Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kocham cię. Będę cię kochał do dnia, w którym umrę. A jeśli po tym jest jakieś życie, to wtedy też będę cię kochał.

Kocham cię. Będę cię kochał do dnia, w którym umrę. A jeśli po tym jest jakieś życie, to wtedy też będę cię kochał.

-Powiedziałeś, że chcesz się przejść. Jaki spacer trwa sześć godzin?! -Długi?

-Powiedziałeś, że chcesz się przejść. Jaki spacer trwa sześć godzin?! -Długi?

-I mam patrzeć, jak ty będziesz umawiać się z chłopcami, zakochasz się w którymś i wyjdziesz za mąż?- jego głos stwardniał.- A ja będę umierał po trochu każdego dnia.

-I mam patrzeć, jak ty będziesz umawiać się z chłopcami, zakochasz się w którymś i wyjdziesz za mąż?- jego głos stwardniał.- A ja będę umierał po trochu każdego dnia.

- Kotek, wciąż jej nie powiedziałaś? Cholera, na co ty czekasz? - Na drugie nadejście Chrystusa! - rzuciłam - I ani chwili wcześniej! Teraz, właź do szafy!

- Kotek, wciąż jej nie powiedziałaś? Cholera, na co ty czekasz? - Na drugie nadejście Chrystusa! - rzuciłam - I ani chwili wcześniej! Teraz, właź do szafy!

Ale tam, gdzie jest grupa kobiet, sukowatość zawsze się znajdzie. Jestem pewny, że to jest część żeńskiego DNA, tak jak umiejętność wywęszenia czekolady obojętnie gdzie jest schowana.

Ale tam, gdzie jest grupa kobiet, sukowatość zawsze się znajdzie. Jestem pewny, że to jest część żeńskiego DNA, tak jak umiejętność wywęszenia czekolady obojętnie gdzie jest schowana.

- Proszę uważaj. Nie chcę wyjaśniać twojej śmierci Sable. - Przyjęte. - Błysnął jego promienny uśmiech, ale równie szybko zgasł. - Oboje wiemy, że ta robota to chodzący wyrok śmierci. Prędzej czy później, to się zdarzy, Riley, nieważne jakie środki podejmiemy. - No cóż, nie umrzesz na mojej pieprzonej zmianie - powiedziałam i trzepnęłam go w ramię. - Więc proszę uważaj. - Oh, mam wiele klaczy w stajni do obsłużenia, więc nie martw o to swojej ładnej główki. - Błysnął mi bezczelnym uśmiechem. - Widzimy się w środku moja słodka.

- Proszę uważaj. Nie chcę wyjaśniać twojej śmierci Sable. - Przyjęte. - Błysnął jego promienny uśmiech, ale równie szybko zgasł. - Oboje wiemy, że ta robota to chodzący wyrok śmierci. Prędzej czy później, to się zdarzy, Riley, nieważne jakie środki podejmiemy. - No cóż, nie umrzesz na mojej pieprzonej zmianie - powiedziałam i trzepnęłam go w ramię. - Więc proszę uważaj. - Oh, m...