Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest mi nadal bliższa niż ktoś obcy, ale bardziej obca niż ktoś naprawdę bliski.

Jest mi nadal bliższa niż ktoś obcy, ale bardziej obca niż ktoś naprawdę bliski.

Śmierć nie jest aż tak daleko, żeby można było z nią igrać. Nie znaczy to, że jest już obok, jednak...

Śmierć nie jest aż tak daleko, żeby można było z nią igrać. Nie znaczy to, że jest już obok, jednak...

A bywały także dni prawdziwie jesienne, ani szczególnie piękne, ani ponure, ani słoneczne, ani ciemne, lecz takie, co od rana do wieczora są równomiernie jasne i ciemne, kiedy obraz świata jednaki jest o jedenastej rano i o czwartej po południu, wszystko jest spokojne, matowozłote i trochę melancholijne, a barwy wycofują się w milczeniu, jak gdyby pogrążając się we własne, pełne troski sny".

A bywały także dni prawdziwie jesienne, ani szczególnie piękne, ani ponure, ani słoneczne, ani ciemne, lecz takie, co od rana do wieczora są równomiernie jasne i ciemne, kiedy obraz świata jednaki jest o jedenastej rano i o czwartej po południu, wszystko jest spokojne, matowozłote i trochę melancholijne, a barwy wycofują się w milczeniu, jak gdyby pogrążając się we własne, pełn...

Wstawiłam kociołek do zlewu i odkręciłam kran, by napełnić go wodą. Niech odmięknie. Kiedy coś robię, to albo nazywam to słowami, albo to sobie wyobrażam jako obraz, albo w ogóle o tym nie myślę. Spróbowałam powiedzieć w myślach jeszcze raz: Niech odmięknie".

Wstawiłam kociołek do zlewu i odkręciłam kran, by napełnić go wodą. Niech odmięknie. Kiedy coś robię, to albo nazywam to słowami, albo to sobie wyobrażam jako obraz, albo w ogóle o tym nie myślę. Spróbowałam powiedzieć w myślach jeszcze raz: Niech odmięknie".