Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia. Konkurs został rozwiązany, a laureaci zostali powiadomieni w wiadomości prywatnej.

Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia. Konkurs został rozwiązany, a laureaci zostali powiadomieni w wiadomości prywatnej.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Warszawa
W pracy uśmiechy i żarty, niemalze splendoru czar, a w domu krzyk oraz gniew. Wśród znajomych empatia i zrozumienie, a między rodziną ulubionym zaimkiem stanowi „ja” odmieniony na wszystkie sposoby. Poza domem ostoja spokoju, lecz tylko do momentu, gdy próg domostwa przekroczy. Gdy jest potrzeba są i chęci, ale tylko do momentu osiągnięcia zysku. Tak o to żyjemy z dwoma twarzami, tą społeczną, znaną, częściej bardziej lubianą oraz tą mroczną, obcą, nierzadko dziwną. A zgodnie z kulturą japońską mamy jeszcze jedną twarz - tę, której nie pokazujemy nikomu.  

Warszawa
W pracy uśmiechy i żarty, niemalze splendoru czar, a w domu krzyk oraz gniew. Wśród znajomych empatia i zrozumienie, a między rodziną ulubionym zaimkiem stanowi „ja” odmieniony na wszystkie sposoby. Poza domem ostoja spokoju, lecz tylko do momentu, gdy próg domostwa przekroczy. Gdy jest potrzeba są i chęci, ale tylko do momentu osiągnięcia zysku. Tak o to żyjemy z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Warszawa
Żyjemy w społeczeństwie, które wymaga przestrzegania norm i zasad, więc dostosowujemy swój wizerunek do potrzeb. I nie ma w tym nic złego, można być szaloną imprezowiczką i solidną pracownicą biurową. Myślę, że problemy pojawiają się gdy zamiast się rozwijać zaczynamy udawać i robić coś na siłę. Jednak "życie w dwóch światach" może mieć też dobre strony np. życie domowe może być odskocznią od stresującej pracy, można spojrzeć na coś z innej perspektywy.

Warszawa
Żyjemy w społeczeństwie, które wymaga przestrzegania norm i zasad, więc dostosowujemy swój wizerunek do potrzeb. I nie ma w tym nic złego, można być szaloną imprezowiczką i solidną pracownicą biurową. Myślę, że problemy pojawiają się gdy zamiast się rozwijać zaczynamy udawać i robić coś na siłę. Jednak "życie w dwóch światach" może mieć też dobre strony np. życie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

(Warszawa)

Życie w dwóch światach nie jest łatwe, szczególnie, gdy owe światy bardzo się od siebie różnią. Sytuacja ta często wymaga od bohatera zmiany tożsamości, dostosowania się do odmiennych warunków, co może się wiązać z udawaniem i oszukiwaniem ludzi z jednego z tych środowisk. Ostatecznie prowadzi to do poniesienia konsekwencji przez bohatera i wzięcia odpowiedzialności za swoje działania, gdyż dzielenie siebie pomiędzy dwa światy często nie jest możliwe na dłuższą metę i kończy się demaskacją.

Najważniejsze dla czytelnika lub widza jest jednak to, czy ten bohater wyniesie lekcje ze swoich doświadczeń, czy przebywanie w różnych światach nauczyło go czegoś cennego i czy w jakiś sposób pomoże mu w codziennym, prawdziwym życiu i na nie wpłynie. Być może będzie też w stanie połączyć dwa światy i sprawić, że będą ze sobą koegzystowały.

