Dziennik Reni Spiegel. Życie młodej dziewczyny w cieniu Holocaustu

O sposobie wydania się nie wypowiem.

U mnie za okładkę robią granatowe kartki. Wnętrze stanowi część z dziennika.



Nie należę do grona osób, które lubią czytać o tej tematyce i nie mam zbyt dużego porównania.
Osobiście, choć może znaczenie mieć też to, że jestem "z innych czasów", nieszczególnie uważam, żeby z "postacią", która się z tych stron "wyłania", łatwo było się utożsamiać czy empatyzować. Ok, pewne emocje czy uczucia w pewnym stopniu na pewno mogą czytelnika z autorką łączyć, jednak w moim odczuciu tak młoda osoba, nie żyjąca oddzielnie od najbliższej rodziny i w "tamtych czasach" - nie ma tak znowu dużo wspólnego z autorką. Tym bardziej, że chyba i jej współcześni rówieśnicy nie byli do niej "mocno podobni".



U Anne Frank chyba nie było wierszy, tutaj dość dużo, mi się podobały.

Szkoda, że tego typu liryki młodych współczesnych autorów raczej wydawcy nie wydają.



Nie czytałam opracowań w całości.
Oceny nie dam.

O sposobie wydania się nie wypowiem.

U mnie za okładkę robią granatowe kartki. Wnętrze stanowi część z dziennika.



Nie należę do grona osób, które lubią czytać o tej tematyce i nie mam zbyt dużego porównania.
Osobiście, choć może znaczenie mieć też to, że jestem "z innych czasów", nieszczególnie uważam, żeby z "postacią", która się z tych stron "wyłania", łatwo było się...

Trudno jest oceniać czyjś prywatny pamiętnik. Zwłaszcza, jeśli należy on do romantycznej nastolatki. Niemniej zaskakujące jest jak mało wspomina ona w swoich zapiskach o wojnie, prześladowaniach czy getcie.

Trudno jest oceniać czyjś prywatny pamiętnik. Zwłaszcza, jeśli należy on do romantycznej nastolatki. Niemniej zaskakujące jest jak mało wspomina ona w swoich zapiskach o wojnie, prześladowaniach czy getcie.

Gdy czyta się słowa normalnej nastolatki, której codzienność wyglądał jak wszystkich osób w podobnym wieku - pierwsze miłości, przyjaźnie, szkolne życie. A w tle wojna. Robi wrażenie.

Gdy czyta się słowa normalnej nastolatki, której codzienność wyglądał jak wszystkich osób w podobnym wieku - pierwsze miłości, przyjaźnie, szkolne życie. A w tle wojna. Robi wrażenie.

'Wojenko, wojenko, cóżeś Ty za Pani....'

Przy niedzieli, porozmawiajmy o książce: ''Dziennik Reni Spiegel. Życie młodej dziewczyny w cieniu Holocaustu''. Kim była Autorka pamiętnika? To polska Żydówka, której historia jest dramatyczna, bowiem kres jej życia nastąpił w wieku zaledwie osiemnastu lat.

Na chwilę przed wybuchem II wojny światowej, Renia wraz z siostrą i dziadkami osiadła w Przemyślu. I tam też pobierała naukę w Gimnazjum Żeńskim im. Marii Konopnickiej. Gdy Niemcy zajęli miasto, dziewczyna wraz z rodziną została przerzucona do getta. A 30 lipca 1942 roku została zastrzelona, tuż po swoich urodzinach...

Renia Spiegiel już jako piętnastolatka zaczęła prowadzić diariusz (pierwszy wpis pochodzi z 31 stycznia 1939 roku),wzbogacony jest o jej nastoletnie wiersze. Nasza bohaterka ma lekkie pióro, potrafi wykazać się nadzwyczajną dojrzałością emocjonalną, to początkowo drażni. Lubi plotkować o koleżankach, bywa zazdrosna o sukcesy innych. Dlatego też, w niektórych momentach nie wzbudza sympatii. Autorka biegle posługuje się polszczyzną (z językiem polskim obcowała na co dzień).

