Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałem wszystkie opinie dotyczące tej książki i wydaje mi się, że to co najpiękniejsze w niej się ukryło zostało już wyłuskane. Dlatego pozwolę sobie na największy komplement z mojej strony, jakim mogę się podzielić z pisarzem: Oddałbym naprawdę wiele, aby poznać Andrzeja Bobkowskiego jako zwykłego człowieka, chciałbym mieć możliwość porozmawiania z nim choć 15 minut, chciałbym wypić z nim paryskie wino, chciałbym, żeby nauczył mnie PO PROSTU ŻYĆ, chciałbym udać się z nim w podróż na południe Francji... Za pomocą tej książki zabrał mnie już w jedną podróż ale nawet gdyby liczyła sobie 2000 stron i tak byłoby mi mało. Po przeczytaniu tej pozycji nie stanął przede mną autor, artysta ani mieszkaniec Paryża żyjący w czasie okupacji. Stanął przede mną CZŁOWIEK. To właśnie Andrzej Bobkowski jest ISTOTĄ człowieczeństwa i człowieka. Z premedytacją używam czasu teraźniejszego, gdyż mając przy sobie "Szkice piórkiem" czuję wciąż jego obecność. Szkoda, że pragnienie spotkania z nim nie może pozostać nawet w sferze marzeń...

Przeczytałem wszystkie opinie dotyczące tej książki i wydaje mi się, że to co najpiękniejsze w niej się ukryło zostało już wyłuskane. Dlatego pozwolę sobie na największy komplement z mojej strony, jakim mogę się podzielić z pisarzem: Oddałbym naprawdę wiele, aby poznać Andrzeja Bobkowskiego jako zwykłego człowieka, chciałbym mieć możliwość porozmawiania z nim choć 15 minut,...

Wiele osób pisało już sporo na temat tej książki, dlatego ograniczę się jedynie do lakonicznego stwierdzenia, które idealnie opisze moje wrażenia podczas czytania powieści: dno, dno i jeszcze raz dno.

Wiele osób pisało już sporo na temat tej książki, dlatego ograniczę się jedynie do lakonicznego stwierdzenia, które idealnie opisze moje wrażenia podczas czytania powieści: dno, dno i jeszcze raz dno.