Henry Pierce – bohater powieści – jest współwłaścicielem firmy Amadeo Technologies. Biznesmen i naukowiec w jednym, spełnia się zawodowo w stu procentach. Rozpoczyna życie prywatne od nowa – rozstał się z kobietą, którą kochał. Ona nie potrafiła dłużej żyć w układzie, w którym najważniejsze były kolejne badania i projekty w laboratorium.

Mężczyzna, zmuszony zaistniałą sytuacją, wynajmuje mieszkanie, w którym podłącza linię telefoniczną. Zaraz po instalacji nowego aparatu odsłuchuje pocztę głosową. Zaskoczony znajduje tam kilka wiadomości, które nie są skierowane do niego. Skrzynka z minuty na minutę zapełnia się informacjami dla Lilly. Dzwonią mężczyźni … Bohater bardzo szybko domyśla się, że „odziedziczył” numer po kobiecie zarabiającej na życie własnym ciałem.

Ciekawość wygrywa ze zdrowym rozsądkiem. Henry próbuje dowiedzieć się kim jest tajemnicza Lilly i zupełnie przypadkowo wkracza w niebezpieczny świat seksu i pornografii. Z każdym kolejnym krokiem jest pewien, że kobieta ma kłopoty i musi jej pomóc, musi ją odnaleźć. Bohater daje się wciągnąć w skomplikowaną sieć intryg, nie zważając na znaki ostrzegawcze sygnalizujące, że czym prędzej powinien się wycofać z prywatnego śledztwa.

Nic więcej nie napiszę, ponieważ mogłabym zdradzić jakiś istotny fakt, tym samym pozbawiając czytelnika radości z lektury i rozwiązywania zagadki. Przeze mnie ktoś mógłby nie przeżyć niezapomnianych wrażeń, których z pewnością dostarcza „Telefon”. Ja osobiście bardzo szybko – nawet powiedziałabym, że za szybko – wsiąkłam w świat wykreowany przez Michaela Connelly’a. Dostarczył mi silnych emocji i z każdą kolejną stroną byłam pełna podziwu, a moja ciekawość pożerała mnie od wewnątrz, nie pozwalając na życie poza powieścią.

Polecam nie tylko wielbicielom gatunku. Ci, którzy nie przepadają za kryminałami, z pewnością ulegną atmosferze i nie będą mogli przestać czytać. Całą odpowiedzialność biorę na siebie, bo jestem przekonana, że nikt nie odłoży książki z poczuciem niespełnienia, znudzenia i straty czasu.

Iwona Zaczek