To jest właśnie „Tequila Oil”. Jak wskazuje sam tytuł, to eskapada najczęściej na podwójnym gazie przez meksykańską prowincję. Meksyk widziany oczami Hugo jest gościnną krainą z tortillą, mocnymi trunkami i muzykantami mariachi w tle. Hugo ma szczególny sentyment do mało uczęszczanych miejsc, gdzie jego zdaniem bije prawdziwe serce kraju. Ciekawym dopełnieniem książki jest powrót autora po 30 lat do Belize.

Jestem zdania, że książka nie byłaby tak dobra w odbiorze, gdyby nie sam autor a zarazem główny bohater. Nastoletni Hugo to uosobienie młodzieńczej spontaniczności, naiwności, ale także życiowej zaradności, kreatywności i pasji. Nasz bohater może pochwalić się dużym dystansem do siebie, poczuciem humoru i lekkim piórem. Z uporem maniaka poznaje i smakuje kulturę Ameryki Centralnej z drinkiem w ręku oraz w towarzystwie jej rodowitych mieszkańców.

Poznawanie Meksyku (jak i potem Belize) odbywa się na wielu frontach. Hugo nie potrafi przejść obojętnie obok pozostałości po cywilizacjach Azteków i Majów. Co ciekawsze, snuje także rozważania na temat literatury, głównie w kontekście tzw. „meksykańskich powieści”. Meksyk był bowiem miejscem chętnie odwiedzanym przez pisarzy, którzy z lepszym lub gorszym skutkiem osadzali tu akcje swoich książek. Tak więc na kartach „Tequili Oil” zagoszczą takie nazwiska jak Greene, Huxley czy Lawrence.

„Tequila Oil” to dobra pozycja dla każdego, niezależnie od wieku czy stopnia zafascynowania Meksykiem (tudzież generalnie podróżami). Książka zyskuje sobie przewagę nad typową literaturą podróżniczą, gdyż ubarwiona jest niespokojnym duchem autora oraz jego oryginalnymi przemyśleniami i stylem. Te wszystkie zalety sprawiają, że książka ta jak dobra tequila wprawia w dobry nastrój, wywołuje uśmiech na twarzy oraz podsyca ochotę na więcej.

Anna Aniszczenko

Cytat pochodzi z piosenki Alice Cooper „I’m eighteen”.