Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od biografii oczekuję przede wszystkim obiektywności. Chciałabym by przedstawiała człowieka takim, jakim był a nie tylko takim jakim inni chcieliby go widzieć. Nie da się ukryć że ta biografia skupia się na przedstawieniu znanej i lubianej postaci jaką była Anna Przybylska głównie z tej pozytywnej strony. Staje się ona w książce wzorem dla polskich kobiet. Piękna, utalentowana, ciepła i oddana, walcząca do upadłego o swoją rodzinę. Wszyscy jednak wiemy że ideały nie istnieją. Tym trudniej mi to jednoznacznie ocenić bo pomimo tego lektura książki była bardzo przyjemna. Czasem zabawna, ale również wzruszająca. Nie chodzi o to by doszukiwać się w ludziach wad na siłę, ale by uniknąć tendencyjności i kreowania niedoścignionych wzorów.

Od biografii oczekuję przede wszystkim obiektywności. Chciałabym by przedstawiała człowieka takim, jakim był a nie tylko takim jakim inni chcieliby go widzieć. Nie da się ukryć że ta biografia skupia się na przedstawieniu znanej i lubianej postaci jaką była Anna Przybylska głównie z tej pozytywnej strony. Staje się ona w książce wzorem dla polskich kobiet. Piękna,...

Jestem ogromnie poruszona tą pozycją. Śledzi się ją jak książkę przygodową, płakałam i śmiałam się na przemian. Brakuje mi słów by opisać swój podziw dla profesora Religi. Czytając o jego dokonaniach czułam się jak mały, wątły człowieczek. Był zbyt dobry dla tego świata. Dość zacytować słowa pielęgniarki "Takich ludzi już nie ma".

Jestem ogromnie poruszona tą pozycją. Śledzi się ją jak książkę przygodową, płakałam i śmiałam się na przemian. Brakuje mi słów by opisać swój podziw dla profesora Religi. Czytając o jego dokonaniach czułam się jak mały, wątły człowieczek. Był zbyt dobry dla tego świata. Dość zacytować słowa pielęgniarki "Takich ludzi już nie ma".

To moje pierwsze spotkanie z Pamukiem - przyznaję nieśmiało, bo jego nazwisko chodziło mi po głowie od dawna. Drugie będę musiała poważnie przemyśleć. Książka, choć pięknie wydana, czyta się jak wypracowanie na zaliczenie, pisane na kolanie. Wiele pominięć, niepotrzebne powtórzenia, komentarze umieszczane w nawiasach. Wątek Edypa przewijający się w każdym niemal akapicie był nie do zniesienia, a postępowanie tytułowej bohaterki zupełnie dla mnie niezrozumiałe. Do tego bardzo płytki zarys postaci. Książka wygląda jak szkic na dobrą powieść, ale należałoby ją w przemyślany sposób rozwinąć. Nie rozumiem skąd tak wysokie oceny, dla mnie niestety pozycja ta była stratą czasu.

To moje pierwsze spotkanie z Pamukiem - przyznaję nieśmiało, bo jego nazwisko chodziło mi po głowie od dawna. Drugie będę musiała poważnie przemyśleć. Książka, choć pięknie wydana, czyta się jak wypracowanie na zaliczenie, pisane na kolanie. Wiele pominięć, niepotrzebne powtórzenia, komentarze umieszczane w nawiasach. Wątek Edypa przewijający się w każdym niemal akapicie...