Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Islandia mroczna, groźna, niebezpieczna. Fajna seria, szkoda, że już koniec.

Islandia mroczna, groźna, niebezpieczna. Fajna seria, szkoda, że już koniec.

Może zakończenie nie jest bardzo zaskakujące, bo i przy takim wątku nie było za dużego wyboru, ale jaki ta książka ma klimat! Kto choć raz był na Islandii, a szczególnie zahaczył o Fiordy Zachodnie, raczej będzie wiedział, o co chodzi.

Może zakończenie nie jest bardzo zaskakujące, bo i przy takim wątku nie było za dużego wyboru, ale jaki ta książka ma klimat! Kto choć raz był na Islandii, a szczególnie zahaczył o Fiordy Zachodnie, raczej będzie wiedział, o co chodzi.

Zdecydowanie lepsza niż pierwsza część, Maria i Olgierd dużo sympatyczniejsi. Można? Można.

Zdecydowanie lepsza niż pierwsza część, Maria i Olgierd dużo sympatyczniejsi. Można? Można.

Mam wrażenie, że książki Adriana Bednarka pojedyncze, oderwane od serii są nieco słabsze, ale może to wynikać z braku przywiązania do głównego bohatera, a tu trudno określić, kto właściwie nim jest, a dodatkowo Fabiana i Oliwii nie da się lubić.
Wątek ciekawy, fajnie przedstawiony z dwóch stron - ofiary i porywaczy oraz opisujący konsekwencje samego porwania.
Przeczytałam wiele kryminałów i thrillerów, ale z wykorzystaniem zwierzaka do niecnych celów spotkałam się po raz pierwszy i stwierdziłam: o wow, faktycznie tak się da.

Mam wrażenie, że książki Adriana Bednarka pojedyncze, oderwane od serii są nieco słabsze, ale może to wynikać z braku przywiązania do głównego bohatera, a tu trudno określić, kto właściwie nim jest, a dodatkowo Fabiana i Oliwii nie da się lubić.
Wątek ciekawy, fajnie przedstawiony z dwóch ...

Rozwiń Zwiń

Moje pierwsze zderzenie z autorem i muszę przyznać, że czyta się to dobrze. Może wątek kryminalny nie jest za bardzo rozbudowany, lecz po przeczytaniu wszystkich książek topowych europejskich autorów gatunku seria z komisarz Huldą nada się znakomicie na relaks z czytnikiem. Styl jest trochę mankellowski, ale na plus, że nie ma tu takich oderwanych od wątku zdań, które można często spotkać u Mankella. Za to czuć klimat Islandii, szczególnie jak się tam było i widziało. Główna bohaterka z ciągnącymi się wątkami z przeszłości (jak każdy główny bohater w seriach kryminalnych) wzbudza sympatię, więc z pewnością sięgnę po kolejne części.

Moje pierwsze zderzenie z autorem i muszę przyznać, że czyta się to dobrze. Może wątek kryminalny nie jest za bardzo rozbudowany, lecz po przeczytaniu wszystkich książek topowych europejskich autorów gatunku seria z komisarz Huldą nada się znakomicie na relaks z czytnikiem. Styl jest troch...

Rozwiń Zwiń