Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawdziwa perełka dla fanów Harrego Pottera - Wielka Księga Zaklęć to skarbnica wiedzy o wszystkim, co można wyczarować różdżką (i nie tylko!), a zarazem źródło wspaniałej zabawy i wiedzy o uwielbianej przez miliony serii o młodych czarodziejach!

Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Znak Literanova.

Co znajdziecie w Nieoficjalnej Wielkiej Księdze Zaklęć Harry'ego Pottera?
- wszystko, co należy wiedzieć na temat różdżek
- zaklęcia ze świata czarownic wraz z wymową, ruchem różdżki do prawidłowego wykonania zaklęcia, a także wskazaniem dokładnego momentu w historii o Harrym Potterze, w którym zaklęcie zostało użyte
- ciekawostki dla dociekliwych ze świata książek, filmów i gier o Harrym Potterze!
- listę najważniejszych magicznych przedmiotów z uniwersum HP wraz z dokładnymi opisami, zastosowaniem i ciekawostkami

Nieoficjalna Wielka Księga Zaklęć Harry'ego Pottera byłaby ulubioną książką Hermiony! To skarbnica wiedzy czarodzieja, źródło wspaniałej zabawy dla dzieci i idealny dodatek do kolekcji dorosłych zbieraczy all things Harry Potter!

Jestem zakochana w tym przepięknym wydaniu i ku mojemu zaskoczeniu, kiedy tylko zajrzałam do książki, nie mogłam oderwać się od przeglądania wszystkich dostępnych zaklęć i ćwiczenia ruchu nadgarstka dla najlepszego efektu zaklęć! Harry Potter będzie w moim sercu już na zawsze, a ta książka razem z innymi książkami z uniwersum HP będzie jedną z najcenniejszych zbiorów na mojej półce!

Prawdziwa perełka dla fanów Harrego Pottera - Wielka Księga Zaklęć to skarbnica wiedzy o wszystkim, co można wyczarować różdżką (i nie tylko!), a zarazem źródło wspaniałej zabawy i wiedzy o uwielbianej przez miliony serii o młodych czarodziejach!

Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Znak Literanova.

Co znajdziecie w Nieoficjalnej Wielkiej Księdze Zaklęć...

Brutalna, poetycka, skandaliczna... a przede wszystkim prawdziwa. Ślady Nocy to powieść, którą powinien przeczytać każdy.

Recenzja powstała przy współpracy reklamowej z wydawnictwem Muza.

Siedemnastoletnia Kiara mieszka wraz z bratem w biednej dzielnicy Oakland, gdzie ludzie ledwie wiążą koniec z końcem, a ulicą rządzą narkotyki i prostytucja. Choć dziewczyna o miłości, cieple i domu - postawiona pod ścianą wybiera ulicę, by utrzymać siebie, starszego brata i dziewięcioletniego syna sąsiadki.

"To tylko ciało, tłumaczę sobie. Skóra."

Ślady Nocy to ten typ historii, która stawia wszystkie twoje przekonania na temat pewnego tematu do góry nogami. Wielu z nas, zwłaszcza w Polsce, chorowało lub choruje na "American Dream" - by przeżyć choć chwilę tego amerykańskiego życia, które widzieliśmy w komediach czy pięknych filmach zza oceanu. Leila Mottley pokazuje, co dzieje się kilka ulic dalej od centrum miasta, gdzie wzrok Hollywood rzadko zagląda, gdzie tak właściwie niewielu ma odwagę zajrzeć.

"Pędzimy ulicą, nie zatrzymujemy się, żeby sprawdzić, czy nie przejeżdżają samochody. Śpiew klaksonów ciągnie się za nami."

Historia Kiary nie pozostawia złudzeń, wzrusza i wzbudza silne emocje. Dowodzi, że człowiek jest w stanie przetrwać wiele w imię wolności, w imię miłości do drugiego człowieka. Pokazuje Amerykańską miejską dżunglę, która niewiele różni się od tej prawdziwej - jest nieprzewidywalna, pełna drapieżników i pułapek, gotowa odrzeć z człowieka ostatni kawałek skóry. Świat nastolatek, które rzucają szkołę by zarobić na czynsz. Świat zostawionych samym sobie dzieci, których matki wybierają wielotygodniowy haj i zapomnienie.

