Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczerze to taka trochę o niczym. Może to lekkie wprowadzenie do kontynuacji Dożywocia, ale jak dla mnie mocno niewykorzystany potencjał.

Szczerze to taka trochę o niczym. Może to lekkie wprowadzenie do kontynuacji Dożywocia, ale jak dla mnie mocno niewykorzystany potencjał.

Przyjemna, pełna ciepła i wzruszająca baśń. Tylko pierwsza połowa książki była trochę nużąca, za to pod koniec cieżko było się oderwać.

Przyjemna, pełna ciepła i wzruszająca baśń. Tylko pierwsza połowa książki była trochę nużąca, za to pod koniec cieżko było się oderwać.

Chyba należę do mniejszości bo koniec książki totalnie mi nie pasował. I chodzi mi tutaj o wiedźmę. Zbyt dużo niespójności było w jej działaniach i motywacji. Zwłaszcza w tym jak zachowywała się na końcu, a jak wcześniej. Dlaczego przy wcześniejszej próbie jej uwolnienia zabijała tych którzy pragnęli jej pomóc, a na końcu nagle okazała się być jednak bardzo miłą staruszką i okazało się, że nawet chroniła swojego wybawiciela? Dlaczego więc zabiła psa, dlaczego skrzywdziła młodszego z braci? Totalnie mi się to nie klei i strasznie psuje odbiór całej książki. A cała wcześniejsza treść była bardzo fascynująca. Bo to horror inny niż wszystkie. Bardzo oryginalny, trochę obyczajowy i momentami śmieszny. Ale groza cały czas czaiła się gdzieś z tyłu. W zachowaniach zwierząt, w mroku lasu, czy w krwawiących strumieniach. Klimat, mimo iż czas akcji w książce to teraźniejsze lata, to jednak dużo mocniej uderzał w mroczną epokę średniowiecza.

Chyba należę do mniejszości bo koniec książki totalnie mi nie pasował. I chodzi mi tutaj o wiedźmę. Zbyt dużo niespójności było w jej działaniach i motywacji. Zwłaszcza w tym jak zachowywała się na końcu, a jak wcześniej. Dlaczego przy wcześniejszej próbie jej uwolnienia zabijała tych którzy pragnęli jej pomóc, a na końcu nagle okazała się być jednak bardzo miłą staruszką i...