Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść czyta się lekko, jest napisana w przystępny sposób, mimo że czytając ją trzeba się skupić, bo pojawia się w niej dużo nazwisk i informacji, ale dzięki temu ma ona dużo autentyczności. Zostały w niej przedstawione obrzędy kultury żydowskiej, które pomagają czytelnikowi zrozumieć tamte czasy. Choć może wydawać się że z początku książka jest zawiła i nie trzyma się kupy warto przebrnąć przez pierwsze rozdziały, ponieważ z biegiem akcji strony jakby same będą nam przeskakiwały podczas czytania. Książka jest pełna przygód i intryg, przeciwności losu, pokazująca jak wiele potrafią znieść kobiety. Jest fantastyczna, pozwala się czytelnikowi oderwać od rzeczywistości i docenić to co mamy w chwili obecnej. Jest to lektura, która przenosi nas w odległe czasy gdzie odmienna kultura nie była tolerowana przez większość ludności, dlatego uczy tolerancji i skłania do refleksji nad życiem.

Po przeczytaniu książki i zapoznaniu się z losem młodej Żydówki oraz jej rodzeństwa można posunąć się do stwierdzenia, że Lea jest ideałem poświęcenia, którego nie docenia rodzeństwo. Według którego jest ona zbyt władcza, ciągle nieobecna, nadopiekuńcza i tłamsząca ich potrzeby. Czy te negatywne uczucia sprawią że rodzeństwo Lei zacznie knuć za jej plecami i postanowi ją usunąć z roli głowy rodziny?! Odpowiedź na to pytanie na pewno znajdziecie czytając książkę, którą podkreślam jeszcze raz warto przeczytać.

Co niektórzy powiedzą że jest to romans historyczny. Zgodzę się, lecz nie do końca. Fakt przez całą fabułę powieści przeplatają się losy Lei i Rolanda, ale nie są one kluczowym wątkiem, powiedziałabym że romans bohaterów zszedł na dalszy plan, bardziej uwagę czytelnika skupiają poczynania bohaterki, jej odwaga, ciekawość świata i troska o dobro rodziny. Dopiero gdzieś na drugim planie rozgrywa się wątek uczuciowy pomiędzy Leą i Rolandem. Ale zdecydowanie polecam powieść pasjonatom romansów historycznych, bo nie zawiodą się, mimo iż na pierwszy plan wychodzi poświęcenie głównej bohaterki i jej oddanie dla rodziny. Książka potrafi tak wciągnąć, że z zaciekawieniem śledzi się losy silnej i charyzmatycznej Żydówki.

Powieść czyta się lekko, jest napisana w przystępny sposób, mimo że czytając ją trzeba się skupić, bo pojawia się w niej dużo nazwisk i informacji, ale dzięki temu ma ona dużo autentyczności. Zostały w niej przedstawione obrzędy kultury żydowskiej, które pomagają czytelnikowi zrozumieć tamte czasy. Choć może wydawać się że z początku książka jest zawiła i nie trzyma się...

Z perypetiami głównej bohaterki zapewne utożsamia się każda kobieta, która jest nowoczesna, spełniona zawodowo, mieszka w wielkim mieście i ma swoje pasje oraz grono znajomych. Dlatego czytając tą książkę świetnie można wczuć się w miłosne poszukiwania i losy „szarlotki”.

Książka jest napisana bardzo lekko, z dużą dozą humoru oraz ironii, dzięki czemu czyta się ją jak pamiętnik. Poszukiwania idealnego kandydata na męża opisane są w postaci rozmów online „szarlotki” z potencjalnymi kandydatami. Autorka bardzo szczegółowo przedstawia czytelnikom temat internetowych randek i ich konsekwencji, a także ukazuje jakie reguły rządzą tym światem.

Książkę tę powinna sobie przyswoić każda kobieta, która nie chce biernie czekać na księcia z bajki, który sam zjawi się pod jej drzwiami z bukietem róż i pierścionkiem zaręczynowym. O miłość w obecnych czasach trzeba się trochę postarać nawet na łączach internetowych.
Co niektórzy mogą uznać tą książkę za idealny poradnik jak znaleźć w sieci ukochanego, ale osobiście nie traktowałałabym tej książki w taki sposób. Dla mnie raczej ta książka jest drogowskazem jak się kierować przy wybieraniu kandydatów .

Autorka doskonale ukazuje, że mamienie obietnicami bez pokrycia, żonglowanie uczuciami, nachalność, nieczyste gierki i kłamstwa są codziennością w wirtualnym świecie. Ale są też dobre strony portali randkowych, prócz typów spod ciemniej gwiazdy, erotomanów i desperatów są również mężczyźni wartościowi, którzy szukają kobiety na całe życie. Bywają oni dobrze ukryci i czasami zanim się na takiego trafi można popaść w zniechęcenie i odpuścić sobie. Ale jeśli się naprawdę szuka miłości w sieci to trzeba każdą porażkę i niepowodzenie traktować jako doświadczenie które zbliża nas do poznania tego jedynego.

