Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.

Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.

Ludziom wydaje się, że intymność dotyczy wyłącznie strefy seksu. Intymność to mówienie prawdy. Kiedy uświadamiasz sobie, że możesz powiedzieć komuś prawdę, kiedy możesz się przed tą osobą otworzyć, kiedy stajesz przed nią nago, a ona mówi: "Jesteś ze mną bezpieczna". To właśnie jest intymność.

Ludziom wydaje się, że intymność dotyczy wyłącznie strefy seksu. Intymność to mówienie prawdy. Kiedy uświadamiasz sobie, że możesz powiedzieć komuś prawdę, kiedy możesz się przed tą osobą otworzyć, kiedy stajesz przed nią nago, a ona mówi: "Jesteś ze mną bezpieczna". To właśnie jest intymność.

Wszystko to było bardzo miłe: nic tak nie uszczęśliwia człowieka jak poczucie, że się jest kochanym przez bliskich i że obecnością swoją sprawia się im przyjemność.

Wszystko to było bardzo miłe: nic tak nie uszczęśliwia człowieka jak poczucie, że się jest kochanym przez bliskich i że obecnością swoją sprawia się im przyjemność.

Podlegam niekiedy w stosunku do Ciebie dziwnemu uczuciu, zwłaszcza gdy znajdujesz się blisko mnie ... mam wrażenie, ze gdzieś w okolicy lewych żeber mam umocowany sznur silnym węzłem spojony z takimże sznurem przytwierdzonym w takimże miejscu u Ciebie.

Podlegam niekiedy w stosunku do Ciebie dziwnemu uczuciu, zwłaszcza gdy znajdujesz się blisko mnie ... mam wrażenie, ze gdzieś w okolicy lewych żeber mam umocowany sznur silnym węzłem spojony z takimże sznurem przytwierdzonym w takimże miejscu u Ciebie.

(...) nie wiesz, do jakiego rodzaju miłości jestem zdolny. Każdy atom Twego ciała jest mi tak drogi jak mój własny; w cierpieniu, w chorobie zawsze byłby mi drogi. Umysł Twój jest moim skarbem, a gdyby się zaćmił, zawsze pozostałby moim skarbem. Gdybyś szalała, krępowałyby Cię moja ramiona, nie kaftan bezpieczeństwa; gdybyś rzuciła się na mnie tak dziko jak owa kobieta dziś rano, przyjąłbym Cię uściskiem przynajmniej równie miłującym jak obezwładniającym. Nie cofnąłbym się przed Tobą ze wstrętem jak przed tamtą; w Twoich spokojnych chwilach nikt by nad Tobą nie czuwał, nikt by Cię nie pielęgnował prócz mnie, a otaczałbym Cię niewyczerpaną tkliwością, choćbyś mi najlżejszym nie odpłacała uśmiechem. Nigdy bym nie przestawał wpatrywać się w Twoje oczy, choćby mnie oczy te przestały poznawać...

(...) nie wiesz, do jakiego rodzaju miłości jestem zdolny. Każdy atom Twego ciała jest mi tak drogi jak mój własny; w cierpieniu, w chorobie zawsze byłby mi drogi. Umysł Twój jest moim skarbem, a gdyby się zaćmił, zawsze pozostałby moim skarbem. Gdybyś szalała, krępowałyby Cię moja ramiona, nie kaftan bezpieczeństwa; gdybyś rzuciła się na mnie tak dziko jak owa kobieta dziś ran...

Nie wolno się godzić na półśrodki. Są na świecie rzeczy, które można robić tylko samemu i inne, które da się zrobić tylko we dwójkę. Ważne jest, żeby je właściwie połączyć.

Nie wolno się godzić na półśrodki. Są na świecie rzeczy, które można robić tylko samemu i inne, które da się zrobić tylko we dwójkę. Ważne jest, żeby je właściwie połączyć.

- Możesz wypełnić swoje życie ładnymi rzeczami, ale ładne rzeczy nie wypełnią dziur w twojej duszy. - A co wypełnia dziury w duszy? Samson lustruje przez chwilę moją twarz. - Fragmenty duszy kogoś innego.

- Możesz wypełnić swoje życie ładnymi rzeczami, ale ładne rzeczy nie wypełnią dziur w twojej duszy. - A co wypełnia dziury w duszy? Samson lustruje przez chwilę moją twarz. - Fragmenty duszy kogoś innego.

