Do zapoznania się z książką zachęca prowokacyjne, tytułowe pytanie: Czy mężczyźni są światu potrzebni? Inne pytania, którym dedykowane są poszczególne rozdziały, w mniejszym lub większym stopniu nawiązują do pytania głównego. Autor, posiłkując się wynikami aktualnych badań naukowych, przeplatając je anegdotami i własnymi spostrzeżeniami, wprowadza nas w tajniki męskiej perspektywy na miłość. Wyjaśnia, co warunkuje silne męskie pożądanie, dlaczego mężczyźni nie są z natury monogamiczni oraz jak ważna jest dla nich sprawność seksualna. Rozważa, jak stereotypowe rozumienie i kultywowanie męskości paradoksalnie przyczynia się do słabnięcia męskiej części populacji.

Ta słabość mężczyzn widoczna jest już na etapie życia płodowego – płody męskie są z reguły słabsze, chłopcy rozwijają się wolniej od dziewczynek, osiągając w młodości przeciętnie gorsze wyniki w nauce. Również w dorosłym życiu czyha na mężczyzn wiele niebezpieczeństw, w obliczu których częściej niż kobiety są bezsilni i doznają porażek. Szybciej uzależniają się od szkodliwych substancji, częściej zmagają się z depresją oraz zaburzeniami psychicznymi, stanowią większość wśród samobójców i wreszcie częściej od kobiet wchodzą w konflikty z prawem – więcej wśród nich zarówno morderców, jak i ofiar morderstw. Można w tych rozważaniach pójść o krok dalej i zaryzykować pytanie: czy natura nie dąży do stopniowego ograniczenia liczebnego męskiej populacji? Może skoro mężczyzna jest w trakcie swojego życia zdolny do zapłodnienia bardzo wielu kobiet, to nie jest konieczne zachowanie równowagi liczebnej między męską a żeńską częścią populacji? Może przetrwają tylko mężczyźni najbardziej pożądani przez kobiety, tacy, z którymi najchętniej chciałyby one założyć rodzinę? Wszak badania, które autor przytacza, mówią, że partnerki mężczyzn o wysokiej pozycji społecznej bardzo rzadko ich zdradzają, natomiast im niższa pozycja mężczyzny, tym jest on zdradzany częściej. Oczywiście podobne rozważania należy traktować z przymrużeniem oka, bo w przeciwnym wypadku wywróciłoby to do góry nogami istniejący porządek społeczny. Wracając do faktów, mężczyźni generalnie prowadzą mniej zdrowy tryb życia i żyją przeciętnie o kilka lat krócej niż ich rówieśniczki. Na przekór tym wszystkim faktom znaczna część mężczyzn dalej uparcie broni mitu słabszej płci, chociaż większość badań przeczy temu, jakoby mężczyźni z natury posiadali nad kobietami przewagę w jakichś konkretnych dziedzinach. Co więcej, istnieją takie, w których to kobiety mogą się przewagą poszczycić, np. lepiej rozwinięty ośrodek mowy, a co za tym idzie lepsze umiejętności porozumiewania się.

J.L. Wiśniewski swoją książką robi wyraźny ukłon w stronę kobiet. Z jednej strony trochę rozgrzesza mężczyzn z ich pożądliwości, pobudliwości, agresywności, tłumacząc, że za występowanie tych cech odpowiedzialne są męskie hormony, z drugiej apeluje do swoich kolegów, aby kobiety bardziej doceniali i potrafili się od nich uczyć. Jednocześnie wciąż ma nadzieję, że mimo wszystkich dzielących nas różnic utrudniających wzajemną komunikację, spotkanie kobiety i mężczyzny jest i pozostanie jednym z najbardziej fascynujących tematów. Jego literacki dorobek świadczy o tym najlepiej.

Monika Kurek