Raven nie ma wiele. Ledwo starcza jej na wynajęcie mieszkania w mieście. Chociaż mieszkanie to zbyt wielkie słowo na opisanie jej nowego lokum. Mimo to oddaje ostatnie pięć dolarów bezdomnemu weteranowi, jakby to była najnormalniejsza rzecz na świecie. W dodatku jest jej autentycznie przykro, że mogła zrobić tak mało.

Co tu dużo mówić, stara się być po prostu dobrym człowiekiem. A karma chyba właśnie zaczyna działać na jej korzyść, bo wszystko idzie jej podejrzanie jak po maśle... Kupiła samochód, wynajęła mieszkanie, ma miłych sąsiadów i właśnie rozgląda się za nową pracą, gdy w bagażniku znajduje dziwny dziennik, a w nim kopertę z jeszcze dziwniejszą zawartością...

Wszystko wskazuje na to, że łączy się to w jakiś sposób z zaginioną dziedziczką jubilerskiej fortuny, Lark, o której czytała w gazetach. Dziewczyną o smutnych oczach, których nie obejmował przyklejony do twarzy sztuczny uśmiech. I właśnie ten wyraz jej oczu nie daje naszej bohaterce spokoju. Coś tu jest nie tak, a znaleziony dziennik wydaje się to potwierdzać. Raven niewiele myśląc rusza śladem zostawionych przez dziewczynę wiadomości i stara się rozwikłać tajemnicę jej zniknięcia. Jednak, czy tylko o to chodzi w tej historii?

Akcja „Złotej dziewczyny” toczy się dwutorowo, więc mamy okazję poznać bliżej obie bohaterki – bogatą i nieszczęśliwa Lark oraz zupełnie przeciętną Raven, o której naprawdę trudno coś więcej powiedzieć. Dziewczyny zdaje się naprawdę wiele różnić, ale czy nie mają one jednak ze sobą czegoś wspólnego? Czy Raven weszła w posiadanie dziennika Lark przypadkiem?

Sprawa nie jest oczywista, a nieliczne fragmenty z perspektywy Lark wcale nie przybliżają nam lepiej sytuacji. Wręcz przeciwnie – opisywane wydarzenia sprzed jej zniknięcia wydają się mgliste, urywane, anemiczne... Nie mamy pojęcia, co się stało, gdzie jest i czy wciąż żyje. Wiemy tylko, że coraz częściej miewała dziwne luki w pamięci. Tu kilka godzin, tam wieczór, aż w końcu cały zapomniany dzień. Zdecydowanie dzieje się coś niepokojącego, a nasza bohaterka ukrywa przed światem tajemnicę o wiele większą niż tylko nowy chłopak.

Powieść Sophie Davis, czyli tak naprawdę dwóch przyjaciółek z Waszyngtonu skrytych za tym pseudonimem, to zaledwie pierwsza część trylogii „Tajemnice”. Dobrze wam radzę, kupcie od razu kolejne tomy, bo w tej części zagadka wcale się nie rozwiązuje. Na koniec będziecie mieli jeszcze więcej pytań niż na początku tej lektury.

Co dziwne, o tej pozycji Wydawnictwa Kobiecego jakoś niespecjalnie było głośno. Być może dlatego, że to młodzieżówka, a nie kolejny gorący romans. Opis przywiódł mi na myśl książkę „Gdybym była tobą” Lisy Renee Jones, ale to dwie zupełnie różne historie. Przy czym ta nie jest aż tak pociągająca... Być może właśnie dlatego przeszła bez echa.

Bohaterowie są troszkę nudni, niemal jednowymiarowi, wrzuceni w sam środek akcji, ale za to książka nadrabia to tajemnicami. Zagadki zostawiane przez Lark nie są wcale tak oczywiste. Są przemyślane, wykwintne i naprawdę trudne. Czytelnik nie ma szans rozwikłać ich w pojedynkę, co bez wątpienia jest największym atutem tej pozycji. Mnie pozostawiła ona z mieszanymi uczuciami, ale jeśli lubicie młodzieżówki z dreszczykiem emocji, to pozycja idealnie dla was.

Katarzyna de Castellatti-Gotin