Nie wiesz, jak szybko biegłaś, jak ciężko pracowałaś, jaka jesteś zmęczona, dopóki ktoś nie stanie za tobą i nie powie: "W porządku, możesz upaść. Złapię cię". Więc upadłam. A Harry mnie złapał.

Nie wiesz, jak szybko biegłaś, jak ciężko pracowałaś, jaka jesteś zmęczona, dopóki ktoś nie stanie za tobą i nie powie: "W porządku, możesz upaść. Złapię cię". Więc upadłam. A Harry mnie złapał.

Nie mam pojęcia, co przyniesie jutro, ale wszystko, czego mi trzeba, mam w tej właśnie chwili.

Nie mam pojęcia, co przyniesie jutro, ale wszystko, czego mi trzeba, mam w tej właśnie chwili.

Niemiła! I polubić cię znowu! Myślę, że będę cię lubił i lubił, i lubił, i będziesz mi musiała przyznać, że nie tylko cię lubię, ale kocham, prawdziwie, gorąco, stale.

Niemiła! I polubić cię znowu! Myślę, że będę cię lubił i lubił, i lubił, i będziesz mi musiała przyznać, że nie tylko cię lubię, ale kocham, prawdziwie, gorąco, stale.

Nasze spojrzenia się spotykają i mam wrażenie, jakby patrzyły na mnie wszystkie moje lęki. Nie odwracamy od siebie wzroku. W życiu nie patrzyłam na kogoś w milczeniu tak dużo jak na niego. Dużo się na siebie patrzymy, niedużo rozmawiamy, ale obie czynności wydają się równie efektywne. Lub nieefektywne. Nie wiem, co myśleć o tym, co się między nami rozwija. Czasem mam wrażenie, że to coś ogromnego i ważnego, a kiedy indziej, że to zupełnie nic takiego.

Nasze spojrzenia się spotykają i mam wrażenie, jakby patrzyły na mnie wszystkie moje lęki. Nie odwracamy od siebie wzroku. W życiu nie patrzyłam na kogoś w milczeniu tak dużo jak na niego. Dużo się na siebie patrzymy, niedużo rozmawiamy, ale obie czynności wydają się równie efektywne. Lub nieefektywne. Nie wiem, co myśleć o tym, co się między nami rozwija. Czasem mam wrażenie, ...

Dlaczego miłość jest aspołeczna? Bo w prawdziwej miłości czas przestaje istnieć. Jeżeli człowiek jest naprawdę zakochany, to inni ludzie są mu niepotrzebni; potrzebny jest mu tylko ten jeden człowiek. Dzieje się tak wbrew wszelkim normom społecznym.

Dlaczego miłość jest aspołeczna? Bo w prawdziwej miłości czas przestaje istnieć. Jeżeli człowiek jest naprawdę zakochany, to inni ludzie są mu niepotrzebni; potrzebny jest mu tylko ten jeden człowiek. Dzieje się tak wbrew wszelkim normom społecznym.

Lecz patrząc na tę siedemnastoletnią Fukaeri, Tengo czuł dość gwałtowne drżenie serca. Takiego samego uczucia doznał, gdy zobaczył jej zdjęcia, lecz teraz na widok prawdziwej dziewczyny odczuwał to drżenie znacznie silniej. Nie była to miłość ani pożądanie seksualne - nic w tym rodzaju. Raczej c o ś dostało się do jego wnętrza przez jakąś szparę i próbowało wypełnić znajdującą się w nim lukę. Takie miał wrażenie. To nie Fukaeri ją stworzyła. Tę lukę zawsze w sobie miał. Ona tylko oświetliła ją jakimś specjalnym blaskiem i wyciągnęła ją na światło dzienne.

Lecz patrząc na tę siedemnastoletnią Fukaeri, Tengo czuł dość gwałtowne drżenie serca. Takiego samego uczucia doznał, gdy zobaczył jej zdjęcia, lecz teraz na widok prawdziwej dziewczyny odczuwał to drżenie znacznie silniej. Nie była to miłość ani pożądanie seksualne - nic w tym rodzaju. Raczej c o ś dostało się do jego wnętrza przez jakąś szparę i próbowało wypełnić znajdującą ...

Próbowałem o tobie zapomnieć, ale nie umiem. Nie potrafię przestać o tobie myśleć. Nie potrafię przestać o tobie marzyć.

Próbowałem o tobie zapomnieć, ale nie umiem. Nie potrafię przestać o tobie myśleć. Nie potrafię przestać o tobie marzyć.