Pierwsza część wspomnień irytuje banalnością i trywialnością; nastolatka skoncentrowana jest na sobie i swoich uczuciach wobec innych. Dziewczyna żyje sprawami codziennymi: szkoła, nauka, pierwsze miłości i fascynacje, tęsknota za matką. O samej wojnie informacje raczej zdawkowe. Dostrzegalne jest jednak poczucie nadciągającego kataklizmu.

Dopiero w następnej części otrzymujemy znacznie więcej; to rozpaczliwe próby przetrwania podczas II wojny światowej. Renia Spiegiel usilnie pragnęła żyć...

Publikacja nie zrealizowała swoich zapowiedzi, obawiam się, iż ''Dziennik...'' może przedstawiać znikomą wartość historyczną. W każdym razie oczekiwałam czegoś zupełnie innego. Ponadto, uważam, że pamiętnik młodej dziewczyny, będącej świadkiem kluczowych wydarzeń, winien zostać solidniej opracowany. Posłowie siostry Reni, choć przejmujące, nie wnosi nic specjalnego. Na końcu mamy możliwość zapoznania się z zapiskami Zygmunta Schwarzera, chłopaka dziewczyny.

Oryginalny dziennik złożony jest w archiwum rodziny w Nowym Jorku.

'Wojenko, wojenko, cóżeś Ty za Pani....'

Przy niedzieli, porozmawiajmy o książce: ''Dziennik Reni Spiegel. Życie młodej dziewczyny w cieniu Holocaustu''. Kim była Autorka pamiętnika? To polska Żydówka, której historia jest dramatyczna, bowiem kres jej życia nastąpił w wieku zaledwie osiemnastu lat.

Na chwilę przed wybuchem II wojny światowej, Renia wraz z siostrą i...

Książka ukazuje przeżycia dziewczyny, której wojna zabrała wszystkie młode lata. Pozycja jest bardzo przejmująca. Mimo młodego wieku autorka opisuje wszystko bardzo dojrzale.

Książka ukazuje przeżycia dziewczyny, której wojna zabrała wszystkie młode lata. Pozycja jest bardzo przejmująca. Mimo młodego wieku autorka opisuje wszystko bardzo dojrzale.

Nie będę wielce rozwodził się nad "Dziennikiem Reni Spiegel", gdyż jest to po prostu zwyczajny dziennik nastolatki pisany dla siebie. Renia w swoim dzienniku pisze o koleżankach, kolegach, szkole, w niewielkim stopniu o swojej rodzinie, z którą wówczas mieszkała czyli o siostrze i dziadkach. Natomiast dużo miejsca poświęcała tęsknocie za matką, a najwięcej swojej miłości czyli Zygmuntowi.
Dziennik w niewielkim stopniu nawiązywał do bieżącej sytuacji politycznej/wojennej. Zmieniło się to w pewnym stopniu, gdy Renia trafiła do getta.

Nie będę wielce rozwodził się nad "Dziennikiem Reni Spiegel", gdyż jest to po prostu zwyczajny dziennik nastolatki pisany dla siebie. Renia w swoim dzienniku pisze o koleżankach, kolegach, szkole, w niewielkim stopniu o swojej rodzinie, z którą wówczas mieszkała czyli o siostrze i dziadkach. Natomiast dużo miejsca poświęcała tęsknocie za matką, a najwięcej swojej miłości...

Książka mało interesująca. Zwykły pamiętnik nastolatki, czyli miłostki i o wojnie w nim jest mało

Książka mało interesująca. Zwykły pamiętnik nastolatki, czyli miłostki i o wojnie w nim jest mało

Wstrząsająca lektura. Gorąco polecam

Wstrząsająca lektura. Gorąco polecam

Reniu, Reniu, Julio'1942, myślałaś że twoja miłość wygra z barbarzństwem wojny? Chciałaś kochaniem, jak orężem zwyciężyć? I odgonić strach, szykany, poniżenie? I śmierć?
Pisałaś swój dzienniczek, jak list do przyjaciela, żeby mieć się do kogo poskarżyć na samotność i tęsknotę za rodzicami, pochwalić sukcesami w szkole, utrwalić kłebiące się w głowie wiersze.
Ale przede wszystkim, żeby opowiedzieć o swojej miłości. Pierwszej, największej, pełnej żaru i gorących pocałunków, ale też niepewności i łez.

