Już na samym początku autor zwraca uwagę na to, że w ostatnich latach Korea stała się cool. Jest jej coraz więcej na globalnym podwórku i wydaje się, że na dobre weszła do świata popkultury.

Na czym polega fenomen Korei Południowej? „Samo serce tej kultury stanowią serdeczność i człowieczeństwo, których ze świecą szukać gdzie indziej” - pisze Tudor. Faktycznie, czytając tę książkę, ma się wrażenie, że Koreańczycy to takie złote dzieci Azji. Ciężko pracują, dbają o edukację od najmłodszych lat, szanują starszych i chcą stale się rozwijać. Niestety ta wieczna rywalizacja przekłada się na stresujące życie. Jak więc odreagować? Imprezując! Tańcząc! Śpiewając w Norabang, czyli klubach karaoke. Lub grając w gry w PC-bangu, kafejce internetowej. Korea Południowa to również świat, w którym liczą się pieniądze, rozwój technologiczny i wygląd zewnętrzny. Operacje plastyczne nikogo tu nie dziwią. Twarz podstawia się pod skalpel, a nie akceptuje.

Autor przez wiele lat mieszkał i pracował w Korei Południowej, więc przedstawia świetny inside do tego świata. Ciekawie opisuje jak historia, religia i gospodarka wpłynęły na społeczeństwo. Wyjaśnia, w czym tkwi sedno bycia Koreańczykiem. Rozprawia się z presją zdobywania wykształcenia, stresem w pracy, opisuje, jak wygląda koreańskie imprezowanie i życie nocne, a także zwraca uwagę na dużą rolę sportu w życiu Koreańczyków. Jest tu miejsce także na opis wyjątkowej kuchni, kulturalnych rekomendacji (mnóstwo seriali, filmów i muzyki) oraz turystycznych poleceń (zahaczając o Koreę Północną — bardzo ciekawy wątek!). Brakowało mi jedynie wzmianki o koreańskich kosmetykach, ale rozumiem, że z racji, iż autor jest mężczyzną, mógł uznać ten wątek za mało interesujący.

Po lekturze Korea Południowa wydaje się barwną plamą na mapie Azji. Książka jest bogato zilustrowana, więc dobrze się ją czyta, trochę jak podróżniczy magazyn. Nic więc dziwnego, że zabiera czytelnika w inny świat — krainy radości, harmonii i życia we wspólnocie. Jednocześnie nie ukrywa negatywnych aspektów — rywalizacji, nałogów, depresji i problemów z akceptacją własnej odmienności.

Opisując koreańską codzienność, autor kontrastuje ją z naszą, europejską kulturą, a czasami punktuje podobne elementy. Próba określenia Korei Południowej okazała się przejmującą opowieścią o ludziach, ich marzeniach, troskach. To historia społeczeństwa, które przeżyło wiele tragedii, ale wciąż potrafi z uśmiechem spoglądać w przyszłość.

Tudor w tytule wyraźnie oznajmia „I love Korea”. Po lekturze chce się powiedzieć to samo. Książka została napisana w 2014 r., więc siłą rzeczy wiele informacji mogło się przedawnić. Mimo wszystko „I love Korea. K-pop, kimchi i cała reszta” to coś więcej niż tylko zbiór danych i ciekawostek o Korei Południowej. To nie turystyczny przewodnik po Korei Południowej, ale przede wszystkim wspaniała opowieść o Koreańczykach. Opowieść o niezwykłym państwie i ukłon w stronę koreańskiego świata.

Joanna Kaczmarek