(Warszawa)

Życie w dwóch światach nie jest łatwe, szczególnie, gdy owe światy bardzo się od siebie różnią. Sytuacja ta często wymaga od bohatera zmiany tożsamości, dostosowania się do odmiennych warunków, co może się wiązać z udawaniem i oszukiwaniem ludzi z jednego z tych środowisk. Ostatecznie prowadzi to do poniesienia konsekwencji przez bohatera i wzięcia...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

WARSZAWA

Życia w dwóch światach doświadczam niejako na co dzień. Pochodzę z bardzo biednej rodziny, co poskutkowało tym, że wszystko, co mam, musiałam właściwie zdobyć sama - a że startowałam z przegranej pozycji, stosunkowo niewiele udało mi się osiągnąć. W pracy czasem słyszę komentarze wyżej postawionych pracowników o tym, jaka hołota zamieszkuje lokale komunalne, albo o tym, jaką udręką byłoby samodzielne sprzątanie i gotowanie w domu, gdyby nie miało się gosposi. Patrzę wówczas na ludzi, wygłaszających takie opinie, i myślę tylko o tym, jak potwornie się mylą, nie doświadczywszy tego, co ja. Problemem dla nich jest wybór drzewek, które posadzą w swoim ogrodzie, albo znalezienie odpowiednio taniej i solidnej firmy, która umyje im okna - podczas gdy ktoś obok nich, kto wygląda i mówi jak oni, mieszka w nadającej się tylko do generalnego remontu ruderze, sumiennie zbierając pieniądze, żeby czasem przynajmniej kupić nową patelnię albo wymienić deskę klozetową.
Myślę, że ludzie ci nie tylko nie uświadamiają sobie prawdziwego znaczenia posiadanych przez siebie dóbr, ale są tak przyzwyczajeni do pewnego standardu, że każdy, kto znajduje się poniżej jego, wydaje im się tylko leniwym darmozjadem. Nigdy nie mówię nikomu o swojej sytuacji, pozostając na granicy tych dwóch światów - z pozoru nie różniąc się od osób z pracy, w rzeczywistości będąc kimś zupełnie innym. 

WARSZAWA

Życia w dwóch światach doświadczam niejako na co dzień. Pochodzę z bardzo biednej rodziny, co poskutkowało tym, że wszystko, co mam, musiałam właściwie zdobyć sama - a że startowałam z przegranej pozycji, stosunkowo niewiele udało mi się osiągnąć. W pracy czasem słyszę komentarze wyżej postawionych pracowników o tym, jaka hołota zamieszkuje lokale komunalne, albo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[Warszawa] Życie w dwóch światach między domem a pracą,  w każdym z nich mamy inne obowiązki inne postawy i innych wyborów dokonujemy. Jednak przeplatają się ze sobą i są naczyniami połączonymi. Jednak dzięki temu nasze życie jest ciekawsze, bogatsze, ważne to prowadzić do równowagi w tych dwóch przestrzeniach :) Tak aby jeden świat nie zdominował istnienia tego drugiego.

[Warszawa] Życie w dwóch światach między domem a pracą,  w każdym z nich mamy inne obowiązki inne postawy i innych wyborów dokonujemy. Jednak przeplatają się ze sobą i są naczyniami połączonymi. Jednak dzięki temu nasze życie jest ciekawsze, bogatsze, ważne to prowadzić do równowagi w tych dwóch przestrzeniach :) Tak aby jeden świat nie zdominował istnienia tego drugiego.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dwa światy, dwa czasy i przestrzenie. Właśnie Poznań i Warszawa! W tym pierwszym mieście się rodzę, potem uczę, dojrzewam i przeżywam pierwsze miłości. Do tego drugiego przyjeżdżam jako dorosła, ukształtowana osoba i zakładam rodzinę. Tu się rodzi moja córka. I tu teraz mieszkam. Kiedy przyjeżdżam do Poznania, pozwalam sobie być tą młodszą mną. Tą, która jeszcze nie przeżyła trudów macierzyństwa, nie borykała się z kredytem i problemami z płynnością finansową. Biorę dorosłość w nawias i w tym świecie z dzieciństwa jestem o wiele lat lżejsza, młodsza. Bardziej beztroska i uśmiechnięta. Lubię oba miasta. W tym pierwszym trzymam serce, a to drugie pozwala mi rozwijać intelekt i realizować się zawodowo. Wspaniale się uzupełniają.

