Pearl, opowiadając zmyśloną, choć wielce prawdopodobną historię początków Massachusetts Institute of Technology, stara się czytelnikowi narzucić własną wizję czasów, o których mógł tylko czytać. I choć z początku styl, w jakim to robi, nawiązujący klimatem do tamtych czasów, może wywoływać lekki uśmiech na twarzy, z czasem staje się tym, co tę książkę w sposób wyjątkowo udany wyróżnia w tłumie „historyjek sensacyjnych”. Nie jest to Conan Doyle, ale i tak jest nieźle. Sprawia to nie tylko rytm pisarski, atmosfera początków boomu przemysłowego i tajemnica z pogranicza magii i technologii, ale przede wszystkim postacie, które wykreował autor – krwiste, prawdziwe i, co ważne, żyjące. Mamy tu do czynienia z wyjątkowo barwnym, i tak samo różnorodnym, gronem wiodących prym bohaterów: Robertem Richardsem – młodym arystokratą, Edwinem Hoytem – geniuszem, Marcusem Mansfieldem – byłym pracownikiem fabrycznym (i de facto głównym bohaterem) oraz Ellen Swallow – pierwszą studentką MIT. Nie tylko przeżywają oni wspólne przygody, ale także walczą z uprzedzeniami czy stereotypami. A także z sąsiadującym, niezbyt przychylnie nastawionym do Instytutu i jego wychowanków, Harvardem.

Intryga – a, co za tym idzie, i fabuła – jest wyjątkowo udana – mamy tu do czynienia z tajemniczym złem, którego sprawcą musi być osoba obeznana z techniką, co sprawia, że z pozoru banalne zagadki stają się iście gordyjskim węzłem, którego rozwiązać prawie nie sposób. Co ciekawe, akcja, mimo że nieco przydługa, jest przez autora umiejętnie podsycana nagłymi wydarzeniami i równie nietypowymi zwrotami akcji. Szkoda tylko, że tak mało w tej książce, będącej swoistym hołdem oddanym początkom rozwoju technologicznego, samej technologii, jej opisów i zastosowań.

Tę książkę, o sporej objętości, polecić można wszystkim wielbicielom klimatycznych opowiadań, gdzie na równych prawach występuje człowiek, zagadka i technologia. To pozycja, która naprawdę warto przeczytać.

Bartek „barneej” Szpojda