Ta nadzieja pryska jednak dość szybko, bowiem już na początku „Upadku Gubernatora” okazuje się, że jedną z głównych postaci tej części ponownie będzie Lilly Caul. Co ciekawe, nie jest to ta sama Lilly, którą poznaliśmy w części poprzedniej, dziewczyna po długich i traumatycznych przeżyciach. Ta Lilly wydaje się nijaka, jej kreacja jest niekonsekwentna w stosunku do przejść z „Drogi do Woodbury” - zbyt twarda, obojętna, opanowana. Trochę trudno przestawić się na tę zmianę, jeśli czytało się poprzedni tom cyklu.

„Upadek Gubernatora” w założeniu miał być historią tego, jak szaleństwo Philipa Blake'a prowadzi wreszcie do prawdziwej katastrofy i zniweczenia wszelkich planów budowy spokojnej enklawy w ogarniętym epidemią zombie świecie. Z nieznanych jednak przyczyn (a gdy nie wiadomo, o co chodzi, to chodzi oczywiście o pieniądze) opowieść ta została podzielona na dwie części. Zamiast opierać historię na jednym bohaterze, autorzy postanowili wymieszać ze sobą kilka wątków - w tym wpleciony niejako na siłę wątek Lilly Caul. Dlatego też część pierwsza „Upadku Gubernatora” niewiele o samym upadku mówi. Ta 250-stronicowa książka opowiada, co prawda, o kilku ważnych zdarzeniach z życia społeczności Woodbury - między innymi do miasta trafiają w końcu nieznani przybysze: Rick, Glenn i Michonne, a ich wizyta doprowadzi Gubernatora do jeszcze większego niż dotąd szaleństwa - ale poza końcowymi wydarzeniami zawarte tu wątki zdają się mieć niewiele wspólnego z upadkiem Philipa Blake'a.

Książka ta jest trochę niestabilna pod względem dynamiki akcji - z jednej strony mamy fragmenty, które aż ociekają filmową efektownością i komiksową malowniczością oraz pełne są dynamizmu, z drugiej jednak Kirkman i Bonansinga serwują nam co chwila sceny nudnawe i wymuszone, z Lilly Caul i jej nowym przyjacielem w roli głównej. Trudno się oprzeć wrażeniu, że ktoś chciał tutaj na siłę wyciągnąć trochę więcej grosza z kieszeni czytelnika, specjalnie upychając w tę historię elementy, których po prostu mogłoby tam nie być. Bo przecież, gdyby się skupić na samej historii upadku Gubernatora, trudno byłoby zrobić z tego dwie części - co i tak ledwie się udało, bo 250 stron wciąż wydaje się objętością śmiesznie małą.

Patrząc jednak na całokształt historii, wrażenie jest raczej pozytywne. Fani Żywych Trupów znajdą tu wszystko to, czego mogą oczekiwać - gnijące trupy, flaki, tryskającą krew, odrobinę pierwotnego strachu i niemało nielogicznych zachowań bohaterów (do czego przyzwyczaja nas cała seria „Walking Dead” - zarówno komiks, książki, jak i serial - ze szczególnym wskazaniem na to ostatnie). Dla fanów marki stworzonej przez Roberta Kirkmana „Upadek Gubernatora" jest pozycją obowiązkową. Natomiast ci, którzy po prostu szukają dobrej prozy o tematyce postapokaliptycznej, z pewnością znajdą bardziej interesujące pozycje. Jeśli jednak przymkniemy oko na marudne i irytujące fragmenty z Lilly Caul, zostanie nam sama esencja Żywych Trupów - mrożąca krew opowieść o zombie, ludzkim szaleństwie, zdradzie i zemście - którą czyta się całkiem przyjemnie.

Paweł Kukliński