Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka dobrze napisana, fajnie się po 30 latach czytało o meczach oglądanych w dzieciństwie. Ja wiem że to jest autobiografia więc chcąc nie chcąc będzie subiektywna i jednostronna, ale Fowler robi tu z siebie niestety zbyt często ofiarę wszystkich dookoła. Każdy był winny jego niepowodzeń, a za sukcesy odpowiedzialny był tylko on.

Książka dobrze napisana, fajnie się po 30 latach czytało o meczach oglądanych w dzieciństwie. Ja wiem że to jest autobiografia więc chcąc nie chcąc będzie subiektywna i jednostronna, ale Fowler robi tu z siebie niestety zbyt często ofiarę wszystkich dookoła. Każdy był winny jego niepowodzeń, a za sukcesy odpowiedzialny był tylko on.

Napisana w podobnym stylu jak pierwsze dwa tomy. Ten jednak jest o wieku XX i niestety ale razi prokomusza narracja. Od Roosevelta już jest ciągle o tym jacy to Sowieci są ludzcy, pokojowi i wspaniali a amerykanie wprost przeciwnie.

Napisana w podobnym stylu jak pierwsze dwa tomy. Ten jednak jest o wieku XX i niestety ale razi prokomusza narracja. Od Roosevelta już jest ciągle o tym jacy to Sowieci są ludzcy, pokojowi i wspaniali a amerykanie wprost przeciwnie.

Ujdzie jako szybkie czytadło do pociągu czy samolotu. Najsłabsza książka tej autorki.

Ujdzie jako szybkie czytadło do pociągu czy samolotu. Najsłabsza książka tej autorki.

Strasznie nierówna książka. Kilka opowiadań świetnych i wciągających, po czym nagle dostajemy w pysk takim badziewiem odwalonym na kolanie że aż zeby bolą.

Strasznie nierówna książka. Kilka opowiadań świetnych i wciągających, po czym nagle dostajemy w pysk takim badziewiem odwalonym na kolanie że aż zeby bolą.