Zając (...) spisuje się nienagannie:

Primo: w Żeliwnej Brytfannie.

Powód secundo Poeta także znajduje, ale co by to była za recenzja, która by wszystko zdradziła! Kto ciekawy, niech zagląda do "Zwierzęcej zajadłości i innych wierszy" Stanisława Barańczaka, fantastycznego (to epitet!) tomiku poezji zupełnie serio niepoważnej.

Tomik ten - jak znalazł - dla wielbicieli zwierząt. Łączy w sobie literackie obrazki z tomu „Zwierzęca zajadłość. Z zapisków zniechęconego zoologa” i „Zupełne zezwierzęcenie. Zeszyt znacznie zgryźliwszych, zaskakujących złośliwością znany zbiorek „Zwierzęca Zajadłość” zapisków zniechęconego zoologa”. Można tu poddać się kontemplacji nad naturą zebrzych pasów, ocalić życie languście, która nie w guście (kulinarnym), dostrzec głębię przeżyć w Świni, choć ma w zasadzie na Ryja Fasadzie/ Zero/ Jałowe. Wszystko to w towarzystwie grafik Wojciecha Wołyńskiego.

Gdyby jednak kto był wybredny i zwierząt raczej nie lubił, a w ludzi z sympatią celował, to - i owszem - taki również dla siebie coś znajdzie. W tomie bowiem zgromadzone są także „Biografioły. Poczet 56 jednostek sławnych, sławetnych i osławionych oraz Appendix umożliwiający człowiekowi kulturalnemu zrozumienie i zapamiętanie o co chodzi w 7 podstawowych utworach W.Szekspira”. Kogo spotkamy (dla przykładu, oczywiście!)? W kolejności alfabetycznej: Abelarda i jego znaczące ...ups! już nie!... męskie organy, filuternego Dostojewskiego i zazdrośnika Kolumba. Napoleona (chrońmy małych przed zapomnieniem!) i Władysława Łokietka (tu mam pretensje do autora, że skazał króla na społeczne niezrozumienie, bo kto z Szanownych Państwa pamięta dyskietki?). Oraz Szekspira. Warto wspomnieć nawet poza kolejnością, bo autor poleca się szczególnie biednym i uciśnionym klasyką uczniom: „Hamlet” tudzież inny „Makbet” w 4 wersach - to chyba damy radę, prawda? A! I „Romeo i Julia” dla gimnazjalistów! Gdyby kto się w nadmiarze nazwisk i pojęć pogubił, to autor koło ratunkowe rzuca: Indeks poruszonych zagadnień moralnych i praktycznych. Chała, w muzyce: Czajkowski. A brak poczucia humoru źródłem nieszczęść, zob. zły gust. Ot, co!

A jak ktoś dalej niezadowolony nosem kręci, to może podróże? Czyli obrazki z tomu „Geografioły. Z notatek globtrottera- domatora”. Można z nich się dowiedzieć, za co "Norweg, choć flegmatyk, daje po mordzie" i czego nie należy ganić w obecności Belga, by nie spotkała nas obelga. A poza tym i Honduras (skąd poety uraz?), ale i Jamajka, na której uparcie kwili czajka: - Nie ma jajka! I Indeks poruszonych i pominiętych zagadnień etnicznych, etycznych i dietetycznych.

Wymieniam tomy tak drobiazgowo, bo - co tu kryć - wydanie to to nie lada gratka dla wielbicieli Barańczaka. Humor, ironia, inteligentny sarkazm, żonglerka kulturowymi znakami, mistrzostwo formy, zabawa językiem poetyckim i niebywała sprawność językowa oraz wyczucie tegoż to tworzywo tej niesamowitej książeczki. A nadto świetna oprawa! Tom w twardej oprawie i przyjemnej kolorystyce (ach, ten róż od flaminga!) przypomina notes. Można by udawać, że wszystko, co w środku, z własnej głowy pochodzi!

Tegoż udawania i tymże szpanowania serdecznie Państwu życzę!

Justyna Radomińska