Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka rewelacyjna ale ciągle nie daje mi spokoju jedna rzecz. Skoro nadepnięcie czy przykrycie runów blokuje ich magię to dlaczego nie dzieje się tak samo np. z runami na ciele Arlena, który ciągle jest oblewany posoką demonów? To samo dotyczy się broni białej.

Książka rewelacyjna ale ciągle nie daje mi spokoju jedna rzecz. Skoro nadepnięcie czy przykrycie runów blokuje ich magię to dlaczego nie dzieje się tak samo np. z runami na ciele Arlena, który ciągle jest oblewany posoką demonów? To samo dotyczy się broni białej.

Niby autor przyzwyczaił nas do wodolejstwa i miliona zbędnych postaci ale tutaj przeszedł samego siebie. Poza ostatnimi stronami książka nic nie wnosi do cyklu - tylko nowych i zerwanych relacji/związków, nowe wynalazki, skreślone lata w kalendarzu i... nic więcej. Szkoda, naprawdę szkoda.

Niby autor przyzwyczaił nas do wodolejstwa i miliona zbędnych postaci ale tutaj przeszedł samego siebie. Poza ostatnimi stronami książka nic nie wnosi do cyklu - tylko nowych i zerwanych relacji/związków, nowe wynalazki, skreślone lata w kalendarzu i... nic więcej. Szkoda, naprawdę szkoda.

Szkoda tylko, że Weber zamieścił strasznie dużo "rozważań" mało znaczących postaci (takich, które pojawiają się raz - dwa razy w książce). Niepotrzebnie rozwleka to akcję i hamuje tempo. Poza tym książka jest równie dobra jak poprzednie.

Szkoda tylko, że Weber zamieścił strasznie dużo "rozważań" mało znaczących postaci (takich, które pojawiają się raz - dwa razy w książce). Niepotrzebnie rozwleka to akcję i hamuje tempo. Poza tym książka jest równie dobra jak poprzednie.