Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naiwna powieść dla pensjonarek - pardon - młodych dziewcząt.
Autorka jednak próbuje pokazać świat pieniędzy, różnych układów międzyludzkich, pokazując świat przeważnie silnie czarno-biały.
Niewiele tu postaci normalnych, ze swoimi wadami i zaletami, wszystkie wyglądają jak wycięte z welinowego papieru.
Bardzo schematyczne, bez światłocieni.
Niemniej książka ma swój urok, przeczytałam ją raz w okolicach 17 roku życia (ze wzruszeniem), raz w okolicach 30tego (z rozbawieniem), może czas teraz po ukończeniu 40-tki, wziąć się za nią po raz kolejny, sama jestem ciekawa, czy w ogóle dam radę przez nią przebrnąć.

Najbardziej bawiło mnie w tej książce jest to, że im kto bogatszy, tym ma wredniejszy charakterek :D Biedni koniecznie mają dobre charaktery, przy czym wyłamują się z tego schematu dwie postacie, jednak oczywiście pozytywny bogacz musi koniecznie być osobą pracującą i pochylającą się.
Takie tam czytadło :-)

Naiwna powieść dla pensjonarek - pardon - młodych dziewcząt.
Autorka jednak próbuje pokazać świat pieniędzy, różnych układów międzyludzkich, pokazując świat przeważnie silnie czarno-biały.
Niewiele tu postaci normalnych, ze swoimi wadami i zaletami, wszystkie wyglądają jak wycięte z welinowego papieru.
Bardzo schematyczne, bez światłocieni.
Niemniej książka ma swój urok,...