Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra kontynuacja analizy sytuacji politycznej III RP, którą Rafał Ziemkiewicz rozpoczął w "Polactwie" i ciągnął dalej w "Michnikowszczyźnie". Akurat "Polactwo" nie bardzo przypadło mi do gustu - tzn. miałem nieco odmienne opinie w szeregu kwestii. Natomiast "Michnikowszczyzna" moim zdaniem była w swojej treści bardzo trafną, aczkolwiek nie rewelacyjną. "Czas wrzeszczących staruszków", w mojej opinii, również jest bardzo dobry, nawet zastanawiałem się, czy nie uznać go za rewelacyjny. Jednak w całej lekturze raziło mnie nie zauważanie przez autora dwóch rzeczy w tak dogłębnej i szczegółowej analizie wydarzeń około roku 2007. Mianowicie chodzi mi o działania służb specjalnych - ze szczególnym uwzględnieniem WSI (jawnego i rzekomo nie istniejącego) - i o wpływy, oraz działania lobby żydowskiego. Siły te znacząco wpłynęły na ukształtowanie sytuacji politycznej w Polsce w tamtym czasie. Według mnie, to właśnie wtedy rozpoczęło się fałszowanie wyborów, w różnej skali, ale mające miejsce w każdych z nich - w tym również tych z października 2015 r. To były działania agentury. Żydostwo zajmowało się lobbowaniem swoich interesów poprzez propagandę medialną i środowiskową (Salon), a także zacieraniem śladów działań agenturalnych służb i rodzących się wtedy afer PO. Tyle o tym powiedzieli i napisali panowie red. Stanisław Michalkiewicz, prof. Bogusław Wolniewicz, red. Wojciech Sumliński i wielu innych. Niestety, Rafał Ziemkiewicz takich elementów nie dostrzega, a szkoda.

Bardzo dobra kontynuacja analizy sytuacji politycznej III RP, którą Rafał Ziemkiewicz rozpoczął w "Polactwie" i ciągnął dalej w "Michnikowszczyźnie". Akurat "Polactwo" nie bardzo przypadło mi do gustu - tzn. miałem nieco odmienne opinie w szeregu kwestii. Natomiast "Michnikowszczyzna" moim zdaniem była w swojej treści bardzo trafną, aczkolwiek nie rewelacyjną. "Czas...

Świetny thriller polityczny. Niestety prawdziwa historia potoczyła się inaczej, niemniej warto było tę wersję Pana Marcina poznać. Już w trakcie lektury zakupiłem kontynuację "Dzień zapłaty". Niestety opis jej zdradził zakończenie "7.27 do Smoleńska". Szkoda, bo bardzo zepsuło mi przyjemność jego poznania. Błąd wydawcy, bo jak można na okładce zdradzić zakończenie poprzedniego tomu cyklu? Normalnie głupota. Gdybym go nie znał, to "7.27 do Smoleńska" oceniłbym wyżej. Mimo to tę książkę jak najbardziej polecam i jednocześnie przestrzegam przed zapoznawaniem się z treścią następnego tomu z tego cyklu, przed przeczytaniem do końca tomu pierwszego.

Świetny thriller polityczny. Niestety prawdziwa historia potoczyła się inaczej, niemniej warto było tę wersję Pana Marcina poznać. Już w trakcie lektury zakupiłem kontynuację "Dzień zapłaty". Niestety opis jej zdradził zakończenie "7.27 do Smoleńska". Szkoda, bo bardzo zepsuło mi przyjemność jego poznania. Błąd wydawcy, bo jak można na okładce zdradzić zakończenie...

Przeczytałem dwa raz, wiele lat temu, ale mam zamiar przeczytać jeszcze raz. Wtedy zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Jak pamiętam, to złożona jest prawie wyłącznie z dialogów, które opowiadają czytelnikowi historię mającą miejsce w prowincjonalnym miasteczku Argentyny za czasów rządów Perona. Sądzę, że dzisiaj, po wielu latach z pewnością odczytam ją nieco inaczej i oczekuję, że dostrzegę w jej treści nowe elementy, których poprzednio nie potrafiłem odkryć. A może będzie inaczej i się rozczaruję? Kto wie? Muszę ją odszukać, gdzieś powinienem ją mieć....

Przeczytałem dwa raz, wiele lat temu, ale mam zamiar przeczytać jeszcze raz. Wtedy zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Jak pamiętam, to złożona jest prawie wyłącznie z dialogów, które opowiadają czytelnikowi historię mającą miejsce w prowincjonalnym miasteczku Argentyny za czasów rządów Perona. Sądzę, że dzisiaj, po wielu latach z pewnością odczytam ją nieco inaczej i...