Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czułam się jak na kiczowatym filmie.
Kluczem do tego, żeby książka mogła się podobać jest uwierzenie w bohaterów i - w konsekwencji - w historię, której są częścią. A to w mojej ocenie jest trudne. Nie pozwalają na to postaci. W mojej opinii autorka całkowicie poległa przy nakreślaniu charakterów i psychologii bohaterów. Również poszczególne wydarzenia i decyzje podejmowane przez bohaterów nie są dostatecznie umotywowane/uzasadnione.
Co się tu udało, to stworzenie poczucia napięcia i zagrożenia, które trzyma nas niemal od początku do samiuśkiego końca. Co z tego, skoro wszystko od początku do końca wydaje się nierealne i sztuczne?

Czułam się jak na kiczowatym filmie.
Kluczem do tego, żeby książka mogła się podobać jest uwierzenie w bohaterów i - w konsekwencji - w historię, której są częścią. A to w mojej ocenie jest trudne. Nie pozwalają na to postaci. W mojej opinii autorka całkowicie poległa przy nakreślaniu charakterów i psychologii bohaterów. Również poszczególne wydarzenia i decyzje...

Czyta się szybko i łatwo ale książka jest beznadziejna. Fabuła - dosyć przewidywalna, słabe dialogi, drobne sprzeczności i niekonsekwencje, pomysły, które już były, sztampowość. Mi pomogła jednak w miły sposób przetrwać trzy godziny jazdy pociągiem.

Czyta się szybko i łatwo ale książka jest beznadziejna. Fabuła - dosyć przewidywalna, słabe dialogi, drobne sprzeczności i niekonsekwencje, pomysły, które już były, sztampowość. Mi pomogła jednak w miły sposób przetrwać trzy godziny jazdy pociągiem.

Nie jest to najlepsza książka Chmielewskiej. Trochę zbyt przewidywalna. Trochę też zbyt pisana z perspektywy miłośnika gonitw i przez to momentami ciężka w obiorze.

Nie jest to najlepsza książka Chmielewskiej. Trochę zbyt przewidywalna. Trochę też zbyt pisana z perspektywy miłośnika gonitw i przez to momentami ciężka w obiorze.