Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Pierwsze uderzenie powala mnie na ziemię“- tak zaczyna się jedna z historii opowiadanych przez Annę Wojtachę w książce „Zabijamy albo pokochamy“. Autorka w Opowieściach z Rosji także wymierza ciosy, tyle że w nasze myślenie, stereotypy i poukładany świat. Reporterka wchodzi w życie Rosjan i przedstawia ich świat od środka. Nie są to historie z lotu ptaka, ale opowieści z samego wnętrza ludzkich dramatów, uczuć, emocji i konfliktów. Na każdej stornie książki widać, że Wojtacha nie wyrywa ludzi z kontekstu, nie dopasowuje ich historii do jakichkolwiek z góry założonych ram. Autorka szokuje otwartością i upartością w poszukiwaniu prawdy nie tyle o Rosji, co o człowieku i jego dramacie.
Anna Wojtacha nie oddziela się grubą kreską od historii swoich bohaterów, ale utożsamia się z nimi czasem tak bardzo, że zacierają się granice pomiędzy reporterką, a jej rozmówcami.
Opowieści z Rosji to reportaż, którego nie da się przeczytać jednym tchem, bo dotyka i uwiera w zbyt wielu czułych miejscach naszej egzystencji. Historie przedstawionych w nim bohaterów zostają w głowie na długo po zakończeniu lektury.
W „Zabijemy albo pokochamy” autorka wspomina, że nie czyta książek w metrze. Ja jednak robię to namiętnie z kilku powodów. Czytając „Zabijemy albo pokochamy” w drodze do pracy, kilkakrotnie przegapiłabym stację na której zawsze wysiadam. To chyba najlepszy dowód na to, jak pochłaniająca jest to lektura i jak trudno jest się od niej uwolnić.

„Pierwsze uderzenie powala mnie na ziemię“- tak zaczyna się jedna z historii opowiadanych przez Annę Wojtachę w książce „Zabijamy albo pokochamy“. Autorka w Opowieściach z Rosji także wymierza ciosy, tyle że w nasze myślenie, stereotypy i poukładany świat. Reporterka wchodzi w życie Rosjan i przedstawia ich świat od środka. Nie są to historie z lotu ptaka, ale opowieści z...