Mandy prowadzi stabilne, całkiem szczęśliwe życie. Mieszka w ładnym domu wraz z kochającym mężem, ma niezłą pracę w lokalnym pubie, gdzie wszyscy traktują ją z szacunkiem i sympatią. Gdy kobieta dowiaduje się, że jej ukochany dopuścił się zdrady, traci grunt pod nogami. Sytuację pogarsza fakt, że Danny najwyraźniej wcale nie chce ratować ich małżeństwa, bo po prostu się wyprowadza. Aby odpocząć od problemów, Mandy postanawia udać się w podróż do słonecznej Grecji.

Początek powieści jest obiecujący, ale z każdym kolejnym rozdziałem blednie nadzieja na ciekawą romantyczną historię. Autorka w przedziwny sposób prowadzi wątek miłosny, dbając o to, by między bohaterami było możliwie jak najmniej chemii. Drugoplanowe postaci wydają się znacznie bardziej interesujące niż te główne, naprawdę intrygujące wątki nie zostają rozwinięte, a w dodatku „Moje wielkie greckie wakacje” pękają w szwach od zaskakujących, często szczęśliwych dla Mandy, ale niezbyt prawdopodobnych zbiegów okoliczności.

Myślę też, że książce przydałaby się dokładniejsza redakcja. W jednym z początkowych rozdziałów Mandy narzeka, że do tej pory lato w Anglii było brzydkie, „a jest już połowa czerwca”. Nawet zakładając, że chodzi jej o lato meteorologiczne, to sformułowanie nie brzmi zbyt sensownie. Inny przykład: przyjaciółka głównej bohaterki zamawia w restauracji jagnięcinę faszerowaną morelami, a kilkadziesiąt stron później twierdzi, że z powodu traumy z dzieciństwa nie może tknąć tego rodzaju mięsa.

Napisałam już, co poszło nie tak. A co się udało? Cóż, Sue Roberts stworzyła całkiem przyjemny, letni klimat i osadziła w nim wyjątkowo optymistyczną opowieść, która może sprawdzić się w roli towarzyszki wakacyjnego wyjazdu – niezbyt angażującej intelektualnie lektury do pociągu lub na plażę. Tym, którzy nie potrafią lub nie chcą zdobyć się na pobłażliwość względem uroczej, ale naiwnej fabuły, radziłabym jednak poszukać innej książki.

Małgorzata Pawlak