Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy zna taką dziewczynę. Piękną, bogatą i popularną, a przez to wszystko nie zawsze lubianą. W najnowszej powieści Ruth Ware jest nią blondwłosa April, studentka Oxfordu, dla której obfitujący w imprezy czas studiów zakończył się przedwcześnie. Pewnego wieczora przyjaciele zastają ją martwą na podłodze, a choć potencjalnego sprawcę szybko znaleziono i skazano, niektórych trapią wątpliwości. Szczególnie dotyczy do Hannah, która nie może pogodzić się ze śmiercią przyjaciółki i wciąż ma przeczucie, że prawda o tym tragicznym wydarzeniu nie ujrzała jeszcze światła dziennego. Po latach, dręczona niepewnością, postanawia raz jeszcze spojrzeć w przeszłość.

Uwielbiam powieści Ruth za komfort, jaki przynoszą. Przez nie dosłownie się płynie – wciągają i angażują, mają kryminalny pazur, a jednocześnie są lekkie, odprężające, idealne jako przerywnik między cięższymi lekturami. To nie brutalne thrillery, a takie, gdzie prym wiodą relacje między bohaterami, dobrze skrywane sekrety i klimatyczne, niedostępne dla wszystkich scenerie. „Ta dziewczyna” spodobała mi się niemal tak samo mocno jak szczególnie przeze mnie lubiane „Pod kluczem” – akcja powieści dzieje się w pełnym mrocznych korytarzy Oxfordzie, dwie linie czasowe przeplatają się ze sobą, a każdy z elitarnej grupki przyjaciół ma swoje powody, by pozbawić April życia. Spychanie czytelnika na manowce, zmuszanie go do zachodzenia w głowę, kto naprawdę jest winny i liczne zwroty akcji akcji – z tym wszystkim autorka poradziła sobie naprawdę świetnie.

Jeśli macie ochotę na podążenie śladami zabójcy, sięgajcie śmiało! Ciekawe, czy uda Wam się wytypować sprawcę – mnie autorce udało się zaskoczyć 😉

Każdy zna taką dziewczynę. Piękną, bogatą i popularną, a przez to wszystko nie zawsze lubianą. W najnowszej powieści Ruth Ware jest nią blondwłosa April, studentka Oxfordu, dla której obfitujący w imprezy czas studiów zakończył się przedwcześnie. Pewnego wieczora przyjaciele zastają ją mar...

Rozwiń Zwiń

Ze zbiorami opowiadań bywa różnie. Często zasługujące na uwagę teksty przeplatają się w nich z takimi, których lektura to jedynie pełna przewracania oczami próba dobrnięcia do końca. Z tym zbiorem jest inaczej. Sześć zawartych w nim historii to fascynujące opowieści, które będziecie odkrywać z ogromną przyjemnością!

Zdrady, nawiedzenia, obarczone ryzykiem pokusy, ciemne strony ludzkiej natury – oto, co mistrzyni suspensu wtłoczyła do zbioru „Ptaki”, którego tytułowe opowiadanie zostało zekranizowane przez Alfreda Hitchcocka. Jest mrocznie, nastrojowo i tajemniczo. Autorka jak zwykle zachwyca językiem i wzorowo buduje napięcie. Wszystkie historie kuszą zagadkowością i niepewnością, lecz na szczególne wyróżnienie – oprócz „Ptaków” – zasługują moim zdaniem „Monte Verita” oraz „Jabłonka”.

Może jedynie powinnam zachować sobie ten zbiór na mgliste i deszczowe jesienne wieczory – do takiej aury pasowałby idealnie. Gwarantuję, że nadzwyczaj sprawne pióro autorki wyczaruje niepokojący klimat nawet w najprzytulniejszym wnętrzu. Czytajcie śmiało! Ja stawiam ten zbiór wśród dotychczasowych ulubieńców Daphne du Maurier – „Rebeki” i „Mojej kuzynki Racheli”.

Ze zbiorami opowiadań bywa różnie. Często zasługujące na uwagę teksty przeplatają się w nich z takimi, których lektura to jedynie pełna przewracania oczami próba dobrnięcia do końca. Z tym zbiorem jest inaczej. Sześć zawartych w nim historii to fascynujące opowieści, które będziecie odkryw...

Rozwiń Zwiń