W powieści tworzy się senna atmosfera, bohater, nazwany później Nauczycielem, często odwołuje się do czasu snu, hibernacji, z której został nagle wyrwany. Zastanawiam się, czy właśnie budzę się z długiego koszmaru, czy przeskoczyłem w jakiś inny, przyjemniejszy sen. Poznaje tajemniczą dziewczynkę, z którą trudno mu się porozumieć oraz Czynniki – wielkie stwory, których zadaniem jest zbieranie śmieci i walających się ciał.

Prom jest światem w pigułce z kodem genetycznym i z ludzkimi zarodkami. Z jednej strony myślącym tworem biologicznym, z drugiej mechaniczną kupą żelastwa. Nauczyciela ogarnia mętlik i wyłaniające się z niego pytania: gdzie się znajduje? Dlaczego nic nie pamięta? Gdzie są inni?

To prosty tekst o zawiłych tunelach i wielkich przestrzeniach z sekretnymi pokojami i hodowanymi potworami. Statek może cię zabić, wyżywić, doprowadzić do skrajnego wycieczenia, zamrozić, albo ugotować, a wszystko w cyklach, sekwencjach i liczbach.

Kiedy się skończy podróż? Czy ona w ogóle się skończy? Jak długo trwa? Mijają pokolenia, mijają sekwencje i procedury. Niepojęte plany, długoterminowe zabiegi, a w tym wszystkim kruchy, nagi człowiek. Potem kolejne istoty, ale już mniej ludzkie, bardziej rozwinięte, bardziej zwierzęce. Trzeba przeżyć i iść przed siebie z tunelu do tunelu, z sali do sali, przez sztuczne rzeki i lasy, w stanie nieważkości i w mrozie, i w upale, byle dalej, byle nie zginąć…

Lampki kontrolne i książka, ważne zapiski, ale czyje? I ta mała dziewczynka. Potem zabójcy, olbrzymie zbiorniki, potwory i matka. Dalej dziwne głosy, nieziemskie zjawy i ludzie w workach bo wszystko jest możliwe w tej krainie absurdu.

Dlaczego tyle znaków zapytanie? I pustych haseł zamiast opisu? Bo nie chcę za dużo zdradzać, drogi czytelniku. Bo to się wszystko może pozmieniać, prom i miejsca są niepewne…

Powieść niezwykle wciągająca, niezmiernie intrygująca i przerażająca. Jako czytelnik, myślę, że nie odkryłem wszystkich pomieszczeń, nie widziałem wszystkich cudów tego promu. Nie starczy człowieczego życia, a może i paliwa...

Grzegorz Śmiałek

Cytaty pochodzą z recenzowanej książki.