Przeczytanie Śladów Nocy to jakby ktoś uderzył cię obuchem w głowę - na początku szokuje, zmusza wyobraźnię do analizy na pełnych obrotach, by potem pozostawić w umyśle okrutne i dewastujące obrazy, podczas gdy serce wykrwawia się z żalu.

Brutalna, poetycka, skandaliczna... a przede wszystkim prawdziwa. Ślady Nocy to powieść, którą powinien przeczytać każdy.

Recenzja powstała przy współpracy reklamowej z wydawnictwem Muza.

Siedemnastoletnia Kiara mieszka wraz z bratem w biednej dzielnicy Oakland, gdzie ludzie ledwie wiążą koniec z końcem, a ulicą rządzą narkotyki i prostytucja. Choć dziewczyna o miłości,...

Oprzyj swoją samotność o moją to niezwykła historia o wielkich umysłach, których serca są jednak wrażliwe, tak słabe, jak serca każdego z nas. Język Klary Hveberg oczarował mnie od samej dedykacji skierowanej do "tonacji i miłości mojego życia". Ta historia, jak ulubiona smutna piosenka, której słucham w samotności, otuliła mnie razem z całym swoim cierpieniem i bólem, wywołując wachlarz przeróżnych emocji - od motyli w brzuchu na myśl o tym, że bohaterka znalazła tę jedną duszę, która ją rozumie, po ogromny zawód kiedy tak szybko zorientowałam się, szybciej niż sama bohaterka, że nigdy nie będzie jego pierwszym wyborem.

Oprzyj swoją samotność o moją mówi nie tylko o tym jak relacje międzyludzkie oparte wyłącznie na czerpaniu korzyści są zbyt powierzchowne, by poruszać dusze i serca, ale także o miłości rodzicielskiej, o kontroli, która raz oddana jest ogromnie trudna do odzyskania. To opowieść o pasji umysłu, miłości do matematyki i literatury, o wrażliwości i potrzebie bycia kochanym.

Ale przede wszystkim jest to historia o tym rodzaju samotności, której obawia się każdy z nas - o samotności po stracie. Kiedy jednego dnia jesteśmy czyimś całym światem, a drugiego włóczemy się po własnym mieszkaniu jak ostatni z jego duchów. Jest to samotność złamanego serca i złamanych obietnic. Samotność, którą czują tylko Ci, którzy oddali komuś całą swoją osobę, ze swoimi najlepszymi i najgorszymi cechami, by zostać porzuconym jak liście akacji odrywane mimochodem od gałązki - jak coś tylko przelotnie znaczącego w ogólnym równaniu czyichś marzeń.

Odjęłam kilka gwiazdek za specyficzny styl autorki, który według mnie wprowadził do fabuły niepotrzebnej dodatkowej ciężkości, jakby już sama fabuła nie była dość trudna do przełknięcia.

Poza tym, gorąco polecam tę lekturę. A na zachętę - kilka z moich ulubionych cytatów poniżej:

"Matematyk, który nie jest również poetą, nigdy nie będzie pełnoprawnym matematykiem."

"Ach, to musi być najgłębsza z samotności.
Widzieć swą własną samotność w głębi obcej twarzy
i widzieć: Tę twarz kochałem kiedyś, otwarłem
i przepędziłem w ciemności, z których wyszła."

"Jeśli istnieje jakiś Stwórca, jednym z jego najlepszych pomysłów było umieszczenie dzieciństwa na początku życia, tak że człowiek ma potem do czego wracać myślami."

"Pęd do zguby to nieodłączna część naszej natury. Potrzebujesz czegoś, co we właściwej chwili mogłoby cię popchnąć, byś mógł przeskoczyć na klawisz, po którym wyjdziesz z błędnego koła. Inaczej będziesz orbitował wokół nadziei po kres czasów, niczym zagubiony satelita okrążający gasnącą gwiazdę."

"Wycierpiałam to wszystko, by móc pokazać wam miłość. Może Jezus też tak myślał, gdy wisiał na krzyżu."

Oprzyj swoją samotność o moją to niezwykła historia o wielkich umysłach, których serca są jednak wrażliwe, tak słabe, jak serca każdego z nas. Język Klary Hveberg oczarował mnie od samej dedykacji skierowanej do "tonacji i miłości mojego życia". Ta historia, jak ulubiona smutna piosenka, której słucham w samotności, otuliła mnie razem z całym swoim cierpieniem i bólem,...