Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ukazała się w pod koniec XIX wieku a mimo to wcale nie traci na wartości. Można powiedzieć że to ona jest tytułowym wehikułem czasu bez względu w jakim czasie ją przeczytamy. A co by się stało gdybyśmy mogli zobaczyć jaka przyszłość czeka nas? Jaką przyszłość czeka ludzkość? Co jeśli tysiące lat ewolucji pójdzie na stracenie? Taką przyszłość ukazuje nam Wells. Ludzkość podzieliła się na dwie rasy (Morloków i Elojów). Z pozoru sielankowy świat okazuje się być bardziej brutalny niż nam się wydaje, a prawa nim rządzące ustalone przez naszych "potomków" mają więcej wspólnego ze zwierzęcymi instynktami niż ludzkimi emocjami. Nawet jeśli tak będzie wyglądać przyszłość to MY w teraźniejszości możemy ją zmienić, bo jak pisał profesor Tolkien w Drużynie Pierścienia: "Od nas zależy jedynie użytek, jaki zechcemy zrobić z darowanych nam lat." Wykorzystajmy ten czas jak najlepiej potrafimy

Książka ukazała się w pod koniec XIX wieku a mimo to wcale nie traci na wartości. Można powiedzieć że to ona jest tytułowym wehikułem czasu bez względu w jakim czasie ją przeczytamy. A co by się stało gdybyśmy mogli zobaczyć jaka przyszłość czeka nas? Jaką przyszłość czeka ludzkość? Co jeśli tysiące lat ewolucji pójdzie na stracenie? Taką przyszłość ukazuje nam Wells....

Trzecia i ostatnia część "Władcy Pierścieni", na którą składają się księgi piąta i szósta. Wydarzenia skupiają się podobnie jak pamiętnik Bilba Bagginsa na upadku władcy pierścieni i tytułowym powrocie króla. Ciężko mi napisać kilka słów o tak fenomenalnej książce, przy której prawie w każdym rozdziale szkliły mi się oczy i tak jak Gandalf potwierdzę, że "nie wszystkie łzy są złe". Na pewno jako czytelnik nie raz powrócę do Śródziemia. Pozwolę sobie sparafrazować słowa Faramira wypowiedziane do Eowiny: "Żaden kwiat i żadna książka, które dotąd znałem, równać się nie mogą z Władcą Pierścieni, którą teraz przeczytałem, uroczą i smutną". Dla mnie "Władca Pierścieni" jako całość to arcydzieło literatury, fenomen kulturowy, społeczny, sociologiczny i lingwistyczny. Do tego genialnie opisana geografia Śródziemia, załączane mapy i mnóstwo dodatków ułatwiających zrozumienie wydarzeń, które poprzez czytanie książki staliśmy się naocznymi świadkami i niejako sami braliśmy udział w wojnie o pierścień. Kiedy skończyłem czytać książkę i odłożyłem ją na półkę, tym samym wracając do szarej rzeczywistości, mogłem odetchnąć głęboko i wypowiedzieć te same słowa, które padają z ust Sama: "Ano wróciłem"

Trzecia i ostatnia część "Władcy Pierścieni", na którą składają się księgi piąta i szósta. Wydarzenia skupiają się podobnie jak pamiętnik Bilba Bagginsa na upadku władcy pierścieni i tytułowym powrocie króla. Ciężko mi napisać kilka słów o tak fenomenalnej książce, przy której prawie w każdym rozdziale szkliły mi się oczy i tak jak Gandalf potwierdzę, że "nie wszystkie...

Druga część "Władcy Pierścieni" a właściwie księgi trzecia i czwarta. Kontynuujemy podróż po Śródziemiu choć Drużyna Pierścienia podzieliła się na dwie grupy. Frodo i Sam kierują się w stronę Mordoru, reszta drużyny pod dowództwem Aragorna, w stronę Rohanu. W tej części profesor Tolkien ukierunkowuje nasze przemyślenie ku wojnie. Skłania nas do zadumy na jej temat. Czy można bronić się przed złem, samemu zadając śmierć agresorom? Czy utrzymywać pokój za wszelką cenę nie podejmując walki, bojąc się eskalacji konfliktu? I wreszcie czy za wszelką cenę dążyć do postępu świata kosztem degradacji środowiska naturalnego? Profesor Tolkien w "Dwóch wieżach" poprzez czyny i słowa bohaterów daje nam pewne wskazówki jak odpowiedzieć na te pytania ale wnioski musimy wyciągnąć sami.

Druga część "Władcy Pierścieni" a właściwie księgi trzecia i czwarta. Kontynuujemy podróż po Śródziemiu choć Drużyna Pierścienia podzieliła się na dwie grupy. Frodo i Sam kierują się w stronę Mordoru, reszta drużyny pod dowództwem Aragorna, w stronę Rohanu. W tej części profesor Tolkien ukierunkowuje nasze przemyślenie ku wojnie. Skłania nas do zadumy na jej temat. Czy...

