odnalezienie mordercy nie stanowi celu fabuły.

Muszę jednocześnie przyznać, że książka nie wciągnęła mnie od razu. Dość długo "się rozkręcała", a ja się nad nią męczyłam - głównie ze względu na nagromadzenie irytujących postaci. Jednak im dalej w las .... tym lepiej się ją czytało i z tym większym zainteresowaniem śledziło się losy bohaterów, by gdzieś od połowy nie móc się już od niej oderwać.

Wątek historyczny jest rzeczywiście dość ciekawy i dotyczy okupacji Wysp Normandzkich przez nazistów podczas II wojny światowej. Czas wojny i to, co się wówczas wydarzyło, wpłynie na całe życie głównej bohaterki - Beatrice. Ale obok, a właściwie na tle, wątku historycznego, pojawia się inny wątek - i wydaje się, że właśnie o tym jest ta książka - o trudnych relacjach międzyludzkich, o wyborach, jakich dokonujemy, o radzeniu sobie z życiem i samym sobą i o pokonywaniu przeciwności. Autorce nie udało się uniknąć taniej psychologii ("pop-psychologii", jak mówi główna bohaterka), ale nie jest to bardzo widoczne i nie przeszkadza w ogólnym odbiorze. A bohaterowie, którzy na początku dość mocno irytowali, z czasem zyskują sympatię czytelnika.

Ta książka to także wielka pochwała dla piękna Wysp Normandzkich, w szczególności wyspy Guernsey. Mam wrażenie, że każdy po jej przeczytaniu będzie chciał odwiedzić St. Peter Port i zatokę Petit Bot.

Ogólnie, bardzo przyjemna lektura. Myślę, że jeszcze sięgnę po tę autorkę.

Ta książka to duże zaskoczenie. To pierwsza pozycja tej autorki, po którą sięgnęłam. A sięgając po nią - i sugerując się opisem na okładce - byłam przekonana, że jest to kryminał. W związku z tym, w pierwszej kolejności należy poczynić zastrzeżenie, że osoba przygotowująca opis chyba jednak książki nie czytała. Kryminał to raczej nie jest. Chociaż zbrodnia rzeczywiście ma...

Skończyłam drugą część trylogii "Stulecie" i nadal jestem nią oczarowana. Książka jest nieprawdopodobnie wciągająca, przyjemnie i szybko się czyta. Obejmuje lata 1933 - 1949. Follett znów prowadzi swoich bohaterów (i jednocześnie czytelników) przez świat chylący się ku katastrofie, a następnie targany wojną. Znów mamy możliwość śledzenia losów bohaterów, którzy usiłują poradzić sobie z rzeczywistością, którą są między innymi narodziny faszyzmu w Niemczech i dojście Hitlera do władzy, wojna domowa w Hiszpanii, II wojna światowa i życie w Berlinie po jej zakończeniu. Losy bohaterów splatają się ze sobą na tle wydarzeń historycznych.

Pomimo dużej liczby bohaterów występujących w tej książce (a właściwie w całej Trylogii), pierwszoplanową postacią jest Historia. To ona rządzi losami bohaterów. W mojej ocenie jest to zarazem atut tej powieści, jak i jej wada. Wszystkie wydarzenia opisane w powieści, to, co przydarza się jej bohaterom - jest zdeterminowane wydarzeniami historycznymi. Bohaterowie właściwie o niczym innym nie rozmawiają - tylko o polityce - jakby świat poza nią nie istniał. Jednak, w mojej ocenie, jest to jedynie niewielki mankament. Dla mnie tło historyczne sprawia, że powieść jest tak ciekawa.

Niezmiennie polecam.

Skończyłam drugą część trylogii "Stulecie" i nadal jestem nią oczarowana. Książka jest nieprawdopodobnie wciągająca, przyjemnie i szybko się czyta. Obejmuje lata 1933 - 1949. Follett znów prowadzi swoich bohaterów (i jednocześnie czytelników) przez świat chylący się ku katastrofie, a następnie targany wojną. Znów mamy możliwość śledzenia losów bohaterów, którzy usiłują...