Z perypetiami głównej bohaterki zapewne utożsamia się każda kobieta, która jest nowoczesna, spełniona zawodowo, mieszka w wielkim mieście i ma swoje pasje oraz grono znajomych. Dlatego czytając tą książkę świetnie można wczuć się w miłosne poszukiwania i losy „szarlotki”.

Książka jest napisana bardzo lekko, z dużą dozą humoru oraz ironii, dzięki czemu czyta się ją jak...

Druga powieść Serwata Chadda o przygodach Billi SanGreal zaczyna się akcją. Templariusze są na tropie „Dziecka Wiosny” – dziewięcioletniej dziewczynki o imieniu Wasylisa, która ma nadzwyczajne umiejętności, nie tylko jest medium, ale posiada także moc współodczuwania. Dziewczynki poszukują także polenice (kobiety ze starego klanu wilkołaków), które pragną złożyć Wasylisę w ofierze swojej Bogini Ciemności – wiedźmie potocznie nazywanej Babą Jagą – która planuje sprowadzić na świat Wieczną Zimę eliminując ze świata niepotrzebne gatunki, w tym ludzi.

Billi i templariuszom udaje się wygrać pierwsze starcie z polenicami i zabrać dziewczynkę w bezpieczne miejsce. Billi Wasylisę traktuje bardzo oschle, jak kolejne zadanie do wykonania. Jednakże z czasem zaczyna w niej dostrzegać samą siebie sprzed lat, zmienia do niej swój stosunek, chcę się z nią zaprzyjaźnić by jej pomóc i nie dopuścić by spotkała ją krzywda z rąk polenic i Baby Jagi, gdy odkrywa jakie one mają wobec niej zamiary.

Mimo wszelkim staraniom całego Zakonu by uchronić dziewczynkę przed grożącym jej niebezpieczeństwem, polenicom udaje się ją wykraść i wywieźć w głąb rosyjskich pustkowi, gdzie ukrywa się Baba Jaga – starożytna wiedźma. Billi wraz z Zakonem nie tracąc czasu wyrusza ich śladem, prosząc tym samym o pomoc miejscowych bogatyrów (tamtejszych wojowników) oraz młodego carewicza Iwana z dynastii Romanów. Nowi współtowarzysze broni są nieufni, zwłaszcza Iwan, który nie ufa nikomu. Dlaczego? Kryje się za tym pewna tajemnica, którą pomoże mu rozwikłać Billi. Młodych bohaterów połączy romans, ale na szczęście nie przytłoczy on głównego wątku powieści.

Czytając poczynania Billi i jej nowych towarzyszy broni możemy się poczuć jakbyśmy razem z nimi zwiedzali Moskwę, Czarnobyl czy Puszczę Białowieską. Autor doskonale się spisał wplatając w akcję opisy okolicy czy też przedstawiając jak wygląda prawdziwe życie arystokratów rosyjskich i jak funkcjonuje klan polenic.

Gdy czytamy „Boginię Ciemności” możemy odnieść wrażenie, że główna bohaterka jest bardziej dojrzalsza i jeszcze twardsza niż w „Pocałunku Anioła Ciemności”. W pełni poświęca swoje życie Zakonowi i treningom. Na jej determinację w dążeniu do bycia coraz lepszą duży wpływ miały wydarzenia z bitwy z Archaniołem Michałem, podczas której musiała zabić swojego przyjaciela Kaya – wyrocznię Zakonu Templariuszy. Dopiero przyjaźń z Wasylisą powoduje, że Billi przestaje zachowywać się jak maszyna do zabijania, pozwala sobie nawet na uczucie do Iwana (uczucie odwzajemnione).
Książkę polecam osobom niewymagającym, lubiącym akcję, intrygę i odrobinę romansu. Zdarzają się momenty przewidywalne, jednak atmosfera książki jest magiczna, opisy są żywe, dialogi mają nutkę tajemnicy, która intryguje i trzyma napięcie. Dużym plusem są krótkie rozdziały skupiające uwagę czytelnika na pojedynczych sytuacjach, dzięki temu czyta się powieść szybko, lekko i przyjemnie.
Pewnie nie każdemu przypadnie powieść „Bogini Ciemności” do gustu, ale zachęcam do jej przeczytania, choćby po to, by dowiedzieć się czy Billi uda się uratować Wasylisę przed Babą Jagą, kim jest tak naprawdę Baba Jaga, czy też odkryć razem z głównymi bohaterami tajemnicę przez którą Iwan jest nieufny wobec otaczających go ludzi.

Druga powieść Serwata Chadda o przygodach Billi SanGreal zaczyna się akcją. Templariusze są na tropie „Dziecka Wiosny” – dziewięcioletniej dziewczynki o imieniu Wasylisa, która ma nadzwyczajne umiejętności, nie tylko jest medium, ale posiada także moc współodczuwania. Dziewczynki poszukują także polenice (kobiety ze starego klanu wilkołaków), które pragną złożyć Wasylisę w...