„Władca pierścieni” to według mnie magnum opus profesora Tolkiena ponieważ zostało od początku do końca stworzone przez niego samego. O tej książce powiedziano i napisano już chyba wszystko. Nachodzi mnie jednak refleksja, że gdyby nie profesor Tolkien prawdopodobnie dzisiejsze fantasy byłoby znacznie uboższe łącznie z dziesiątkami gier, książek i filmów (podejrzewam że bez tej książki nie było by „Gry o Tron” i naszego rodzinnego „Wiedźmina”). Zamiast krasnoludów mielibyśmy krasnoludki z baśni braci Grimm. A elfy kojarzyły by nam się z Dzwoneczkiem od „Piotrusia Pana”. To profesor Tolkien uporządkował fantasy jakie znamy dzisiaj. Dlatego ode mnie dostaje 10/10 z serduszkiem. Profesorze dziękuję

„Władca pierścieni” to według mnie magnum opus profesora Tolkiena ponieważ zostało od początku do końca stworzone przez niego samego. O tej książce powiedziano i napisano już chyba wszystko. Nachodzi mnie jednak refleksja, że gdyby nie profesor Tolkien prawdopodobnie dzisiejsze fantasy byłoby znacznie uboższe łącznie z dziesiątkami gier, książek i filmów (podejrzewam że...

Wiele z nas zapewne kojarzy jedynie okres panowania króla Władysława Jagiełły przez historię spięć z Zakonem Krzyżackim, dodatkowo obrazując sobie to słynnym dziełem Jana Matejki. Jednakże polityka w tamtym okresie to nie jedynie północ Polski. Ciekawie robiło się też u naszych sąsiadów na Śląsku (wówczas było to terytorium Czech). Panująca wówczas wszechobecna inkwizycja można powiedzieć przeżywała swoisty „złoty wiek”. Na prawie sto lat przed słynnym wystąpieniem Marcina Lutra, w Czechach pojawił się Jan Hus który podobnie jak Luter został okrzyknięty heretykiem za chęć reformacji kościoła rzymskokatolickiego. Heroiczna śmierć na stosie Jana Husa poszerzyła grono zwolenników reform, których od nazwiska czeskiego duchownego zaczęto nazywać husytami a program reform - husytyzmem. Nowa ideologia trafiała na podatny grunt, stojąc w kontrze do zepsucia moralnego duchownych i ich rosnących przywilejów – „Kościół, karczma, bordel, a w środku między nimi kupa gówna. Oto parabola ludzkiego żywota”. Stolica apostolska bojąc się utraty wpływów, a także władze świeckie z krajów ościennych bojąc się zamieszek a nawet powstań, organizowały krucjaty, które do historii przeszły pod nazwą „Wojen Husyckich”. Przyznam się że ja sam nigdy nie słyszałem o „husytyzmie” na lekcjach historii a tym bardziej poza szkołą do czasu sięgnięcia po Narrenturm. I tutaj, właśnie w tym okresie zostajemy wrzuceni w nową historię trzech kompanów: Reinmara z Bielawy, zwanego Reynevanem, Szarleja i Samsona Miodka. Teraz dodajmy do tego że owe wydarzenia są dziełem pióra Andrzeja Sapkowskiego i prawie mamy gotowy sukces. Dlaczego prawie a nie na 100% ? Otóż nie każdemu musi przypaść do gustu właśnie umiejscowienie i czas akcji, stąd też zostawiam sobie pewien margines niepewności. Co do samej książki, zacznę chyba od minusów a właściwie jednego minusa. Książka jest określana mianem historycznego fantasy: nie do końca przekonują mnie właśnie takie rzeczy jak mieszanie rzeczywistości z totalną fikcją (podobne zastrzeżenia mam właśnie do sagi o Harrym Poterze), subiektywnie dużo lepiej trafiają do mnie ściśle wymyślone światy jak choćby u Tolkiena czy w Wiedźminie Sapkowskiego. Reszta to same plusy; wszystko za co pokochało się sagę o Wiedźminie, dlatego zachęcam do sięgnięcia po tą pozycję, zwłaszcza kiedy ma się uczucie smutku po przeczytaniu sagi o Geralcie z Riwii.

Wiele z nas zapewne kojarzy jedynie okres panowania króla Władysława Jagiełły przez historię spięć z Zakonem Krzyżackim, dodatkowo obrazując sobie to słynnym dziełem Jana Matejki. Jednakże polityka w tamtym okresie to nie jedynie północ Polski. Ciekawie robiło się też u naszych sąsiadów na Śląsku (wówczas było to terytorium Czech). Panująca wówczas wszechobecna inkwizycja...