Tak Renia Spiegel pisze o swoim uczuciu:
"...Słuchaj, każdy mięsień mój drga
Bliskość twą chciwie wchłania ciało
Ma być wielka dławiąca gra
Pocałunków wieczności za mało."

Niestety, czytelnik ma tę przewagę nad autorką dziennika, że wie jak jej życie, pełne marzeń i nadziei na wspólne życie z ukochanym Zygmuntem, się potoczyło. Tym bardziej wzrusza i wstrząsa lektura zwierzeń zakochanej nastolatki, że wiadomo iż jej życie zakończył hitlerowiec pod ścianą przemyskiej kamienicy niedługo po jej osiemnasty urodzinach.

Polecam gorąco.

Reniu, Reniu, Julio'1942, myślałaś że twoja miłość wygra z barbarzństwem wojny? Chciałaś kochaniem, jak orężem zwyciężyć? I odgonić strach, szykany, poniżenie? I śmierć?
Pisałaś swój dzienniczek, jak list do przyjaciela, żeby mieć się do kogo poskarżyć na samotność i tęsknotę za rodzicami, pochwalić sukcesami w szkole, utrwalić kłebiące się w głowie wiersze.
Ale...

Czytaliście kiedyś cudzy pamiętnik? Albo mieliście w planach wykraść i ukradkiem przeczytać choć mały fragment? Dla jednych kuszące, dla innych nie do pomyślenia. Dziennik Reni Spiegel stanowi dużą sensację w świecie literatury, bowiem został odnaleziony dopiero po 70 latach.

Piętnastoletnia Renia Spiegel zaczęła pisać swój dziennik od stycznia 1939 roku i kontynuowała go aż do 1942 roku, kiedy to zostaje zastrzelona przez niemieckiego żołnierza. W chwili śmierci miała zaledwie 18 lat. Jej zapiski stanowią dowód na okrutne czasy sowieckiej i niemieckiej okupacji. Liczne upokorzenia jakich doświadczają ludzie trudno opisać, tym bardziej trudno je sobie wyobrazić. Wojenna codzienność, ucieczka przed nalotami bombowymi i tworzenie getta zostawiło trwałe ślady na psychice młodej dziewczyny żydowskiego pochodzenia.

Czytając dziennik czułam się miejscami skrępowana odkrywając najskrytsze myśli i przeżywane rozterki miłosne Reni. Jak każda nastolatka przeżywa wiele radosnych uniesień, ale i zawodów, czym skrupulatnie dzieli się ze swoim powiernikiem sekretów. Czułam, że dziewczyna jest bardzo emocjonalną nastolatką, jednocześnie odczuwającą niepojętą tęsknotę za matką. Jej przeżycia związane z rozłąką daje się odczuć w każdym fragmencie pamiętnika. Swoje myśli i uczucia zdradza nam też w licznych wierszach. Siła tego pamiętnika kwi w prostocie przekazu. Tu nie ma miejsca na udawanie, mamy do czynienia z czystymi emocjami.

„Szczęście to zadowolenie, jakie może mieć człowiek, gdy choć na chwilę potrafi nie pragnąć, lecz cieszyć się tym co posiada”. To słowa wpisane do pamiętnika Reni przez jej wielką miłość Zygmunta. Czy może być coś piękniejszego niż cieszenie się z małych rzeczy? Pamiętnik Reni to bardzo wartościowa książka pod każdym względem. Czy to, że pamiętnik ujrzał światło dzienne to zdradzenie jej tajemnic? Myślę, że może nas tylko przybliżyć do jej uczuć i uczuć wielu ludzi, którym przyszło podzielić podobny los. A los był okrutny. Myślę, że każdy z nas powinien wysłuchać historii Reni.

Czytaliście kiedyś cudzy pamiętnik? Albo mieliście w planach wykraść i ukradkiem przeczytać choć mały fragment? Dla jednych kuszące, dla innych nie do pomyślenia. Dziennik Reni Spiegel stanowi dużą sensację w świecie literatury, bowiem został odnaleziony dopiero po 70 latach.

Piętnastoletnia Renia Spiegel zaczęła pisać swój dziennik od stycznia 1939 roku i kontynuowała go...