Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Antonia Scott i Jon Gutiérrez powracają!
Tym razem geniuszka i glina muszą stawić czoła… rosyjskiej mafii.
Zaginiona żona martwego gangstera jest na celowniku, a Antonia i Jon mają ją wyśledzić zanim zrobią
to inni – policja, mafia, czy tajemnicza Czarna Wilczyca. Czas ucieka, zagadek przybywa, maski
opadają. A tymczasem cała organizacja Czerwona Królowa może być zagrożona.
„Loba Negra. Czarna Wilczyca”, drugi tom hiszpańskiej serii, trzyma poziom. Juan Gómez-Jurado nie
zawodzi i znowu zabiera czytelników w niebezpieczną, pełną akcji i tajemnic podróż, tym razem po
Marbelli, na którą polscy czytelnicy mogą wyruszyć dzięki świetnemu tłumaczeniu Barbary Bardadyn.
Ponownie towarzyszymy dwójce śledczych oraz napotkanym przez nich bohaterom podczas rozgrywki
w której ceną jest życie. Fragmenty historii drugoplanowych postaci kawałek po kawałku pozwalają
ułożyć pełen obraz intryg uknutych na kartach tej wciągającej powieści. To naprawdę jedna z tych
książek od których nie sposób się oderwać. Śledztwo z tego tomu chyba nawet bardziej przypadło mi
do gustu niż porwania bogaczy z poprzedniej książki, a tytułowa postać, szczególnie pod koniec,
skradła show, i aż chciałoby się przeczytać spin-off skupiający się na jej losach.
Chociaż główni bohaterowie tego hiszpańskiego thrillera są absolutnie bezkonkurencyjni.
Antonia i Jon to już chyba oficjalnie jeden z moich ulubionych duetów wszechczasów. Ich przyjaźń
rozkwita w tym tomie, szczególnie w obliczu kruchości geniuszki, która coraz bardziej wychodzi na
wierzch. Potrzeba nam więcej takich literackich par nieromantycznych, umiejących stworzyć tak
niesamowitą i intymną wręcz więź, bez opierania jej na pociągu seksualnym.
Antonia w tym tomie szczególnie zaskakuje. Pęknięć w jej pancerzu jest coraz więcej i można już
całkiem dobrze dostrzec jej ludzkie oblicze, chociaż nadal imponuje intelektem i instynktem rodem z
historii o superbohaterach. Razem z innymi postaciami kobiecymi świetnie pokazuje wyzwania z
którymi płeć uważana za słabszą musi się mierzyć w świecie który zdaje się zawsze być im przeciwny.
Widzimy do czego zdolne są kobiety doprowadzone do ostateczności, i ronimy też łzę nad tymi, które
okrutna rzeczywistość ciągle stara się obsadzić w roli ofiary.
Jon z kolei jest jak promień słońca na pochmurnym niebie. Kiedy śmierci i traumy jest już niemal zbyt
dużo, pojawia się on – w markowym garniturze i z całym repertuarem wyśmienitych dowcipów. Ale
pan policjant nie jest wcale stereotypowym gejem w stylowych ciuchach i z uśmiechem zawsze na
ustach. Jon to idealne połączenie czułego misia i gliny zawodowca, który potrafi skopać złolom tyłki
kiedy trzeba. Chyba właśnie takiego kumpla najbardziej zazdroszczę Antonii (a chłopakowi z Grindra
bardzo się dziwię że nie odpisuje, bo taki facet to złoto :)).
O zakończeniu mówić nie wolno, bo autor zabronił, ale jest ono niesamowicie szokujące i sprawia, że
przeczytanie kolejnego tomu rośnie do rangi fizycznej potrzeby. Palpitacje serca chyba mi nie ustaną
dopóki finał tej serii nie trafi w moje ręce, chociaż wcale nie chcę za szybko kończyć tej historii, bo
niesamowicie się w niej zakochałam.
„Czarna Wilczyca” to pozycja obowiązkowa na półce każdego fana thrillerów, historii o tajnych
organizacjach i nietuzinkowych bohaterów starających się zwalczać zło tego świata. Gorąco polecam!
Recenzja powstała w ramach przedpremierowej akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN.

Antonia Scott i Jon Gutiérrez powracają!
Tym razem geniuszka i glina muszą stawić czoła… rosyjskiej mafii.
Zaginiona żona martwego gangstera jest na celowniku, a Antonia i Jon mają ją wyśledzić zanim zrobią
to inni – policja, mafia, czy tajemnicza Czarna Wilczyca. Czas ucieka, zagadek pr...

Rozwiń Zwiń