Dwa światy, dwa czasy i przestrzenie. Właśnie Poznań i Warszawa! W tym pierwszym mieście się rodzę, potem uczę, dojrzewam i przeżywam pierwsze miłości. Do tego drugiego przyjeżdżam jako dorosła, ukształtowana osoba i zakładam rodzinę. Tu się rodzi moja córka. I tu teraz mieszkam. Kiedy przyjeżdżam do Poznania, pozwalam sobie być tą młodszą mną. Tą, która jeszcze nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Każdy z nas żyje w dwóch światach, ponieważ inaczej zachowujemy się w przestrzeni domowej, a inaczej poza nią. Już jako dziecko i nastolatka zauważyłam, że w domu jestem bardziej otwarta, kłótliwa, chętnie i głośno wyrażam swoje zdanie, przez co moja rodzina postrzega mnie jako bardzo odważną i pewną siebie kobietę. W szkole natomiast zawsze byłam grzeczna, cicha, nie sprawiałam żadnych problemów sobie, rodzicom czy nauczycielom, i nie lubiłam wdawać się z rówieśnikami w jakiekolwiek dyskusje na jakikolwiek temat. Byłam tzw. nerdem. I zostało mi tak do dzisiaj - dopiero po jakimś czasie, ludzie z którymi utrzymuję kontakt przez dłuższy czas, zaczynają poznawać inną mnie, tę nie zarezerwowaną dla reszty świata. A większość z nich, nawet wieloletnich przyjaciół, wciąż nie wie, jak zachowuję się w swoim naturalnym środowisku, którym jest “moja samotnia”. Wielokrotnie ktoś zmieniał opinię na mój temat, a ja zmieniałam na czyjś, bo każdy z nas ma więcej niż jedno oblicze. 
POZNAŃ

Każdy z nas żyje w dwóch światach, ponieważ inaczej zachowujemy się w przestrzeni domowej, a inaczej poza nią. Już jako dziecko i nastolatka zauważyłam, że w domu jestem bardziej otwarta, kłótliwa, chętnie i głośno wyrażam swoje zdanie, przez co moja rodzina postrzega mnie jako bardzo odważną i pewną siebie kobietę. W szkole natomiast zawsze byłam grzeczna, cicha, nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Między dwoma światami" znajduje się dziecko, którego rodzice pochodzą z innych krajów, a którego tożsamość tworzy się w nieustnym naśladowaniu oraz kontrze do tego, co chcą mu przekazać. "Między dwoma światami" stawia się człowiek, który zdobył się na zauważenie bańki w której żyje. Postanowił porzucić swoją strefę komfortu, by zbliżyć się do Innego i ostatecznie oswoić obcość, a tym samym znaleźć to, co w odległych miejscach jest niespodziewanie bliskie. (Warszawa)

"Między dwoma światami" znajduje się dziecko, którego rodzice pochodzą z innych krajów, a którego tożsamość tworzy się w nieustnym naśladowaniu oraz kontrze do tego, co chcą mu przekazać. "Między dwoma światami" stawia się człowiek, który zdobył się na zauważenie bańki w której żyje. Postanowił porzucić swoją strefę komfortu, by zbliżyć się do Innego i ostatecznie oswoić...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Między dwoma światami" brzmi dla mnie bardzo wieloznaczne  Może to być zwyczajnie dom i praca, gdzie jesteśmy różnymi ludźmi, choć przecież tymi samymi. Może to być "uciekanie" w książki, kino, gdzie odreagowujemy, doświadczamy codziennego "resetu", ucieczki od codziennego stresu. Ale też nasuwać skojarzenia z tematem teraz bardzo na czasie; depresją, chorobami psychicznymi, autyzmem. Bolączką naszych czasów, nierozumiana przez jednych a powodująca mnóstwo cierpienia innym.
POZNAŃ 

"Między dwoma światami" brzmi dla mnie bardzo wieloznaczne  Może to być zwyczajnie dom i praca, gdzie jesteśmy różnymi ludźmi, choć przecież tymi samymi. Może to być "uciekanie" w książki, kino, gdzie odreagowujemy, doświadczamy codziennego "resetu", ucieczki od codziennego stresu. Ale też nasuwać skojarzenia z tematem teraz bardzo na czasie; depresją, chorobami...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej