Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Swego czasu przeczytałem książkę Joanny Olczak-Ronikier pt. "Piotr". Czułem spory niedosyt - akcja książki kończy się w latach 60., a więc na samym początku życia artystycznego Piotra. Książka Moniki Wąs wynagrodziła mi wszystko z nawiązką. Do tego anegdoty, opowieści osób z otoczenia Skrzyneckiego... bardzo dobra pozycja!

Swego czasu przeczytałem książkę Joanny Olczak-Ronikier pt. "Piotr". Czułem spory niedosyt - akcja książki kończy się w latach 60., a więc na samym początku życia artystycznego Piotra. Książka Moniki Wąs wynagrodziła mi wszystko z nawiązką. Do tego anegdoty, opowieści osób z otoczenia Skrzyneckiego... bardzo dobra pozycja!

Opinie mogą tu być różne, ale według mnie ta książka nie powinna być lekturą szkolną. Objętość mikra, a i tak przebrnięcie przez nią może być męczarnią. Trudno mieć pretensje o archaizmy, ale ich nagromadzenie jest wprost szalone, co tylko utrudnia odbiór i tak niełatwego dramatu. Szkołę dawno mam za sobą, nie wiem w której klasie omawiana jest teraz "Odprawa...", ale uważam, że nie powinna być w żadnej.

Opinie mogą tu być różne, ale według mnie ta książka nie powinna być lekturą szkolną. Objętość mikra, a i tak przebrnięcie przez nią może być męczarnią. Trudno mieć pretensje o archaizmy, ale ich nagromadzenie jest wprost szalone, co tylko utrudnia odbiór i tak niełatwego dramatu. Szkołę dawno mam za sobą, nie wiem w której klasie omawiana jest teraz "Odprawa...",...

Elżbieta Baniewicz zapragnęła stworzyć portret jednego z najwybitniejszych współczesnych aktorów polskich. Chwała jej za to. Szkoda tylko, że tak dużo jest tu opisów (często szczegółowych) ról, w jakie Gajos wcielił się do 2013 roku. Przebrnąłem przez całość, choć nie ukrywam, że czasem sprawdzałem "ile jeszcze". Chociaż do następnego rozdziału. Rozumiem zamysł - portret aktora nie może obejść się bez opisów jego spektakli, filmów itp. Ale opowiadanie fabuły pierwszego, siódmego, sześćdziesiątego filmu nie było chyba najlepszym z możliwych pomysłów. Brakowało anegdot, wstawek towarzyskich, całej otoczki, która sprawia, że na aktora można spojrzeć inaczej, niż tylko przez pryzmat dostojnych teatrów i kostiumów. Sprawę nieco ratuje wywiad z J.G. zamieszczony na końcu książki.
No i jeszcze jedna sprawa. Książki traktujące o znanych ludziach, wydane za ich życia mają to do siebie, że bardzo szybko stają się hmm... niekompletne. Taka ich natura i trudno tu winić Autorkę. Tak czy siak brakuje kilku lat i kilku dobrych ról, które powstały po 2013 r. Ale akurat temu nie można było zaradzić.
Czy odradzam? Na pewno nie. Książka jest rzetelna (momentami aż za bardzo) i bogato ilustrowana.

Elżbieta Baniewicz zapragnęła stworzyć portret jednego z najwybitniejszych współczesnych aktorów polskich. Chwała jej za to. Szkoda tylko, że tak dużo jest tu opisów (często szczegółowych) ról, w jakie Gajos wcielił się do 2013 roku. Przebrnąłem przez całość, choć nie ukrywam, że czasem sprawdzałem "ile jeszcze". Chociaż do następnego rozdziału. Rozumiem zamysł - portret...