Jesteśmy społecznością, która kocha książki

bardzo dobry, bezstronny opis, dużo z Komisji Prawdy i Pojednania, książka głównie skupia się na faktach, nie ideologii. To czego mi brakuje, to background. Na pewno chciałbym dużo więcej opisów ówczesnej sytuacji RPA, całej tej walki, lat 80., ale trochę tego jednak jest. Zresztą rozumiem, że taki był zamysł autora, żeby bardziej skoncentrować się na osobie zabójcy i samej zbrodni. Myślę że w bardzo skąpej polskiej ofercie książek dotyczących tematów polityki zagranicznych, ta zdecydowanie się wyróżnia.

bardzo dobry, bezstronny opis, dużo z Komisji Prawdy i Pojednania, książka głównie skupia się na faktach, nie ideologii. To czego mi brakuje, to background. Na pewno chciałbym dużo więcej opisów ówczesnej sytuacji RPA, całej tej walki, lat 80., ale trochę tego jednak jest. Zresztą rozumiem, że taki był zamysł autora, żeby bardziej skoncentrować się na osobie zabójcy i samej...

świetny zbiór tekstów czołówki polskich dziennikarzy zajmujących się piłką nożną. Są głównie ci, którzy specjalizują się w dłuższych tekstach problemowych, reporterskich,analitycznych,biograficznych. Okoński fantastycznie napisał o Pirlo, Wilkowicz o Cruyffie, Lebiedziński o Simeone, Kuba Polkowski o Socratesie, Stec o Sacchim, Olgierd Kwiatkowski (kiedyś GW) o Cantonie, Leszek Jarosz z TVP genialny kawałek o lidze kolumbijskiej przełomu lat 40 i 50 z Gabrielem Garcą Marquezem w tle. W sumie jest około 20 tekstów na najwyższym poziomie jeśli chodzi o dziennikarstwo sportowe w aszym kraju. Trudno powiedzieć czy lepsza niż numer 1, obie są rewelacyjne

świetny zbiór tekstów czołówki polskich dziennikarzy zajmujących się piłką nożną. Są głównie ci, którzy specjalizują się w dłuższych tekstach problemowych, reporterskich,analitycznych,biograficznych. Okoński fantastycznie napisał o Pirlo, Wilkowicz o Cruyffie, Lebiedziński o Simeone, Kuba Polkowski o Socratesie, Stec o Sacchim, Olgierd Kwiatkowski (kiedyś GW) o Cantonie,...

kilkadziesiąt stron wstrząsającego opisu, a poza tym koszmarna stylistycznie cukierkowa opowieść, w której autorka stawia siebie na równie z bohaterem, jakby to była książka o niej. Domagalik niestety przyjęła rolę rzecznika prasowego Kuby, plus jej wtręty, że sprzeciwia się szybkiej jeździe, albo że Hummels jest bardzo przystojny... szkoda, mogła być historia roku a jest położona książka, bajka dla pań w wieku średnim.

kilkadziesiąt stron wstrząsającego opisu, a poza tym koszmarna stylistycznie cukierkowa opowieść, w której autorka stawia siebie na równie z bohaterem, jakby to była książka o niej. Domagalik niestety przyjęła rolę rzecznika prasowego Kuby, plus jej wtręty, że sprzeciwia się szybkiej jeździe, albo że Hummels jest bardzo przystojny... szkoda, mogła być historia roku a jest...