Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma się co rozpisywać. Zwykłe odcinanie kuponów.
W taki sposób to można napisać i dziesięć części.
Cały cykl nic nie traci bez przeczytania tej części.
Raczej dla wielbicieli Pilipiuka.

Nie ma się co rozpisywać. Zwykłe odcinanie kuponów.
W taki sposób to można napisać i dziesięć części.
Cały cykl nic nie traci bez przeczytania tej części.
Raczej dla wielbicieli Pilipiuka.

Przeczytałem z wielkiej sympatii dla Gregorego, którą we mnie wzbudził zarówno książką jak i wywiadami lub wykładami z jego udziałem. Niestety, autorowi nie udało się choć w niewielkim stopniu odtworzyć magii z pierwszej części. O ile "Shantaram" połknąłem, to "Cień góry" dłużył mi się jak brazylijska telenowela.

Przeczytałem z wielkiej sympatii dla Gregorego, którą we mnie wzbudził zarówno książką jak i wywiadami lub wykładami z jego udziałem. Niestety, autorowi nie udało się choć w niewielkim stopniu odtworzyć magii z pierwszej części. O ile "Shantaram" połknąłem, to "Cień góry" dłużył mi się jak brazylijska telenowela.

Pewnie dla wielu okres wchodzenia w świat dorosłych to podobne problemy z jakimi zmagają się bohaterowie, ale w tym wieku niewielu przyszłoby tak dobitnie to opisać. Tu i teraz przypomniałem sobie lata mojej młodości, jest to też dla mnie dobra lektura, aby zrozumieć świat moich dorastających wkrótce dzieci.
Książka chyba niesłusznie zaliczona do kategorii literatura młodzieżowa.

Pewnie dla wielu okres wchodzenia w świat dorosłych to podobne problemy z jakimi zmagają się bohaterowie, ale w tym wieku niewielu przyszłoby tak dobitnie to opisać. Tu i teraz przypomniałem sobie lata mojej młodości, jest to też dla mnie dobra lektura, aby zrozumieć świat moich dorastających wkrótce dzieci.
Książka chyba niesłusznie zaliczona do kategorii literatura...